من در ماه اوت 2014 به الجزایر سفر کردم، اما، با این حال، من نیز زمان داشتم، و فرصتی برای قدردانی از راحتی ماندن در الجزایر. شهر الجزایر، یا نه بخش مدرن خود، واقع در ساحل دریای مدیترانه.
بخش قدیمی شهر در تپه ها واقع شده است و جاذبه اصلی آن، قلعه Kasba ساخته شده توسط ترک ها است.
در مورد گردشگری سازمان یافته، پیشنهاد اصلی توریستی در الجزایر، سفر به صحرای صحرا است که 80 درصد از منطقه کشور را اشغال می کند. خوب، من نتوانستم از این فرصت برای بازدید از بزرگترین بیابان جهان استفاده کنم. اگر چه، به نظر می رسد، قطب جنوب نیز یک صحرا است، اما به طور رسمی است. بیابان واقعی، حداقل، من چنین تصور از کتاب ها و فیلم ها داشتم، این یک گرما، ماسه ها، کاروان های شتر، پوشیدن داربست ها، اواسط و معادن است.
به طور کلی، من تصمیم گرفتم از صخره دیدن کنم تا امیدوار باشم که یک بیابان واقعی را ببینم. سفر دوست داشت و ناامید شد. من این واقعیت را دوست داشتم که من هنوز از صحرا بازدید کردم، این واقعیت را دوست نداشت که ما بیشتر از بیابان نشان نگیریم، اما ارائه تئاتر.
در ماه اوت، در الجزایر، پس از همه، گرم است، این آفریقا است، هرچند شمال، اما هوا خشک است و دریا گرم است.
علیرغم این واقعیت که الجزایر یک خط ساحلی بسیار گسترده دارد، تقریبا 1000 کیلومتر است. زیرساخت های ساحل در الجزایر ضعیف شده است، نه با تونس مقایسه نمی شود.
شاید با شدت آداب و رسوم مسلمانان، شدیدتر از همان تونس باشد. زمانی بود که دختر آشنا من توسط زنان محلی به رهبری می شد، میوه ای را برای این واقعیت که او بدون آستین بدون آستین به شهر رفت، با دست های برهنه رفت. و برای توسعه زیرساخت های ساحل در الجزایر، اگر گردشگران خارجی را جذب می کنید، به این معنی است که زنان تقریبا برهنه در سواحل ظاهر خواهند شد. زنان الجزایر خود را در لباس های بلند و روسری حمام می کنند، یعنی بدن، و سر آنها کاملا بسته است.
آشپزخانه، البته، عجیب و غریب، بلکه خوشمزه است، اگر چه من طعم معروف را دوست نداشتم. همانطور که برای خرید، به ویژه هیچ چیزی برای خرید نیست، به نظر می رسد که سوغاتی که در الجزایر فروخته می شود در چین ساخته شده است.