Η γνωριμία μου με τις Φιλιππίνες συνέβη τον Αύγουστο. Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε στο νησί Boracay. Ο αερολιμένας δεν εισήλθε στον κατάλογο των αξιοθέατων του, οπότε εγώ και πήγα στον τόπο των διακοπών του σκάφους μας από το νησί Panay. Δέκα λεπτά και είμαστε στη θέση τους.
Το Boracay, ως φιλόξενος και φιλόξενος ιδιοκτήτης, μας έδωσε ένα ζεστό καλωσόρισμα σε 30 βαθμούς θερμότητας και έναν ουρανό χωρίς σύννεφα. Για τις δύο εβδομάδες ότι οι διακοπές κράτησαν, το ντους ήταν τρεις φορές. Αλλά ήταν πιο πιθανό ζεστές και γρήγορες, αναζωογονητικές περιποιήσεις νερού, σε αντίθεση με την παρατεταμένη και αλίευση βροχής χειρός. Το νερό είναι τόσο ζεστό που δεν μπορείτε να βγείτε από το ρολόι. Αυτό που θα κάναμε, αν χωρίς ποικιλία εκδρομών και κάθε είδους διασκέδαση. Αν και το νησί και το μικροσκοπικό μέγεθος είναι μόνο 7χλμ σε 4χλμ, το οποίο δεν χτίζεται εδώ! Όλα για άτομα: και καταδύσεις, καφετέριες και εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα διασκέδασης. Η σύζυγος επισκέφθηκε τα σαλόνια Spa αρκετές φορές και ήρθε από την απόλαυση, όπως όλοι επαγγελματικά, επαίνεσε το προσωπικό να βοηθήσει. Υπάρχουν πολλές οικογένειες με παιδιά στην παραλία. Ο λόγος για μια τέτοια εισροή μαζικής παιδικής εισροής είναι πιθανώς σε εκπληκτικά μαλακή χιονισμένη λευκή άμμο, κρυστάλλινα νερά και μια ήπια είσοδο στη θάλασσα.
Δεν το βράδυ, οι Cocamandos φωτίστηκαν στο μπαρ Cocamandos. Τιμητική δόξα, το ίδρυμα που έλαβε χάρη στα "επιτεύγματα του" γενναίους, ο οποίος κατέλαβε την κατανάλωση 15 ωρών από διάφορα αλκοολούχα κοκτέιλ τη φορά. Τέτοιες εγγραφές χαρακτηρίστηκαν από αναμνηστικά μεταλλικά σημάδια με τα ονόματα των "ήρωων". Ήθελα επίσης να διαιωνίσω το όνομά μου σε ένα τέτοιο διεθνές μπαρ, αλλά, δυστυχώς, δεν μου άρεσε η ιδέα της ιδέας μου.
Το μεγαλύτερο μέρος του ξενοδοχείου επικεντρώνεται σε μια γιγαντιαία παραλία, η οποία είναι συμβολική χωρισμένη σε τρία μέρη του σταθμού. Το πιο θορυβώδες και το Fussy είναι κεντρικό. Σταματήσαμε στον πρώτο σταθμό. Και πήγαμε στο δεύτερο. Τα πιο χαλαρωμένα και απομονωμένα ξενοδοχεία ήταν στα ανατολικά προάστια του νησιού.
Περισσότερο από τη φορά κοίταξε την αντίθετη πλευρά του νησιού, μόλις 30 λεπτά λίγο βήμα. Εκεί ο παράδεισος για τους Surfers και Kaiter! Δεν συμμετείχαμε σε τέτοιες διασκέδαση, προήλθαν απλώς προσπαθώντας και αμφισβητήθηκε με μια ειδική ατμόσφαιρα. Αποφάσισαν την επόμενη φορά που σίγουρα θα αφιερώσω τις επόμενες διακοπές στη μελέτη της σοφίας της Surfish. Μετά από όλα, για να μάθετε περισσότερο ή λιγότερο να σταθείτε στο διοικητικό συμβούλιο, χρειάζεστε τουλάχιστον 5 ημέρες, καλύτερα περισσότερο. Μεταξύ των προπονητών υπάρχουν ρωσόφωνες, οπότε δεν θα υπάρξουν προβλήματα με τη μάθηση. Και έχουμε συναντήσει τους ίδιους τους συμπατριώτες μας.
