Η πόλη-Phoenix, καίγεται σχεδόν απομακρύνθηκε και κυριολεκτικά, αναβίωσε από την τέφρα. Το λίκνο της κλασικής τέχνης, τόσο αδίστακτα καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των εποχών πολέμου. Στη Δρέσδη, κάλυπταν αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μία πλευρά, κοίταξα την πόλη, είδα παλιά όμορφα κτίρια ... αλλά, από την άλλη, η ιδέα ότι όλα αυτά δεν διατηρήθηκαν, αλλά μόνο μια αναδιάρθρωση του τι ήταν πριν, με κάποιο τρόπο απογοητευμένος.
Σε γενικές γραμμές, η Δρέσδη είναι μια πολύ μικρή πόλη, πήρα την εντύπωση ότι μπορείτε να πάρετε γύρω
σε μερικές ώρες. Ή μήπως είναι μόνο στο κέντρο όλα είναι τόσο κοντά.
Φυσικά, η κύρια επαγγελματική κάρτα της Δρέσδης - ο καθεδρικός ναός της Παναγίας. Ένα μέρος από το οποίο είναι απλά αδύνατο να σπάσετε γρήγορα τα μάτια του. Αλλά παρά την ομορφιά, το μεγαλύτερο μέρος όλων από όλα μας έκπληκτα από αυτό το μυστηριώδη ανελκυστήρα στη μέση της πλατείας, πηγαίνοντας δεξιά υπόγεια. Ίσως να προσελκύει την προσοχή μόνο των ρωσικών τουριστών ... αλλά εξακολουθούμε να ενδιαφέρονται για το σκοπό του. Υπάρχει ένα κατάστρωμα παρατήρησης στον καθεδρικό ναό στην οποία μπορείτε να ανεβείτε για μια μικρή χρέωση, μπορείτε να δείτε ολόκληρη την πόλη μαζί του. Άποψη της εκπληκτικής. Μόνο εκείνη την ημέρα, όταν αυξήσουμε, υπήρχε ένας πολύ ισχυρός άνεμος, και, δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να είμαστε εκεί για πολύ καιρό, αφού κατεψυγμένα.
Επίσης στη Δρέσδη, πολλά ενδιαφέροντα μνημεία. Θυμάμαι ιδιαίτερα ένα βάθρο αφιερωμένο στο ηλιακό σύστημα. Η άσφαλτος βρίσκεται τα εικονίδια των πλανητών, και στο κέντρο ο ήλιος, στην οποία μπορείτε να καθίσετε, τόσο στην καρέκλα όσο και, έτσι, να είστε στο κέντρο του σύμπαντος.
Φυσικά, αν ήσουν στη Δρέσδη, τότε απλά υποχρεούνται να επισκεφθούν τη διάσημη γκαλερί τέχνης της Δρέσδης. Ήμασταν ιδιαίτερα τυχεροί: όταν ήμασταν στη Γερμανία στη διάσημη ζωγραφική του Rafael η "Sextinskaya Madonna" ήταν μια επέτειος, προς τιμή που διοργανώθηκε μια ειδική έκθεση σε αυτό το canvase. Σε εμάς με έναν φίλο, αυτό το έργο έκανε μια πολύ ισχυρή εντύπωση. Δεν ξέρω αν τα επαγγέλματα μας συνδέονται με την τέχνη, ή λόγω της μυστηριώδους γοητείας της ίδιας της εικόνας, αλλά δεν μπορούσαμε να ρίξουμε μια ματιά από την σχεδόν μισή ώρα.
Αλλά υπήρχε ένα πράγμα που με απογοήτευσε πάρα πολύ στη γκαλερί της Δρέσδης. Τα τοπικά περίπτερα θα πεθάνουν με όλα τα είδη αναπαραγωγών διάσημων καμβάδων. Μεγέθυνση, βασικές αλυσίδες, σημειωματάρια, κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά εδώ χαρτί υγείας που απεικονίζει έναν άγγελο από το "Madonna" Rafael φαίνεται απλά Blaspheme! Αυτή είναι μια στοιχειώδης ασέβεια για έναν ταλαντούχο δημιουργό!
Είναι ωραίο να περπατήσετε όχι μόνο μέσα στην ίδια τη γκαλερί, αλλά και έξω. Μικρές βρύσες, κομψά γλυπτά, ζεστά γκαζόν ... Όλα αυτά δίνουν ένα αίσθημα κάποιου φωτός και ανυψωμένη διάθεση.
Στο τέλος θα ήθελα να σημειώσω ότι η Δρέσδη είναι σίγουρα μια όμορφη πόλη, αλλά υπάρχει κάτι τεχνητό σε αυτό. Δεν ξέρω αν είναι συνδεδεμένος με το γεγονός ότι ξαναχτίστηκε, ή ήταν αρχικά τόσο "πάρα πολύ", αλλά σε αυτή την πόλη, για μένα, μπορείτε μόνο να έρθετε, αλλά θα ήταν άβολα να ζήσετε σε αυτό.