Στην πιο δυτική πρωτεύουσα της Αυστραλίας ήρθε στη δουλειά. Το υπόλοιπο δεν με πειράζει, μέχρι έλαβα μια επιστολή από τη φίλη-οινοποιητή, την οποία ήμουν καιρό ήθελα να κοιτάξω ξένους αμπελώνες. Και εδώ και εδώ και υπόθεση: το αφεντικό έπεσε άρρωστος. Γενικά, εμφανίστηκαν τρεις ημέρες. Η φίλη ήταν παρενόχληση τη νύχτα, αλλά αποφασίσαμε να πάμε στο εστιατόριο. Στους δρόμους, οι περιττές, όλα τα γνωστά θεσμικά όργανα είναι κλειστά. Γιατί τότε όλη αυτή η δελεαστική ομορφιά;
Βρήκα μόλις ένα καθαρό εστιατόριο. Εκεί εξηγήσαμε ότι οι ντόπιοι θεωρούνται άσεμνες τόσο αργά (αμέσως μετά το 10!) Δείπνο έξω από το σπίτι. Και είναι ασύμφορη να εργαστείτε μόνο για τσαλακωμένους τουρίστες. Εντάξει, πήρε το μενού, μελέτη. Για 3 λεπτά επέλεξαν το πιάτο "νύχτα" για μένα: ένα κοτόπουλο ψημένο σε μια κρεμώδη σάλτσα, για μια ώρα - για έναν φίλο. Είναι ένα κατάστημα lactame, για κάτι τέτοιο, ο σερβιτόρος μας είπε, δεν παρέχεται εδώ. Βρήκαμε μόλις μια σαλάτα με μια μάχη και ψωμί Elven. Ευτυχώς, το απόγευμα, τα χορτοφαγικά πιάτα είναι ελεύθερα και ακόμη και σερβίρονται όμορφα.
Νωρίς το πρωί της επόμενης ημέρας πήγε στους αμπελώνες. Δεδομένου ότι οι τοπικοί οδηγοί δείχνουν αμπελώνες μόνο με την πορεία των καταδίκων, σύμφωνα με τα οποία ήμασταν τεμπέληδες για να περιπλανήσουμε, πήγε. Για μένα, τίποτα ιδιαίτερα. Συμβατικά σταφύλια που αναπτύσσουν τα φυτά μας σε Σεβαστούπολη. Αλλά η φίλη ήταν απείρως ενθουσιώδης με την ευγένεια και την ομορφιά των ποικιλιών τους. Ήμουν χτύπησε μόνο την παρουσία αυτομάτων για τη συλλογή μούρων, την εκπληκτική ακρίβεια του σχηματισμού σειρών. Σαν τους αλλοδαπούς, και όχι τους ανθρώπους.
Μου άρεσε από τα έργα των Αυστραλιανών κρασιού, έπιναν κρασί και έσπασε με ακατέργαστο με εθνικά φρέσκα κέικ σε ένα από τα κρασιά της κοιλάδας του Swan, επέστρεψε σε μένα, ξεκούραστη και - στην παραλία. Ήθελα να συνομιλήσω χωρίς εξωτερικά αυτιά (αρκετά εδώ, επιθυμεί να μιλάνε), επομένως επέλεξαν την ήσυχη "παραλία της πόλης". Προτιμάται να περπατήσετε με οικογένειες τους τοπικούς οπαδούς της κολύμβησης και ηλιοθεραπείας. Συνθήκες για σέρφινγκ, κατάδυση Όχι, αλλά υπάρχει χώρος στάθμευσης, παιδικές χαρές, μπάρμπεκιου. Προσπαθήσαμε να βρούμε την πιο απομονωμένη γωνία και να σκοντάψαν ένα τέτοιο "παραθεριστή".
Η τελευταία μέρα πέρασε ήρεμα, εν μέρει στη γη, λίγο στη θάλασσα. Το πρωί, ποδήλατα ιππασίας, οδήγησε στο λιμάνι του Fremantle, κάθισε στο πλοίο, πήρε στο νησί του Rottttish. Φορούσαν, όπως στην παιδική ηλικία, στα κομμάτια που έγιναν ειδικά για τέτοιους τρελοί ποδηλάτες. Το απόγευμα περπάτησε κατά μήκος του διάσημου πάρκου Kings, μέχρι ούτε τα πόδια να κοίταζαν γύρω. Έκαναν ένα από τα μαλακά και χνουδωτά γκαζόν, έπεσαν και βρισκόταν για αρκετές ώρες. Το βράδυ, βρήκαν τη δύναμη να συγκεντρώσουν ένα καλάθι πικ-νικ και να πάνε στην παραλία Mullalo, από όπου τα πιο βολικά να πλεύσουν στο καγιάκ (είμαστε και οι δύο άπληστοι καρίνα). Δεν ήθελα να επιστρέψω τις καθημερινές ...