در مقایسه با پرستار در منطقه شمال و ساحل موین در جنوب، سواحل استان Nignhuan (پایتخت آن Fanrag)، مانند KA در و نین چو - به ویژه شبیه به شیرین-راکوتوری نیست ( اگر چه هنوز بسیار لذت بخش است)، اما اگر شما به دنبال یک ساحل بزرگ بزرگ بدون جمعیت از گردشگران پر سر و صدا، پس شما در جای مناسب هستید. Nignhuan طبیعت زیبا، ماهیگیری و صنایع دستی، بتونه، معابد و فرصت های عالی برای غواصی، به طور کلی، خسته کننده نخواهد بود.
Nignhuan به ندرت در اکثر کتاب های راهنمای ذکر شده است، و آژانس های مسافرتی ما به ندرت تورهای دسته ای را به این منطقه ارائه می دهند. اغلب، شهر نینجوانا مکان هایی برای تنفس است، جایی که شما می توانید شب را صرف کنید و قبل از رفتن به شهرهای بزرگ، روشن و پر مشغله در شمال و جنوب، آرام باشید. اما، اگر شما مایل به دیدن توریستی کمتر و ویتنام واقعی تر هستید و اگر نه در برابر فقدان یک سرویس لوکس (و گاهی اوقات تمام مزایای) تمدن، این استان لزوما بازدید است.
شهر Fanraang-Thaaptam (قبلا اعتراف - Panduranga) در ساحل جنوبی ویتنام چنین شهر معمولی است که بسیار چندان ویتنام است، با تجارت توسعه یافته ارائه خدمات مختلف، مفید برای ساکنان محلی که در منطقه زندگی می کنند مفید است.
شما می توانید در شهر در هر کجا حل و فصل کنید، اما شما می توانید توصیه می شود ماندن در ساحل نین چو در هفت کیلومتری شرق، و نه در شهر خود. این یک منطقه بسیار آرام و دلپذیر است که به دوستداران عاشقانه می آید.
یک بار در قلمرو استان مدرن Nignhuan (و حتی در داننگ، Hoian و Nyachang) یک وسیله نقلیه قدرتمند (یا Champa) وجود داشت که توسط ویتنام در دهه 1930 قرن نوزدهم جذب شد.
این افراد، ترمینال (یا به ترتیب چام)، به سمت سواحل پشته در قرن های I-II وارد شدند. e، احتمالا، مالزی وجود داشت، و به احتمال زیاد، مهاجران از Borneo.
اجداد دیوانه و تا امروز در نینوهان زندگی می کنند و Fanrang-Thaptam به مرکز حفظ فرهنگ خود تبدیل شد. اکثر این ناحیه، زمینه های برنج، باغ های انگور و باغ های هلو دیوانه هستند و همچنین این افراد در حال پرورش گاو هستند.
بنابراین، تیم های باستانی پشت صحنه ها - برج های لوکس "برج های تیمین" اختصاص داده شده به پادشاهان و ملکه خود را. این برج ها از آجر های کوچک قرمز ساخته شده اند، تقریبا بدون سیمان گذاشته می شوند، ساختمان ها بسیار شسته و رفته اند، با چیزی مانند گنبد ها به نظر می رسد، آرک ها توسط آجر های مخصوص سوزانده شده (به این ترتیب، به نظر می رسد که قوس زبان شعله ای را بخورد). به طور کلی، برج های آنها یک طراحی بسیار پیچیده است که نیاز به تکنولوژی قابل انعطاف دارد. عینک شگفت انگیز!
در امتداد ساحل مرکزی ویتنام، چندین ساختار مشابه وجود دارد، اما میشون معروف ترین (Mỹ SơN) 50 کیلومتر از شهر هاویان و برج پونار در Nha Trang است. در دو مکان در فانران، فرهنگ تیمیم به روش صریح نشان داده شده است: یک جفت کیلومتر به غرب ایستگاه راه آهن، یک مجتمع عالی از طوفان، اختصاص داده شده به Klong Garay، آخرین پادشاه حاکم (او پرتره در پناهگاه برج مرکزی نشان داده شده است).
