در Padan، فقط می گویند، جاذبه های کافی وجود دارد. عملا هیچ کدام از آنها وجود ندارد. اما در اینجا، جایی که می توانید در طول سفر خود به این شهر بزرگ بروید:
شهر قدیمی (شهر قدیمی)
این بخش تاریخی شهر با ساختمان های متعدد قدیمی و گرفتن بندرگاه، اثرات سلطه هلندی است. معماری استعماری - جاذبه اصلی Padanga.
شهر قدیمی در بانک های رودخانه Muaro واقع شده است. قدم زدن در امتداد یک کوچه پیاده روی زیبا در کنار رودخانه، تحسین ساختمان های قدیمی هلندی - حداقل یک ماجراجویی شبانه کافی است! بندر تاریخی توسط هلندی ساخته شده است. در حال حاضر بندر و رودخانه پر رنگارنگ قایق های کوچک - به نظر می رسد زیبا زیبا.
پل زیبا بر روی رودخانه، پل Sitti Nurbaya (Sitti Nurbaya Bridge) را از دست ندهید که چراغ های رنگارنگ را در شب و شب نشان می دهد.
به هر حال، در شهر قدیمی، سه ماهه چینی قدیمی (Chinatown) با خانه های تجاری قدیمی است. در آنجا شما معبد چینی قدیمی Si Hien Kiong معبد را پیدا خواهید کرد. به طور کلی، برای بازدید از Padan و نه قدم زدن از طریق شهر قدیمی به سادگی غیر ممکن و غیر قابل انکار است!
موزه Aditoyawarman (موزه Adityawarman)
جایی که فقط باید بازدید کنی این موزه به تاریخ و فرهنگ سوماترا غربی اختصاص دارد.
به طور خاص، بیشتر مجموعه های موزه اختصاص داده شده به گروه قومی محلی جمعیت - Minantkaau. Minantkabau برای اکثر مسلمانان، اما، با این وجود، زندگی و باورها تحت تاثیر قوی فرهنگ هندو قرار گرفتند و همه چیز به طور کلی بسیار غیر معمول و جالب بود.
موزه در قلب شهر واقع شده است. موزه در میان نه تنها گردشگران، بلکه دانش آموزان و محققانی که می خواهند خود را در فرهنگ Minangkabau به طور کامل غوطه ور شوند، شناخته شده است. در میان مجموعه ها - اسناد، عکس ها، لباس های سنتی، آلات موسیقی، M. غذاهای سنتی، میراث پادشاهان Minantkabau، دکوراسیون سلطنتی و مبلمان، مینیاتوری هادان (خانه سنتی این افراد) و تقریبا 6000 نمایشگاه (اگر بیشتر دقیقا، 5،781).
البته، جالب ترین اشیاء، قطعات سلطنتی - کرگدن، واگن سلطنتی، و همچنین تخت عروسی در محیط سنتی است.
یکی دیگر از لحظه های سرگرم کننده ترین رامی ترین هاان است، دقیقا، چگونگی استفاده از اتاق ها وجود دارد. پیش از این، خانواده های خانواده مجاز به ماندن با والدین خود نبودند و آنها در "سورو" یا یک خانه شبانه روزی زندگی می کردند، جایی که آنها توسط قرآن و آموزه های دین مسلمان آموزش داده شد، و همچنین هنر خود -Defense دختران به مادران خوب آموزش داده شدند. سیستم خویشاوندی Minangcabaau متفاوت از سایر گروه های قومی دیگر اندونزی است، زیرا خانواده Minantkabau "در نظر گرفته شده" در خط زن (سوالات مربوط به ارث اموال خانواده، به عنوان مثال، زمین و در خانه، دقیقا داده شد خط زن). همه اینها در موزه نشان داده شده است.
به طور کلی، این گالری در سال 1977 باز شد. موزه مساحت 2.6 هکتار را پوشش می دهد. ساختمان موزه به خودی خود جالب است - این یک خانه سنتی به نام Bagonjong یا Baanjuang است. خوب، چنین نامی دشوار موزه به نام یکی از پادشاهان مهم پادشاه Minantkabau گرفته شد.
