Η Κολωνία εμφανίστηκε πάντα σε εμάς, για κάποιο λόγο, ως ενδιάμεση πόλη, χωρίς ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Ίσως η πόλη να μην ακούει, και πιο συχνά ακούμε τα ονόματα του Μονάχου, του Βερολίνου, του Αμβούργου ... Δεν μπορώ να πω ότι μετά την επίσκεψή του, η γνώμη για αυτό το μέρος έχει αλλάξει δραματικά, αλλά η πεποίθηση το φάνηκε μια ώρα , να κοιτάξουμε την Κολωνία την ίδια αξία. Ναι, δύο ώρες θα είναι αρκετές.
Η Κολωνία είναι ένα από τα πιο συμπαγές, στο τουριστικό σχέδιο, στις γερμανικές πόλεις. Προκειμένου να εξοικειωθεί με την ιστορία της πόλης, αρκεί να πάρετε μερικές εκατοντάδες μέτρα από το κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού. Αμέσως πέφτουμε στο ιστορικό τμήμα της πόλης, όπου μπροστά μας σε όλη τη δόξα του ανοίγει ένα είδος αρχιτεκτονικού συνόλου της πόλης, η οποία περιλαμβάνει: καθεδρικό ναό της Κολωνίας, καθολική εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου και του Δημαρχείου του Δημαρχείου.
Η Κολωνία είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές πόλεις που μπορούν να διαθέτουν ένα τεράστιο ναό - μακροπρόθεσμα, που γίνεται στις καλύτερες παραδόσεις του γοτθικού στιλ.
Ο καθεδρικός ναός είναι εκπληκτικά όμορφος όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά. Ήμουν πάντα έκπληκτος, εντυπωσιακός και θα χτυπήσει το γεγονός, όπως σε μια τέτοια μεγάλη κλίμακα κατασκευή, μπορείτε να εισαγάγετε αρμονικά έναν τεράστιο αριθμό σαφών μικρών λεπτομερειών. Με την ευκαιρία, υπάρχει ένας μύθος για τον αρχιτέκτονα του ναού, το οποίο λέει ότι υπέγραψε μια συμφωνία με τον διάβολο. Ο αρχιτέκτονας ήταν έτοιμος να πουλήσει την ψυχή του, μόνο για να εκπληρώσει την κατασκευή του καθεδρικού ναού. Η συμφωνία κατέληξε, αλλά μόνο ο διάβολος εξαπατήθηκε από τη σύζυγο του αρχιτέκτονα και ο οικοδόμος παρέμεινε να ζήσει. Έχοντας μάθει για την εξαπάτηση, ο διάβολος μίλησε στη δομή: "Μπορεί το τέλος του κόσμου να έρχεται με την τελευταία πέτρα σε αυτόν τον καθεδρικό ναό!" Αστεία, αλλά η κατασκευή του καθεδρικού ναού δεν σταματά ποτέ, προφανώς οι αρχές της Κολωνίας πιστεύουν στο μύθο και δεν θέλουν να επιτρέψουν την καταστροφή των αξιοθέατων.
Στη συνέχεια περιμένουμε την εκκλησία του Αγίου Μαρτίν, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον καθεδρικό ναό της Κολωνίας. Πιθανώς η πιο μη μόνιμη διατήρηση της Κολωνίας. Εννοώ μια ποικιλία στυλ που άλλαξαν κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του. Αρχικά, η εκκλησία δημιουργήθηκε στο Romanesque Style. Μετά από αρκετές καταστρεπτικές πυρκαγιές, η εμφάνιση του κτιρίου ήταν πολύ θύμα, και ως αποτέλεσμα πολυάριθμων ανακατασκευών τον 18ο αιώνα, ήταν εγγενής στα μπαρόκ χαρακτηριστικά. Εκατοντάδες χρόνια, καθώς η εκκλησία εμφανίστηκε μπροστά στους πολίτες σε μια νέα εμφάνιση, διακοσμημένα σε στυλ κλασικισμού.
Κτίριο Δημαρχείου Δεν κάναμε φωτογραφίες, επειδή υπήρχε μικρή μνήμη στη μονάδα flash, και εξωτερικά, η κατασκευή δεν είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Δεδομένου ότι το ταξίδι μας πέρασε στην εταιρεία δύο παιδιών, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το μουσείο σοκολάτας, που βρίσκεται σχεδόν στο άλλο Ρήνο. Το μουσείο οδηγεί μια μικρή γέφυρα, ζωγραφισμένη σε πράσινο, όχι να παρατηρήσει ότι είναι αδύνατο. Μέσα, μπορείτε να δείτε με τα μάτια σας για να δείτε τη διαδικασία της σοκολάτας μαγειρέματος, που κυμαίνεται από τη σκηνή σύνθλιψης των φασολιών κακάου, στη δημοφιλή σοκολάτα στα καλούπια. Τα παιδιά στο μουσείο είναι πάντα χαρούμενοι, και είναι ευχαριστημένοι με γλυκά.
Αυτή η βρύση σοκολάτας δεν μπόρεσε να παρακάμψει, κοιτάζοντας τη λιωμένη σοκολάτα, εισπνεύοντας το άρωμά του, απλά αρχίστε να λήγει με ένα σάλιο. Μετά από αυτό, τρέχετε στο κατάστημα, ο οποίος από το δρόμο βρίσκεται στην επικράτεια του μουσείου και αγοράστε όλα τα είδη καλούδιας.
Η ανάπαυση στην Κολωνία αφήνει αξέχαστες εντυπώσεις, και ανεξάρτητα από το πώς λένε εκεί, αξίζει ακόμα μια επίσκεψη!