به هر حال، در کنار این برج یک مرکز فرهنگی (ساخته شده است، حداقل از بتن های سنتی، آجر و ملات، اما حداقل با برخی از خطوط معماری دیوانه)، که در آن شما می توانید بیشتر در مورد این افراد بیشتر بدانید و عکس ها را تحسین کنید و تصاویری از هنرمندان تست.
برج دوم که قبلا به پادشاه اختصاص داده شده بود، حدود 20 کیلومتری جنوب غربی شهر واقع شده است، اگر شما از طریق PCU KU به Fok Hou و روستای Howeda بروید. برج باستان چند سال پیش بازسازی شد، بنابراین او فقط همانند خیلی زیاد را دوست دارد.
این برج ها در حال حاضر برای جشنواره های بسیار رنگارنگ تیمیم، به ویژه "کیت" (کیت) در ماه اکتبر مورد استفاده قرار می گیرند، زمانی که هدایای متعدد به معابد منتقل می شوند.
این یک فرصت عالی برای ارزیابی فرهنگ مردم دولت Truipa است. همچنین در کنار این برج ها، سایر مراسم ها برگزار می شود - جشنواره باران، مراسم عروسی و دیگر جشن ها. اگر شما خوش شانس هستید تا شاهد این باشید - موفقیت بزرگ! در تعطیلات، ارقام ترمینال از شن و ماسه (در این ترقه، مهارت را اشغال نمی کند)، همه لباس های بسیار رنگارنگ لباس های رنگارنگ - همه این باعث می شود فرهنگ از منابع توریستی کامل. اگر چه بسیاری از گردشگران و شنیدن در مورد آن نمی شنوند. آه آره، هنوز رقص! میراث رقص دیوانه غنی و عجیب است. تمام تعطیلات سنتی با رقص همراه هستند. رقص تحت درامز با صدای پر سر و صدا، گونگ، ابزار Haranai برنج، ابزار تامورین و رشته به نام Cani.
جالب است، رقص ها به قوم و کاخ تقسیم می شوند.
جالب ترین افراد، به نظر می رسد که آنها با صحنه های مختلف خانگی تقلید و شخصیت خاصی را تقلید می کنند - رقص - قایقرانی، رقص با یک کوزه بر روی سر، رقص با دستمال، چاقو، فن، بره و آتش (این بسیار طوفانی، نماد است مبارزه با مشکل مواجه است). بسیاری از رقص ها امروز بیشتر و کمتر انجام می شود - به عنوان مثال، یک رقص با یک چاقو (که طی آن آنها از یک چاقوی مارپیچی تقریبا نیمی از متر استفاده می کردند) و رقص یین یانگ (که نماد رابطه بین M و W، به عنوان می تواند حدس زدن)
به طور کلی، گردشگران (کسانی که در دانستن) به شهر دقیقا به این سنت های باستانی می روند. و این افراد به شدت به ریشه های آن افتخار می کنند، به عنوان مثال، بسیاری از مردان کلاه های سنتی سفید را در زندگی روزمره پوشانده اند. شما می توانید سعی کنید تصور بر روی آنها داشته باشید، آنها را با کلمات "Saalam" خوش آمدید، و نه "Xin Chao" (به علاوه بخشی از Trema، آنها اسلام را به رسمیت شناختند، هرچند قبل از قرن چهاردهم، هنوز بودیسم و هندوئیسم وجود داشت) .
علاوه بر برج های جالب جالب، در Fanrag، شما می توانید به دو روستای صنایع دستی در نزدیکی بروید - در یکی از متخصصان بافندگی، در دیگر - در ظروف رس. در واقع، در طرف دیگر شما می توانید حداقل به منظور دسترسی به سواحل زیبای KA یا Camrania در خلیج کمران بروید. یا همه چیز را ترکیب کنید
و مطمئن شوید که میوه Pitaia را در اینجا امتحان کنید (شخص دیگری می گوید "Pyathayya"، و محلی او را به او میوه اژدها) - آنها می گویند که آن را در فانران است که بهترین چیز در همه ویتنام رشد می کند.
به طور کلی، Fanrang مزایای جامد است: هر دو تعطیلات ساحل، و سنت های زیبا، و مسکن نسبتا ارزان و وعده های غذایی. ما باید برویم