شاید تنها نقطه نور در شهر آبی (او واقعا آبی است!) شما می توانید با شکوه و، شاید، چشمگیر ترین Rajastan Fort Mehrangarh در یک تپه 125 متر بالا - قلعه ای که هرگز به دشمن تسلیم نشده است، تماس بگیرید. مهرانگره یک بنای شگفت آور تمیز و با دقت محافظت شده در فهرست میراث یونسکو است. امنیت در هر مرحله. هیچ گلدان وجود ندارد و در چشم، مانند، به عنوان مثال، در چهل Nakhargharh در جیپور وجود دارد. فورت بزرگ، گرامی و بزرگنمایی است.
نقاشی سالن ها و اتاق ها، به ویژه توجه به تالار مخاطبان عمومی، تالار مخاطبان خصوصی و گسترده تر، جایی که حتی کف تحت فرش (نقاشی)، موزاییک، آینه ها، پنجره های حک شده و پنجره های حک شده است - همه چیز جذاب و عمیقا چشمگیر است. پس از ابتلا به قلعه، شما احساس می کنید یک شکاف سریع از احساسات مثبت، آن را از طریق افزایش سنگین و کاملا شیب دار (حدود پنج کیلومتر) در سنگ ها فراموش شده است، نگاه به آرامی از یک زیبایی به طرف دیگر حرکت می کند. از بالا شما یک شهر زیبا دلپذیر از رنگ آبی آبی را می بینید و به نحوی متوقف می شود که کل کابوس را از بین ببرید، در زیر وجود دارد.
دختر من توسط اثر انگشتان دستمزد زنان بر روی دیوار فورت جذب شد - اینها دستانی از همسران و همسایگان هستند که به آتش زدن به آتش می روند. اوه، بله، بیشترین روحیه SATI یک مراسم کاملا وحشی است، در درک من، جنبه های وحشیانه گذشته، داشتن جایگاه در هندوستان مدرن تا امروز.
یکی دیگر از این گونه ها، "Speck" روشن می شود، می تواند پارک را با Kenotaf Maharaja Jasvant در نزدیکی قلعه، ساخته شده از قطعات سنگ مرمر سفید، بسیار نازک و با دقت جلا ساخته شده است. یک مکان فوق العاده دلپذیر، بدون شکست به آنجا بروید. اگر یک کیلومتر کوچکتر از چند کیلومتری از قلعه بر روی یک خورشید بی رحم به نظر می رسد کابوس به نظر می رسد، پس از آن یک ریکشا، اما مطمئن شوید که من مطمئن نیستم شما پشیمان نخواهید شد. سرخپوستان به طور کلی اساتید را از لحاظ کنتفه ها به کار می گیرند، اما مسلمانان بخشی از مأموریت ها هستند. بنابراین از این پارک بازدید کنید، باید توسط خدا دیده شود.
کاخ Modeid Bhavan در جنوب برای ما در منطقه غیرقابل پذیرش عرفانی بود. ما تمام روز را برای رسیدن به آن صرف کردیم، اما به طور کامل توضیح دادیم که ما نمیتوانیم این کار را انجام دهیم: ما به وضوح آن را در مقابل آنها دیدیم، ما واقعا در مسیر مستقیم به او ایستاده بود، اما از هیچ طرف با ما از دست رفته بود امنیت، توصیه به رفتن به "ورودی دیگر، که 2-3-4-5 کیلومتر است و باید باز شود" و "در ورودی دیگری" ما پیشنهاد دادیم تا به اولین بار برویم، بسته شدن آن همیشه باز بود. در آستانه رستوران در نزدیکی قلعه، ما با یک جفت زیبا بین المللی صحبت کردیم (او - کانادایی، او یک فرانسوی است)، به مدت پنج هفته سفر کرد و ما را مجبور به بازدید از موشک بوان کرد، انگیزه این واقعیت است که هیچ چیز مطلقا وجود ندارد به تماشای، و کاخ خود و قلمرو بزرگ او چیزی غیر از تعجب و ناامیدی را ایجاد نمی کند.
اما، پس از همه، ما Jodhpur را با این فکر ترک کردیم، که بیشتر در اینجا - نه پا، نه برای هر فرش. Goodbye Blue City.