شبه جزیره سامان، در حافظه من به عنوان یک هواپیما بهشت دست نخورده توسط یک مرد بر روی زمین باقی مانده است. صادقانه بگویم، من بر این واقعیت که ما هر چیزی را پیدا خواهیم کرد. پیدا کردن در اینجا ما نه تنها به طور کامل استراحت کردیم و همچنین احساس خود را به عنوان واقعی ترین نیویوله ها احساس کردند. به هر حال، من بسیار توصیه می کنم شبه جزیره سامانا جوان که به سفر عروسی می روند. در اینجا همه چیز به تفکر آرامش بخش و بی دقتی نیک - رودخانه های تمیز، گاو نارگیل، غارها، آبشارها و سواحل بیابانی. به هر حال، تقریبا کل خط ساحلی شبه جزیره سامان، شامل سواحل است. Razo، و تنها! نشستن در آغوش در ساحل، شما می توانید بازی سرگرم کننده از دلفین ها را تحسین کنید. مردم محلی می گویند که در دوره از ژانویه تا مارس، در اینجا شما می توانید چنین نادر را به عنوان نهنگ های کوهی مشاهده کنید. همانطور که احتمالا درک می کنید، جاذبه ها در قالب بناهای تاریخی عملا هیچ. اما در اینجا بسیاری از جاذبه های طبیعی وجود دارد، برخی از آنها می خواهم شما را توصیف کنم، زیرا آنها دردناکی به من در روح بویید.
آبشار ال لیمو. . این آبشار درخشان ترین نقطه ی شبه جزیره است که مورد بحث قرار گرفته است. این نه تنها زیباترین، بلکه بالاترین آبشار در جمهوری دومینیکن است، ارتفاع آن پنجاه متر است. این مروارید پنهان، عمیق در جنگل است و به آن می رسد، شما فقط می توانید سوار اسب به رهبری یک هادی. من نمیتوانم راه خود را آسان کنم، همانطور که با زین خیلی خوب نشسته ام و بعد از این سفر من هر سلول بدنم را بیمار کرده ام، اما به من اعتقاد دارم، این واقعا ارزشش را دارد. بومیان محلی، گنجینه خود را در غیر این صورت، به عنوان "میلیونرهای آبشار" تماس بگیرید. واقعیت این است که بومیان مقدس معتقدند که هر گونه حمام کردن در آب های این آبشار، درست در سر او می تواند چمدان را با تلخ بسته بندی شده با پول سقوط کند. آب در دریاچه سرد است، اما بعد از یک مسیر طولانی و خسته کننده، من را متوقف نکرد. چمدان با پولی که من بر سر من نشسته ام، اما بچه های محلی، معروف از پیشانی به سمت دریاچه پرید. همسر من شاهکار خود را تکرار نکرد، زیرا هادی به ما هشدار داد که در پایین دریاچه سنگ های بسیار تیز وجود دارد.
غار سرگرم کننده سرگرم کننده . افراطی، حیات وحش، جاده دشوار، خستگی باور نکردنی و احساس خوشبختی کامل انسان! این است که چگونه می توانم به طور خلاصه این تور را توضیح دهم. شما اینجا را در ماشین نخواهید یافت. به منظور دیدن غار با چشمان خود، لازم است که معجزات چابکی و شجاعت را نشان دهیم، زیرا ما مجبور شدیم سوار رودخانه، اسب سواری و اسلاید بر روی دامنه های بسیار لغزنده حرکت کنیم. به منظور گرفتن داخل غار، شما باید به عمق شصت متر بروید و خود را در پادشاهی قرار دهید، جایی که طراحان اصلی، Stalagmites، Stalactites و رودخانه های زیرزمینی وجود دارد. تصاویری که این هنرمندان طبیعی را جمع می کنند قادر به ضربه زدن به تخیل مطلقا هر فرد است. اما صاحبان اصلی این غار خفاش هستند. غار فقط از آن صدایی بود که بال های خفاش ها را در طول پرواز منتشر می کرد. قبل از موش های فرار، سرخپوستان و آثار حضور آنها در غار زندگی می کردند، می توان بر روی دیوارها، به عنوان کتیبه های دیوار و چند بته دیده می شود. بر این واقعیت که شما در اطراف غار به عنوان یک prospete راه می روید، حساب نمی شود.
در اینجا بسیار دشوار است، گاهی اوقات ما مجبور شدیم از طریق نقاط ضعف بسیار باریک، تحت صخره های محرمانه شنا کنیم تا بر روی طناب سرزنش کنیم. هنگامی که ما در سطح زمین قرار گرفتیم، احساس خستگی بسیار متولد شدم، خستگی بسیار قوی وجود داشت و بسیار می خواستم خشک شود، چیزی را به چیزی بسوزانم و به خواب برمیدارم و خوابیدم.