Το Ελσίνκι είναι, φυσικά, μια πολύ μικρή πόλη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο φαίνεται τόσο ζεστό και συμπαγές, καλοπροαίρετο και καθαρό.
Για πρώτη φορά το Ελσίνκι, είδα, ταξιδεύοντας με λεωφορείο, σε ένα τυποποιημένο τύπο οικονομίας τύπου "δύο πρωτεύουσες σε πέντε ημέρες". Η περιοδεία του λεωφορείου ήταν εφιάλτης, δεν θέλω καν να θυμηθώ πώς το σώμα συνθλίβεται και όπως το πρωί προσπαθούσα αόριστα να μπω στο γεγονός ότι είμαι σε άλλη χώρα.
Αλλά - για το κύριο πράγμα. Ο Ελσίνκι με κατέκτησε αμέσως. Ίσως το γεγονός της περίστασης έπαιξε ότι υπήρχε ένας ζωντανός χρόνος των πωλήσεων πριν από τα Χριστούγεννα και η πόλη έλαμψε με φώτα, ευτυχισμένα άτομα και παραδοσιακά κεριά, δεν ξέρω. Αλλά ήταν πολύ ωραίο εκεί, περπατήστε, πηγαίνετε στα καταστήματα σουβενίρ, υπάρχει μια ποικιλία από νόστιμα και ανακαλύψτε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.
Το ξενοδοχείο μου βρισκόταν σχεδόν στο κέντρο και για κάποιο λόγο περιπλανώμενε συνεχώς γύρω του, δεν μπορούσε να βρει - προφανώς, τα κτίρια είναι παρόμοια, ή όλα είναι πολύ μικρά, αλλά δεν κατάφερα καν να βρω ένα ξενοδοχείο και ένα αγαπημένο κατάστημα δώρων. Ζήτησε τη βοήθεια τοπικών σε κακά αγγλικά - με ένα χαμόγελο, οικονομικά και ευγενικά, εξήγησε υπομονετικά. Υπήρξε ακόμη και μια στιγμή - μερικές φορές, οι άνθρωποι ήταν κατάλληλοι για μένα και ρώτησαν αν η βοήθεια ήταν απαραίτητη. Από αυτή την άποψη, οι άνθρωποι εδώ είναι φιλικοί και επικοινωνίες, και αν γνωρίζετε λίγα λόγια στα φινλανδικά ("Kiitos" - ευχαριστώ, για παράδειγμα), απλά ανθίζουν (είχαμε πεθάνει, πιθανώς).
Μπορείτε να φάτε πολύ νόστιμο στα εστιατόρια και στη συνέχεια ήταν δυνατό να αγοράσετε έναν νόστιμο σολομό με λαχανικά ή βραστές πατάτες, με φραντζόλα και βούτυρο - όχι, όπως νόστιμο. Και η επαλήθευση της οικονομίας - σε οποιοδήποτε εμπορικό κέντρο υπάρχει ένας τόπος όπου για μια σταθερή τιμή (περίπου 9 ευρώ περίπου) μπορείτε να επιλέξετε όλα όσα θέλετε από ένα οργανωμένο μπουφέ - όλα τα νόστιμα, φυσικά, όχι ένα εστιατόριο, αλλά χωρίς οικονομικά και ικανοποιητικά. Καφές Το πιο νόστιμο πριόνι στο πορθμείο, το οποίο θα πάρει τους τουρίστες στο Sveaborg, φαίνεται να προστίθεται ρούμι. Και έτσι - παντού κανονικός καφές.
Με την ευκαιρία, δεν μπορώ να πω τίποτα να πω για το sveaborg, επειδή αυτή η περιοδεία με διέσχισε την πρίζα του λεωφορείου, στην οποία δεν έκλεισα τα μάτια. Θυμάμαι ότι ήταν μάλλον σκοτεινό, περπάτησε γύρω από το νησί για μεγάλο χρονικό διάστημα, προσπάθησε να φωτογραφίσει. Εντυπωσιακές αποβάθρες πλοίων, η λιχουδιά, η καθαριότητα και η αρχαιότητα, η οποία κυριολεκτικά χτυπά από όλες τις δομές.
Εδώ υπάρχουν τέτοιοι βράχοι παντού, είναι πολύ εντυπωσιακό. Γενικά, η φύση είναι σκληρή και όμορφη τρελός. Η θάλασσα είναι σκοτεινή, έντονη, αλλά οι άνθρωποι είναι δροσεροί.
Η εκκλησία στο βράχο είναι μια ενδιαφέρουσα εντύπωση, όλα είναι κάπως ελάχιστα, η οποία είναι χαρακτηριστική των καθολικών ναών.
Μνημείο του Σιμβεελίου - Πώς να μην δει.
Έτσι, περπατήστε γύρω από την πόλη. Η θέα από τα βήματα του καθεδρικού ναού στην πλατεία και το μνημείο του Αλεξάνδρου το πρώτο είναι ένα πολύ όμορφο μέρος.
Γενικά, το Ελσίνκι ήταν στην ψυχή. Δεν ήθελα να φύγω από εκεί καθόλου. Είχα την ψυχή της διακριτικής τους, το είδος της ιδιοσυγκρασίας, τη βόρεια ατμόσφαιρα των διακοπών, της λακονικής αρχιτεκτονικής και του σχεδιασμού, των τροφίμων, των καταστημάτων ... και σχεδόν τα πάντα.
Από τα σουβενίρ αγόρασα το Gledg (τοπικό ζυμωμένο κρασί, πολύ νόστιμο), ασύγκριτα ψάρια, βελούδο διακοσμήσεις, παραδοσιακά ήδη mumi-trolls. Φυσικά, θα επιστρέψω εκεί πάλι και, ίσως, στην ίδια μαγική ώρα - το άρεσε πραγματικά.
