وقتی که من در مسکو بودم، بلافاصله تصمیم گرفتم که فقط به سمت میدان قرمز بروم و قدم بزنم، بلکه به یک تور ادامه می دهم. انتخاب در دیدار از مأموریت لنین افتاد. این فقط یک دلیل برای رفتن به یک سفر بی فایده دیگر نیست، بلکه برای نفوذ به تاریخ کشور ما است. علاوه بر این، از دوران کودکی، داستان های مادرم را در مورد آن شنیدم، بنابراین یک رویا طولانی بود. من پنهان نخواهم کرد که من از این واقعیت بسیار خوشحالم که سفر کاملا رایگان است. کسانی که مایل به خیلی زیاد هستند، مجبور بودند تقریبا یک ساعت در خط ایستاده باشند. این سفر یک توازن جدی دارد. نه تحت چه شرایطی شما قادر به عکس در داخل نیست. قبل از ورود به مأموریت، شما برای حضور تلفن ها، دوربین ها، دوربین های فیلمبرداری مورد بررسی قرار می گیرید. من در مورد آن نمی دانستم، و من مجبور شدم تمام تکنیک های موجود در محفظه ذخیره سازی را اداره کنم. ذخیره سازی دوربین رایگان نیست، آن را در ذهن داشته باشید. اگر شما هیچ تکنولوژی ای ندارید، اما کیسه های بزرگ یا کوله پشتی وجود دارد، پس شما نیز مجبور خواهید شد که آن را به محوطه منتقل کنید. سعی نکنید تکنیک را به دست آورید، شما موفق نخواهید شد. قبل از ورود، شما از طریق چارچوب آشکارسازهای فلزی عبور می کنید. در مأموریت بیشتر، من حدود سه دقیقه بودم. این شاید یک سفر سریع خود در زندگی من باشد. در داخل مأموریت بسیار تاریک است. بنابراین، من توصیه نمی کنم سالمندان به آنجا بروند، تا جایی که به آنجا برود. لنین باعث احساسات مبهم می شود. همه چیزهایی که ما می بینیم، ورود به مأموریت، بدن اوست. یک گروه کوچک از مردم به آرامی در اطراف تابوت عبور می کنند و این سفر به پایان می رسد. همچنین لازم به ذکر است که این واقعیت است که چنین مقدمه ای وجود دارد، زیرا نویز غیرممکن است. هیچ چیز دیگری وجود ندارد.
