Όλοι γνωρίζουν τη φράση: "Για να δείτε το Παρίσι και να πεθάνει", έτσι, διαφωνώ απόλυτα μαζί της! Προσωπικά, μετά από εβδομαδιαίες διακοπές στο Παρίσι, ήθελα να ζήσω! Ναι, πώς! Αυτή η πόλη χρεώνει την εντυπωσιακή ενέργεια που θα σπαταλάτε πολλές, πολλές μέρες. Το πιο ενδιαφέρον πράγμα, ποτέ δεν ήθελα να το Παρίσι. Το όνειρό μου ήταν πάντα Αγγλία με το ομίχλη της Albion. Και το Παρίσι μου φαινόταν πάρα πολύ αξιολύπητο και συνηθισμένο, το UDA ονειρευόταν να πηγαίνουν τόσους πολλούς φίλους μου, ότι η επιθυμία να επισκεφτεί αυτή η πόλη άρχισε να μου φαίνεται κοινό. Αλλά, ταξιδεύοντας στην Ευρώπη, διαπιστώσαμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού θα πάει στη Γαλλία.
Προηγουμένως, σκέφτηκα ότι η πόλη δεν θα ήταν πιο όμορφη για μένα, αλλά το Παρίσι με κατέκτησε. Έχει την ίδια κουλτούρα, κάποια χάρη όπως στην Αγία Πετρούπολη. Εδώ δεν θέλω να αναστατώσω, να τρέξω, εδώ είναι απαραίτητο να το καταστήσετε σαφές, τραγουδώντας ένα τραγούδι κάτω από τη μύτη.
Το κύριο μείον της Γαλλίας είναι η τιμή. Όλα μου φάνηκαν πολύ ακριβό. Το φλιτζάνι καφέ είναι φθηνότερο από 200 ρούβλια που δεν θα βρείτε. Ως εκ τούτου, στις εκδρομές, πρακτικά δεν πήγαμε, κανονίσαμε τον εαυτό τους, απλά περπατώντας στο κέντρο. Και κάθε φορά που καταφέραμε να ανακαλύψουμε κάτι νέο.
Το μόνο μέρος που πήγαμε, ήταν οι Βερσαλλίες. Απλά δεν ξέρω πώς να μεταφέρω τα πάντα που ένιωσα εδώ. Η εγγύτητα με την ιστορία, τον πολιτισμό ... κλείνοντας τα μάτια σας, πάντα φαντάζομαι τι ήταν στο δικαστήριο της Λουισηγής.
Το ταξίδι στο Παρίσι έγινε το πιο φωτεινό και φοβερό γεγονός στη ζωή μου. Και τώρα ξέρω σίγουρα ότι αυτή η πόλη είναι ακόμα επίσκεψη.