در مارس 2014 و 2016، ما در اورشلیم گشت و گذار بودیم، جالب ترین مکان برای من، نقطه عطفی بود - "دیوار ساعت".
تاریخ این دیوار نماز به گذشته، در زمان معبد، که تزار سلیمان ساخته شده است، دور از گذشته است.
به خودی خود، دیوار تنها بخش کوچکی از حصار معبد است، این چیزی است که از معبد باقی مانده است، بنابراین یهودیان و آن را گریه گریه می کنند. من گریه می کنم بر روی معبد، تا زمانی که آنها معبد ما را داشته باشند، که در آن آنها دعا و جمع آوری شده برای تمام تعطیلات مذهبی، برای زمانی که آنها در یک راه پیش از خدا ایستاده بودند و از رحمت خواسته بودند.
در حال حاضر این مکان به طور عمومی در دسترس همه مردم قرار گرفته است، و هر روز هزاران زائر در این محل حضور دارند تا در یک نماز تنها با یهودیان که توسط مردم خدا انتخاب شده اند، دعا کنند تا نیازهای خود را دعا کنند.
برای رسیدن به دیوار، باید چند روش ساده را انجام دهید.
اولین چیزی که لباس است، که برای زنان نباید باز و ایجاد شود. شانه ها و سر باید پوشش داده شود اگر دامن لباس پوشیدن باشد - باید زانوها را ببندید و قبل از کف بهتر شود. برای مردان - بدون ماسک و شورت، تنها پیراهن و شلوار، همچنین در ورودی به بخش مرد، همه مردان باید یک کیک بپوشند، که در ورودی آزاد می شود.
دوم، این ایست بازرسی است. واقعیت این است که اسرائیل به دلیل حملات مکرر اعراب، اسرائیل به طور مداوم در وضعیت مبارزه با رزمی قرار دارد. بنابراین، در ورود به گریه گریه، یک ایست بازرسی وجود دارد که شما کیسه ها را بررسی می کنید و مجاز به گرفتن آیتم های تیز، دوخت و برش، و همچنین بطری های شیشه ای نخواهید بود.
سوم، این توقیف دست است. در نزدیکی دیوارها، دستشویی های خاصی وجود دارد، جرثقیل با آب و خطوط برای دستبند دست وجود دارد. برای شستن دست های خود را به درستی، شما باید آب را به یک کوزه شماره گیری کنید، ابتدا یک دست را بشویید، سپس دوم. به هر حال، از اینجا، و بیان "دست خود را دست من شستشو". بنابراین پذیرفته شد، زیرا غیر ممکن است که دیوارهای مقدس دست ها را شستشو ندهند.
لحظه چهارم نوشتن یادداشت های نماز است. در حالی که ما در اتوبوس رانندگی کردیم، این راهنما به ما گفت که تمام یادداشت ها هر روز از دیوار خارج می شوند، در غیر این صورت کوه ها وجود خواهد داشت، بسیاری از یادداشت ها از دیوارهای دیوار خارج می شوند و روی زمین می افتند. بنابراین، هر روز آنها را از آنجا می گیرند و در جعبه های سنگی خاص، به اصطلاح قبر برای یادداشت ها قرار می گیرند. به این ترتیب، معلوم می شود که بسیاری از مردم برای این یادداشت ها دعا می کنند و البته یهودیان خود را که نماز را در نزدیکی دیوار گریه می کنند، بعد از ظهر یا در شب متوقف نمی شوند.
و همچنین دوست داشتم که امروز همه یهودیان در نزدیکی دیوار گریه نکنند و بسیاری از آنها شادی و رقص، آنها سوگند یاد شده و آواز خواندند. همچنین در نزدیکی دیوار صندلی هایی وجود دارد که افرادی که برای مدت طولانی می آیند می توانند بمانند، می توانند استراحت کنند، و در جداول کوچک کتاب های مزامیر در عبری هستند، یهودیان آنها را خوانده و دعا می کنند.
به هر حال، دیوار به دو بخش تقسیم می شود - مرد و زن. یهودیان برای زنان و مردان دعا نمی کنند.
در نتیجه، من می خواهم بگویم که من در بسیاری از نقاط در اورشلیم بودم، اما دیوار گریه به یاد ماندنی شد. برخی از احساسات غیر معمول صلح صلح فقط در نزدیکی این دیوار احساس می کنند.
