Στην Πορτογαλία, ήταν απροσδόκητα - ένα χαλαρωτικό ταξίδι παρουσιάστηκε με τους ντόπιους τους την επέτειο. Σύμφωνα με τις κριτικές, περίμενα μια εκπληκτική χώρα με τα τοπία Chagging. Και άρχισα να εκπλαγείτε από το αεροδρόμιο στο Fushal. Έχουμε βιαστεί από τα σφιχτά σύννεφα για να συναντήσουμε το Isochki και τους φοβεροί βράχους. Και η ζώνη προσγείωσης αποδείχθηκε πολύ σύντομη, η οποία πήρε το ακραίο και θαυμασμό για την ικανότητα των πιλότων. Προσγειώθηκε με ασφάλεια.
Το νησί πραγματικά αποδείχθηκε αρκετά γραφικό. Ο ωκεανός έπαιξε όλες τις αποχρώσεις των βαθύ μπλε και τυρκουάζ, οι ακτίνες του φιλόξενου πορτογαλικού ήλιου χύθηκαν γενναιόδωρα από τον ουρανό χωρίς σύννεφο και η τοπική βλάστηση ήταν άφθονη διακοσμημένη με ανθισμένα και αρωματικά καπάκια. Στη συνέχεια έμαθε ότι η τοπική γη ονομάζεται Paradise Corner of Permafrost, αφού συνεχώς ανθίζει εδώ.
Οι παραλίες της αμμώδους φυσικής προέλευσης στο νησί δεν είναι. Κυρίως βότσαλα. Έπρεπε επειγόντως να αγοράσω ειδικές παντόφλες από καουτσούκ. Είναι αλήθεια, κάπως συναντήθηκα μια αμμώδη παραλία, αλλά η μαλακή άμμος ήταν μόνο στην ακτή, και στο νερό περίμενα ξανά τα δύσκολα βότσαλα. Το νερό είχε μια άνετη θερμοκρασία, ήταν ωραίο να έρθω. Μερικές φορές ανέτρεψαν τα κύματα, αρκετά μεγάλα, τα οποία έβγαλαν τα λουτρά μακριά από την ακτή και έτσι έπρεπε να εργαστούν σκληρά και τα πόδια για να επιστρέψουν. Πώς-όχι ωκεανός!
Από τη Μαδέρα όχι πολύ υπάρχει ένα αξιοσημείωτο νησί του Πόρτο Σάντο. Στο πορθμείο ο δρόμος πήρε μόνο δύο ώρες. Η ίδια η κολύμβηση ήταν σαν μια εκδρομή - τόσο ενδιαφέρον πριόνι από το διοικητικό συμβούλιο. Το Porto Santo ξεκίνησε με τις επούλωτες παραλίες του. Συγκεκριμένα, η επούλωση είναι άμμος, εντελώς πλούσια σε ορυκτά και επηρεάζει ευνοϊκά το σώμα. Έμειναν σε μια από αυτές τις παραλίες λίγες ώρες: λούσιμο, ηλιοθεραπεία, μεσημεριανό γεύμα στο τοπικό άνετο και φθηνό καφενείο. Δεν είχα παρατηρήσει μια ειδική αλλαγή στην υγεία - πιθανότατα πέρασα λίγο χρόνο στην επούλωση άμμου. Αλλά μου άρεσε το νησί.
Ένα άλλο κολλέγιο πήρε το Monis στο Πόρτο, το οποίο βρισκόταν στη Δυτική της Μαδέρας. Περπατήστε σε ένα γραφικό ανάχωμα και μια επίσκεψη σε πολλά καταστήματα αναμνηστικών - αυτή είναι η όλη εκδρομή. Γεμάτο τουρίστες, απλά κυψέλη. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ταξιδιού, μου άρεσε ο δρόμος εκεί και πίσω. Όταν πήγαν στο Monis, έμειναν στο Cape Kabu-Zhiran. Η θέα, ανοίγοντας από το κατάστρωμα παρατήρησης, αξίζει να παραμείνει στην ταχυδρομική κάρτα αφιερωμένη στο νησί: Rockies και απείρως όμορφο ωκεανό, εξερχόμενο σε απόσταση. Και η διαδρομή επιστροφής με τη Monica έτρεξε κατά μήκος των ύψη της οροσειράς. Το πανόραμα, το οποίο εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μας, δεν ήταν λιγότερο συναρπαστικό.
Και μου άρεσε πραγματικά να περιπλανηθώ στους βραδινούς δρόμους της Μαδέρας. Ήρεμα και ελαφρά, καθώς η κύρια μάζα πιο κοντά στη νύχτα κινείται στο ανάχωμα. Οι δρόμοι φωτίζονται, πολλά φθηνά καφετέριες με ζεστούς εσωτερικούς χώρους. Συχνά δείπνο στο Rua da Carreira. Εκείνοι που βρίσκονται σε ευτυχισμένο ατύχημα θα είναι σε αυτές τις περιοχές, συνιστούν έντονα να πάρετε ένα ποτήρι κρασί στο δείπνο - είναι εξαιρετικό εκεί.
Οι δέκα μέρες μου πέταξαν απαρατήρητη. Η βαλίτσα αναπληρώθηκε με μικρά αναμνηστικά, αλλά στην καρδιά μύριζε την υπέροχη ομορφιά του ωκεανού, το παιχνίδι των καταπληκτικών χρωμάτων του και ισχυρό μεγαλείο. Συμβουλεύω όλους να κινηθούν τουλάχιστον στις ακτές του ήλιου της Forever ανθίζοντας Μαδέρα.