مجموعه موزه توسط ده موضوعات تقسیم شده است: زمین شناسی و جغرافیا، زیست شناسی، قوم نگاری، باستان شناسی، تاریخ، numismatics و heraldry، فلسفه، سرامیک، هنر و فن آوری.
علاوه بر فرهنگ Minangkabau، مجموعه موزه یک مجموعه کوچک اختصاص داده شده به Mentai، جزایر، که بخشی از استان سوماترا است. به هر حال، فرهنگ Mentai بسیار متفاوت از Minantkabau است و به نظر می رسد آنها به طور کلی با یکدیگر ارتباط ندارند.
حتی قبل از ورود به موزه، شما دو امکانات جالب را در مقابل آنها خواهید دید - این ها برنج معمولی برنج (Rangkiang) هستند.
برنج برنج، به عنوان یک قاعده، در مقابل خانه قرار گرفتند. در اینجا شما همچنین یک واگن بوفالو را پیدا خواهید کرد، و همچنین یک هواپیما از جنگ جهانی دوم. خوب، یک لندکلر بزرگ با درختان سایه ای یک مکان مورد علاقه برای راه رفتن در مردم محلی است.
ساعات کار موزه: سه شنبه - جمعه: 08.00 - 16:00، روز دوشنبه موزه بسته شده است.
مسجد بزرگ Gantiang (مسجد بزرگ Gantiang یا Ganting Grand Masjid)
مسجد، همچنین به عنوان مسجد رایا گانتیگ، یکی از قدیمی ترین مساجد در اندونزی شناخته شده است. او در شهر قدیمی Padanga است. مسجد در ابتدای قرن 18 در بانک های رودخانه ساخته شد، اما به زودی آن را به جایی که او در حال حاضر بود حمل می شد، زیرا هلندی مایل به ساخت یک جاده به بندر از طریق قلمرو، جایی که مسجد قدیمی بود ایستاده در آن زمان. به طور کلی، دوباره مسجد تا سال 1805 تکمیل شد. مسجد متوسط بود: کوچک، با دیوارهای چوبی و طبقه های سنگی.
ساخت یک مسجد در Grandstick در ساکنین محلی مشغول به کار بود، تلاش کرد چیزی را مانند مسجد بزرگ جنون (در شهر جین، مالی) ساخت. این پروژه توسط کارآفرینان محلی تامین مالی شد و بر روی زمین اهدا شده توسط ساکنان محلی ساخته شد. از آنجا که ساخت مسجد به نقطه شروع در میان زائران تبدیل شده است. در سال 1900، تعمیر در مسجد آغاز شد - هلند دستور داد تا کف کاشی را تنظیم کرده و اتاق جلو و نما ساختمان را گسترش دهد. گنبد هشت ضلعی بر روی مسجد ساخته شد و در بعضی از نقاط آنها به سبک چینی حمله کردند. در سال 1960، مسجد 25 ستون تزئین شده با کاشی های سرامیکی دریافت کرد - هر ستون به یکی از 25 پیامبران که در قرآن ذکر شده است، به طوری که نام پیامبران بر آنها حک شده است. پس از چند سال دیگر، دو مناره در کنار گنبد ساخته شده است. در نتیجه، معلوم شد که مسجد ترکیبی از سبک های مختلف معماری است - اسلامی با عناصر معماری چینی و اروپایی.
در اوایل دهه 1920، مسجد به طور جزئی به عنوان یک مدرسه عمل کرد. در طول اشغال کوتاه ژاپن، در اوایل دهه 1940، مسجد به دفتر مرکزی نظامی تبدیل شد - این بود که مردم بومی منطقه از ژاپن آموزش نظامی دریافت کردند. پس از آنکه اندونزی استقلال دریافت کرد، مسجد شروع به شرکت در مقامات مهم خارجی، از جمله رفقای عالی رتبه از مالزی، مصر و عربستان سعودی کرد. امروزه مسجد هنوز به عنوان یک مدرسه کار می کند و البته، به عنوان یک مسجد.