در بسیاری از شهرهای جهان، خیابان های کمی وجود دارد. سویا، براشوف، ریگا، ... شناخته شده نیست که چگونه آنها شکل گرفتند: معمار ممکن است به طور خاص طراحی شده باشد، شاید آنها به طور تصادفی در طول بازسازی خانه ها ظاهر شوند. مهم نیست، مهمترین نکته این است که در طول زمان آنها تبدیل به نقطه عطفی و حتی غرور ساکنان شهر شده اند.
این به احتمال زیاد بسیاری از گردشگران به RINAR از نقص در پراگ نگاه می کنند. دشوار است برای دیدار با یک خیابان باریک - عرض تنها 70 سانتی متر است. این بسیار محدود است که خانه بازگشت "تحت شافی" از راه رفتن به شدت بدون ترس از سقوط می رود. "دیوارهای بومی" او را پشتیبانی می کند "، - این کلمات راهنماهای داستان های خنده دار را از زندگی شهروندان به پایان برساند. همیشه خیابان های تمیز و شسته و رفته، همانطور که بود، تماس های خود را تمام passersby جدید می نامد. برای شدت احساسات، ترافیک عابر پیاده نور نصب شده است، امضای این که مسیر رایگان است و بازدید کننده دیگری می تواند کنجکاوی خود را برآورده کند: "پایان خیابان چیست؟"
و "Varnarna Damnka" وجود دارد - یک رستوران با آبجو چک و ملزومات ملی، واقع در تراس با مشرف به "Damn" رودخانه، دیوارهای خانه های قدیمی با آب های خود را. پراگ ونیز - به اصطلاح مردم محلی آن.
همیشه فکر می کنم که چگونه این دیوارها در دهه های گذشته تخریب نشده اند، در حالی که آجر های مدرن و گچ ها ایستادگی نمی کنند و چند سال پس از باران بعدی شروع به سقوط می کنند؟
تمام این رنگ ها دیده می شود، در مرکز شهر در نزدیکی موزه Kafki و Karlova Bridge، تحت یکی از آرک های آن درآمد حاصل می شود.