Στη Μογγολία ήμουν σε θέση να είμαι μόνο μια μέρα στη δουλειά. Μετά από πέντε ημέρες διαμονής στο τρένο "Μόσχα - Ulan-Bator" βρήκα τον εαυτό μου στην πρωτεύουσα. Η πόλη δεν μου φαινόταν στο εξωτερικό. Το γεγονός είναι ότι οι σοβιετικοί οικοδόμοι χτίστηκαν ταυτόχρονα ταυτόχρονα. Μπορείτε να δείτε ολόκληρα τέταρτα των σπιτιών να πόνους αρχιτεκτονικά εξοικειωμένοι στο ρωσικό πρόσωπο. Τέτοιες παρτίδες σε οποιαδήποτε ρωσική πόλη, διότι από τα ίδια έργα ανεγέρθηκαν στο σπίτι. Υπάρχουν στο φόντο τέτοιων κτιρίων και εξαιρετικά σύγχρονων κτιρίων τραπεζών, ουρανοξύστες. Αυτό είναι ήδη μια τάση από την Κίνα.
Η πόλη αναπτύσσεται από την άποψη της κατασκευής αρκετά δυναμικά. Στους δρόμους και τετράγωνα πολλά κατασκευαστικά εξοπλισμό. Η πόλη θέλει να γίνει το είδος της ευρωπαϊκής και όλες τις πιθανότητες του έχει. Η Μογγολία είναι γενικά μια χώρα αντιθέσεων. Είναι πολύ αγαπητό από τα προϊόντα και τα καλλυντικά που έφεραν από τη Ρωσία, όσο και για τα υπόλοιπα, το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού εδώ από την Κίνα. Υπάρχουν γουρέτες και κοντά στα πολυώροφα κτίρια.
Μπορείτε να συναντήσετε πολλούς τοπικούς κατοίκους που περπατούν γύρω από την πόλη στην Εθνική Μογγολική φορεσιά. Εδώ, η διατριβή μεταδίδεται στην τηλεόραση. Θα ήταν δυνατόν να υποβάλουν τέτοιες για εμάς, έτσι όλες οι ημέρες θα παρακολουθούσαν μόνο το.
Η κεντρική πλατεία του Ulan Bator είναι ένα ιδιόμορφο αναλογικό της κόκκινης πλατείας στη Μόσχα. Το μνημείο του Μεγάλου Σκούου Μπατάρ ιδρύθηκε εδώ - ο επικεφαλής της Μογγολικής Επανάστασης του 1921. Πολύ κοντά στην πλατεία - ένα μνημείο του v.lenin. Αμέσως στην πλατεία Μαυσωλείο του Sche Bator και το κτίριο του Κοινοβουλίου.
Όλα είναι στο στυλ του κονστρουκτιβισμού, όπως, στην πραγματικότητα, στη χώρα μας κατά την περίοδο του σοσιαλιστικού παρελθόντος. Παρατήρησα ότι το βράδυ, το μνημείο του μεγάλου ηγέτη θέλει να συγκεντρώσει την τοπική νεολαία. Εδώ στην τετράγωνη βόλτα σε πατίνια, κυλίνδρους, τραγουδήστε κάτω από την κιθάρα.
Τι αξίζει μια επίσκεψη σε ένα άτομο που θα δει στο Ulan Bator; Μπορείτε να ξεκινήσετε τη πεζοπορία σας από την περιοχή Bator Schuz. Αμέσως υπάρχει ένα ιστορικό μουσείο κτίριο με μια ενδιαφέρουσα έκθεση. Για έναν πολιτιστικό πρόσωπο, θα είναι ενδιαφέρον να τον επισκεφθείτε.
Για να κάνετε αγορές αμέσως κοντά στο κεντρικό εμπορικό κέντρο, στο παρελθόν. Εδώ σε αρκετούς ορόφους μπορείτε να αγοράσετε τα διάσημα προϊόντα της Μογγολίας από την τσέπη, το κασμίρ, τα παλτά γούνα Tarbagana (μείγμα μίνι), μίγμα μινκ), όλα τα αναμνηστικά, τα πιάτα, τα ρούχα και πολλά άλλα.
