Στην Αλεξάνδρεια, χτυπήσαμε οδικές μεταφορές κατά μήκος του δρόμου κατά μήκος του οποίου βρίσκονται οι πλουσιότερες μπανάνες και οι φυτείες ανανά. Ο οδηγός στο δρόμο μας είπε τις τρομερές ιστορίες που οι άνθρωποι εργάζονται για μια δεκάρα σε αυτές τις φυτείες, και στην περίπτωση των επαρχιών τους, εφαρμόζουν σωματική τιμωρία. Δεν αναλαμβάνω να κρίνω αν είναι αληθινό ή άλλο ποδήλατο για τους τουρίστες, αλλά πολλά πεδία μπανάνας χιλιόμετρα φαίνεται να φέρνουν πραγματικά ισχυρές καλλιέργειες.
Βρίσκεται στο ξενοδοχείο, ακριβώς στην πλατεία El Nasr, πήγαμε για πρώτη φορά στη θάλασσα. Το πανέμορφο ανάχωμα πέντε χιλιομέτρων αποδείχθηκε ότι δεν ήταν μακριά, αλλά ο δρόμος προς την άλλη μια διπλή εντύπωση. Κυριολεκτικά Αλεξάνδρεια πόλη αντιθέσεις: σε έναν από τους δρόμους καθαρότητα, τάξη και αρκετά ευρωπαϊκά τοπία, ειδικά αν είναι παρόμοια με τα αρχιτεκτονικά στυλ τους, αλλά στον άλλο δρόμο μπορείτε να παρατηρήσετε τα βουνά των σκουπιδιών. Γιατί υπάρχουν δρόμοι, ο ιδιοκτήτης του πλησιέστερου καταστήματος μπορεί να πλένει το πεζοδρόμιο, ενώ ο γείτονας θα χαλαρώσει χαλαρά.
Η θάλασσα για πλύσιμο τεσσάρων εκατομμυρίων megapolis είναι βασικά αρκετά καθαρό, αυτό είναι μόνο το νερό μακριά από τις άνετες θερμοκρασίες του έτους της Ερυθράς Θάλασσας. Αλλά εξακολουθούμε να εστιάσαμε, τότε ο ρωσικός προφυλακτικός πράκτορας στο ξενοδοχείο πήρε παραδοσιακά.
Θα σας πω για το αλκοόλ, έτσι, δεν είναι κανείς στο ανοιχτό, αλλά αν το επιθυμεί, όλα μπορούν να αγοραστούν. Από το υποχρεωτικό πρόγραμμα, επισκέφθηκε τις εκδρομές στο παλάτι του Hiedivov, αγόρασε αναμνηστικά κοντά στο Fort Kitebay, φέρεται να χτίστηκε από τα υπολείμματα του διάσημου φάρου Αλεξάνδρεια.
Επισκεφθήκαμε επίσης το τζαμί που βρίσκεται κοντά στο φρούριο, αν και δεν επιτρέπεται μέσα, αν και κατ 'αρχήν εξηγήσαμε αρχικά ότι το τζαμί ήταν ανοιχτό για τους τουρίστες.
Ήμασταν πολύ θυμωμένοι με έναν τουρίστα τα χρόνια σε ένα παλιό και έντονα κουρασμένο Mercedes, όταν ήταν ότι αν ήταν, ή μελετήθηκε στη Ρωσία και τώρα έσπευσε με ρωσικά αστεία, πρόσθετα και χαλάκια, ορθώς άκουσε όλα αυτά σαν να έγιναν δεκτά . Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιστορία μας συνέβη όταν ταξιδεύετε στα τοπικά καταστήματα, πολλά από τα οποία ονομάζονται με υπερηφάνεια τα εργοστάσια με βάση το γεγονός ότι κάποιος ράβει κάτι στην αυλή. Σε ένα κατάστημα συναντήσαμε μια ρωσική γυναίκα Tamaru, πριν από πολλά χρόνια παντρεύτηκε τον Αιγυπτιακό. Με τα χρόνια, ο Τομ ποτέ δεν κατέληξε ως αλλοδαπός γλώσσα, αλλά σχεδόν όλοι οι ντόπιοι γύρω της ήταν ανεκτικοί ομιλούμενοι ρωσικοί. Μας βοήθησε να μετατρέψουμε μία λειτουργία. Ένας από εμάς, έχοντας πήξει μια παχιά αλυσίδα, το φορούσε για μια εβδομάδα και τώρα άλλαξε το μυαλό του, επιπλέον είχε αμφιβολίες για την αυθεντικότητα του πολύτιμου μέταλλου. Η Tamara μας έδωσε μια σημείωση στην οποία στο κατάστημα πήραμε τα κοσμήματα και επέστρεψαν την ημέρα και βεβαιώθηκαν επίσης ότι πρόκειται για μια κοινή πρακτική. Είμαι ακόμα περίεργος, όπως ήταν σε αυτό το σημείωμα.