Αλλά με την εμβάπτιση που "σε σας" - υπήρξε μια πρακτική στην Ερυθρά Θάλασσα. Έτσι καταχρησιμοποιεί την ευκαιρία να θαυμάσετε την πλούσια ομορφιά της θάλασσας της Νότιας Κίνας, το ζευγάρι μας δεν πηγαίνει. Αρχικά έκαναν ένα φλοιό στον κοραλλιογενή ύφαλο. Την επόμενη μέρα, Osmeleev και πώς να προετοιμαστεί, πήγε να κοιτάξει το στρεπτερό πλοίο και να επικοινωνήσει με καρχαρίες. Ο καπετάνιος μας πήρε στη θάλασσα, βυθίστηκε απευθείας από την πλευρά. Το πλοίο δεν ήταν το ρομαντικό συντρίμμια, το οποίο μου ζωγράφισε στη φαντασία: με τα υπολείμματα του ιστού και της ξύλινης θήκης. Ωστόσο, η ζωγραφική διευκρινίστηκε από τα πλήθη των βυθισμένων ψαριών χωρίς φόβο. Οι καρχαρίες κατέβηκαν σε ένα κλουβί. Ειδικά ο φόβος δεν βίωσε, ωστόσο, να βγάλει το χέρι για τη ράβδο, έτσι ώστε να αγγίξει τους ιδιοκτήτες των δοντιών της θάλασσας, δεν τολμούν.
Ειδικά θυμήθηκε την αρχή στην άδεια και σχεδόν έρημη παραλία της Δυτικής Όχθης. Είναι διάσημος για τα κοχύλια του, χάρη στο όμορφο σχήμα τους, κέρδισαν τη διακόσμηση της Elizabeth Taylor. Δεν βρήκαμε μια ενιαία γοητευτική γυναίκα στην παραλία στην παραλία. Πιθανώς αποσυναρμολογήθηκε τα πάντα σε εμάς. Αλλά από την ψυχή που ασχολείται με τα κύματα. Υψηλή και ισχυρή, αντιπροσωπεύουν έναν πραγματικό κίνδυνο για να κολυμπήσουν. Αλλά η στενότητα είναι η αίσθηση του ακραίου, η οποία παίρνετε όταν αφού πηδήσετε στην κορυφή ενός από αυτά τα κύματα, σπασμένα με τα πόδια και τα χέρια μου, από την τελευταία δύναμη, επιλέξτε μια αποταμιευτική παραλία.
Υπήρξε επίσης μια εκδρομή στο σπήλαιο. Εδώ περιμέναμε μια έκπληξη. Δεν αρκεί κανείς ότι η κάθοδος στα "υπόγεια δωμάτια" δεν ήταν εξοπλισμένη (και αυτό είναι με το αξιοπρεπές του βάθος και το ολισθηρό μονοπάτι του!), Μέσα σε αυτό αποδείχθηκε γεμάτος διαβίωσης. Όταν τα μάτια συνηθίστηκαν στο σούρουπο, ήμασταν έκπληκτοι να βρούμε πολλές νυχτερίδες, μάλλον μεγάλο σε μέγεθος. Ένα αδιάφορο σιωπηλό, μας κοίταξε με εκατοντάδες χάντρες ματιών, βλέπουν, συνηθισμένοι στους επισκέπτες.
Κατά τη διάρκεια των διακοπών καταφέραμε να κάνουμε πολλές διακοπές, ηλιοθεραπεία, ανάφλεξη ολόκληρου του νησιού μαζί και πέρα, δεν έπρεπε να βαρεθώ. Ξέχασα επίσης να γιορτάσω νόστιμα πιάτα από την κινεζική κουζίνα σε τοπικά καφενεία - προετοιμαστείτε για όλους τους κανόνες, πολύ άξια και όχι ακριβό.
