ما قصد داشتیم به مدت طولانی از جزایر هاوایی با شوهرم بازدید کنیم و در سال آخر سال گذشته تصمیم گرفتیم. دوستان مهاجرت ما در آنجا زندگی می کنند، بنابراین ما خیلی ترسناک نبودیم برای رفتن به این جزیره دور در اقیانوس آرام. پس از یک پرواز 40 ساعته با دو انتقال، ما در نهایت به جزیره اوهو رفتیم. در هتل با استخر شنا در یک جزیره بزرگ متوقف شد، که در نزدیکی ساحل اقیانوس قرار داشت. پس از ورود، Acclimatization آغاز شد، که با بثورات بر روی پوست و قرمزی چشم همراه بود، که در جزیره Belkin چشم نامیده شد. به طور کلی، آلرژی نه من و نه شوهرم فرار کردم. همانطور که معلوم شد، این کاملا واکنش آشنا برای اروپایی ها است.
احساسات غیرقانونی آنچه اتفاق می افتد تمام وقت صرف شده در این جزیره را ترک نکرد. علیرغم این واقعیت که ما یک هفته قبل از وقوع سال نو پرواز کردیم - در ماه دسامبر، پدیده های زمستانی در اینجا حتی "بوی" را نداشتیم. " دمای هوا پایدار بود و در 24-27 درجه سانتیگراد ذخیره شد. آب در اقیانوس چند درجه پایین بود، بنابراین هر کس که می خواست حمام کند. علیرغم دمای هوا مناسب، ابری و ابری به طور مداوم، به طوری که عکس ها روشن نیست. مزیت اصلی این زمان تقریبا کامل فقدان مردم در ساحل است که ما به طور کامل استفاده کردیم.
حمام کردن در اقیانوس تنها سرگرمی نبود. ما در اطراف این جزیره خیلی راه می رفتیم و متوجه شدیم که این جزیره به معنای واقعی کلمه "به ثمر رساند" حیوانات عجیب و غریب نیست، بلکه توسط روستاها و پروتئین ها. ما از بنای تاریخی به کشف جزایر هاوایی دیدار کردیم - جیمز کوک.
هاوایی برای آتشفشان های خود مشهور هستند و ما به آنها رفتیم تا آنها را به Maui معرفی کنیم. در جزیره، همه چیز شما می توانید راه رفتن، آن سیاه بود - کوه، شن و ماسه. فوران های آتشفشانی به طور مداوم در جزیره ادامه می یابند، گدازه های گدازه و یخ زده، گرد و غبار آتشفشانی ریخته می شود. حتی دود باعث ایجاد احساس کمی از ترس و بسیاری از غازها شد. در نزدیکی حصار، بوی گری، به وضوح احساس شد و سطح گرم زمین بود.
سال نو ما تقریبا بیشترین آخرین در جهان را ملاقات کردیم. در جزیره، این تعطیلات به طور گسترده ای به عنوان سرزمین اصلی نیست، اما ما آن را بزرگ و غیر معمول صرف کردیم. به طور کلی، من برای زندگی به یاد می آورم.
