Agia Pelagia Heraklion mendebaldeko 20 kilometrora dago, Kreta uhartearen hiriburua. Guk (lau bideak atseden hartu genituen - nik, nire senarra, bi seme-alaba) Heraklion aireportutik taldeko transferentzia izan zen, errepideak ordubete inguru izan zuen. Serpentina Agia Pelagia-tik hurbiltzen da, zintzotasunez, ez zen ohituta, errepidea estua denez, hainbat aldiz piztu zen hurrengo aldaparen gaineko autobusa atsedenaldira eroriko dela.
Herria bera turismo orientatuta dago, badian dago, mendiaren alde batetik, beste itsaso batera. Ez dago denda handirik, baina oroigarri banku, turismo denda, autoen alokairuko puntuak, ur garraioa, urpekaritza klub bat dago. Gauean, herria lotan dago, beraz, gaueko bizitza aktiboaren maitaleek ez nieke aurre egingo. Baina lasaitasuna, erosotasuna, beroa eta itsaso lasaia bilatzen dituztenentzat, Cretan estazio hau aukera ezin hobea izango da.
Elkarrizketa bereizi batek Agia Pelagia hondartza merezi du. Sandy harri eta oso estua da, hain estua, beraz, leku batzuetan eguzki-ohe sorta bakarra egon behar da, baita heren bat itsasoak garbitzen dituena ere. Eskuinetik pasatzen bagara, hondartzako marraduna pixka bat zabaltzen ari da, eguzki-ohe ilara pare bat ikus ditzakezu eta zuretzako lekua erraz aurki dezakezu. Eguzki-oheak eta aterkiak Agia Pelagian (baita Greziako beste hondartza guztietan) ordainduta, ez dut gogoratzen kostu zehatza, baina badirudi eguneko 8 euro inguru ordaintzen duela egunean. Ez genuen eguzki oheak hartu, ia denbora guztian itsasoan igarotzen zuten bitartean, eta eguzkia hartu nahi zutenean, eroso eta guztiz doakoak ziren koltxoi eta hondartzako eskuoihaletan. Lehenengo aldia hondartzako aterki batekin hartu zen (hondartzarako bidean dagoen edozein dendatan eros daiteke 8-10 euroren truke), baina orduan konturatu nintzen ez dagoela beharrik, hondartzako aterkiak ordaindutako aterkiak bakoitzaren ondoan daude bestea eta beti haietan finkatu daitezke. Itzala
Itsasoa lasai zegoen lehenengo bi egunetan, olatuetara salto egin ahal izan zen. Baina orduan maitagarria bihurtu zen, kristal ur garbiarekin, eta garrantzitsuena oso epela izan zen. Ia berehala ohitu nintzen uretara, nahiz eta normalean Mediterraneo itsasoan egon arren, denbora luzez izaten dut nire belaunean uretan, itsasoan erabat murgildu nintzen.
Hondartzan bainatzeak eta eguzkia hartzeko, hondartza ezkerrera nabaritu da "Cape" hotel nahiko garesti eta ospetsuaren eremuan. "Arrano eta Rusk" programaren gairen batean ere agertu zen Urrezko Txartelaren jabearen hotela, etengabe mugimendu hori, jendea arroka igotzen da, haiengandik jaisten da. Hara joatea erabaki genuen eta, zorionez, seme-alabarik gabe. Oh, zer edertasun ikusi genuen han! Sentsazio osoa izan nuen ez nintzela Kretan, baina Mallorcako badia ederrenean, edo Bali nonbait. Arroilen ugaritasuna, kolore sinestezinetan margotutako arroka, itsaso turkesa oso garbia, ura hain gardena da, literalki behealdean dagoen harri bakoitza ikusgai dagoela, eta bertan ikus daiteke hondartza bakarti harrigarria, bertan posible da uretatik soilik.
Oro har, edertasun naturalaren zaleek eta guztiei argazki fantastikoki ederrak egin nahi dizkieten guztiei, familia guztiei begira, inbidiatik berotuko diren begira, beharrezkoa da leku honetara joatea. Hobe da seme-alabak ez hartzea, arroka gainean joatea beharrezkoa baita, bide estu baten arabera, atsedenaldi bikaina da. Nire bihotza gelditu egin da bidaia honetan, ez nuen imajinatu nola itzuli. Eta hala ere merezi zuen!
Laburbilduz, Gonberak ere gustatu zitzaizkidan Agia Pelagian, alferrak eta hondartza izan ziren, baina nahi genuena zen. Ez dut baztertzen beste zer itzuliko den paradisura honetara.