Ως μια τέτοια μεγάλη παραγωγή οτιδήποτε στο Ulan-Bator. Εάν επιθυμείτε να αγοράσετε πρωτότυπα πράγματα από το Cashmere, θα είναι καλύτερο να πάτε στο εργοστάσιο Gobi. Είναι σε κάποια απομάκρυνση από το κέντρο, οπότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Είναι αλήθεια, πηγαίνει πολύ παράξενο εδώ. Πολλοί άνθρωποι παρεμποδίζονται στο μίνι λεωφορείο που δίδεται το DIVA καθώς τοποθετούνται τα πάντα εκεί. Πηγαίνετε καλύτερα σε λεωφορεία. Οι κανόνες εδώ, όμως, κανείς δεν κρατά, οδηγεί, όπως θέλουν, εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους με σήματα, μπιπ ή κραυγές. Στο "Gobi" μπορείτε να αγοράσετε προϊόντα υψηλής ποιότητας από κασμίρι - πουλόβερ, πουλόβερ. Ποιότητα σε ύψος, αλλά όπως και για το σχεδιασμό, τότε έτσι. Το κόστος των προϊόντων είναι μικρό. Σε μένα, μια ομάδα τουριστών από την Ιαπωνία αγόρασε τα πράγματα λίγο τσάντες. Επίσης, έκανα την εξαγορά. Το πουλόβερ κασμιρίου κοστίζει 12 δολάρια.
Μπορούν να γίνουν καλές αγορές στο εμπορικό κέντρο Blue Sky, το οποίο είναι κάποια απομακρυσμένη από το κέντρο.
Πολλοί στους ναούς Ulan-Bator. Οι τουρίστες τους αφήνουν. Ο ναός του Γκάντιν θυμίζει ιδιαίτερα. Μέσα του ένα τεράστιο άγαλμα ύψους, περίπου με ένα πενταόροφο σπίτι. Στο ναό υπάρχει ένα αστρολογικό σχολείο και νηπιαγωγείο.
Έλαβα μια ιδιαίτερη εντύπωση από μια επίσκεψη στο συγκρότημα Memorial Zaisan, που βρίσκεται στο ορεινό μέρος στα περίχωρα της πόλης. Είναι χτισμένο στη μνήμη των ρωσικών στρατιωτών που πολέμησαν στο στόχο chalchin. Περπατώντας γύρω από την πόλη στην εταιρεία φίλων, μόλις πήγαμε κάπου προς τα εμπρός και πήγαμε στον αγώνα. Το ίδιο το μνημείο βρίσκεται στο βουνό. Αυξήστε εκεί κατά μήκος των βημάτων των 15-20 λεπτών. Ανοίγει τον ποταμό Τόλα και την πόλη.
Υπάρχει ένα τσίρκο στο Ulan-Bator, καθώς και το θέατρο. Έκπληκτος η περίεργη γειτονιά με το κτίριο του θεάτρου των τοπικών τουαλετών, αρχιτεκτονικά ξεπερασμένη στο στυλ του βουδιστικού ναού (οροφή με καμπύλα άκρα).
Η κατανάλωση στο Ulan Bator μπορεί να είναι νόστιμο σε οποιοδήποτε καφενείο. Εκεί μπορείτε ακόμα να δοκιμάσετε το πραγματικό λουκάνικο. Μου άρεσε πραγματικά τα bouses. Αυτά είναι μεγάλα ζυμαρικά μαγειρεμένα για ένα ζευγάρι. Κάτι όπως το Γεωργιανό Hinkali, το οποίο ήμουν πολύ αγαπητός μετά από την επίσκεψη της Γεωργίας. Αλλά το πράσινο τσάι με γάλα δεν είναι σαφώς στη γεύση μου.
Στο Ulan-Bataror ακριβώς στις αυλές των σπιτιών μπορείτε να δείτε τραπέζια μπιλιάρδου. Μογγόλοι άπληστοι παίκτες σε μπιλιάρδο, καθώς και εραστές να βλάψουν με καρύδια κέδρου. Το φλοιό από αυτά παντού, εισάγετε και ακούστε την κρίση κάτω από τα πόδια.
Σε γενικές γραμμές, οι εντυπώσεις του ταξιδιού σε αυτή την πόλη παρέμειναν θετικά. Υπάρχουν πολλοί από αυτούς, επειδή εκτός από το Ulan Batar κατάφερε να επισκεφθεί το Εθνικό Πάρκο. Εκεί, η φύση της διάσημης κοιλάδας δεινοσαύρων, οι σπηλιές στις οποίες κρύβουν οι Μογγόλοι, υποβλήθηκαν σε καταστολή των αρχών και πολλά πιο αξιοσημείωτα.
Θυμάμαι κοντά στην ώθηση των λίθων και μετράω (ή δόρυ) στο κέντρο του. Ήμασταν αμέσως η μακρόχρονη διαφήμιση για τους πολεμιστές Tamerlana. Όλοι που εγκαταλείπουν την πόλη πρέπει να ρίξουν την πέτρα τους. Αυτή είναι μια τέτοια παράδοση. Είναι αλήθεια, εκτός από τις πέτρες παρατηρήθηκαν και τα πατερίτσες κάποιου.
Μια μοναδική χώρα με τις δικές της επιχειρήσεις, οι οποίες δεν δίνονται όλοι οι Ευρωπαίοι να καταλάβουν.