Ο Bakhchisarai ήταν η πρώτη πόλη στην Κριμαία, την οποία επισκέφθηκα, χωρίς να υπολογίζω τη Συμφερούπολη, στην οποία έφτασε το τρένο. Σε αυτό, ζούσαμε με έναν φίλο τεσσάρων ημερών, φυσικά δεν αρκεί για να κατανοήσουμε ολόκληρο τον πολιτισμό και τη νοοτροπία των ανθρώπων που ζουν εκεί. Φτάσαμε, ελπίζοντας ότι στη θέση του θα εγκατασταθούμε. Έτσι συνέβη, ακριβώς στο σταθμό, μια έγκυρη εμφάνιση του ιδιοκτήτη, έχουμε θεωρηθεί και είναι φθηνή για τις φθηνές τιμές και ήδη στο δρόμο συνειδητοποιήθηκαν ότι θα υπήρχε κάποιος να ζήσει μαζί μας. Αλλά στις ανέσεις των διακοπών δεν είναι σημαντικές, δεν αναστατώσαμε. Στο τέλος, για να πλύνετε την ψυχή του καλοκαιριού, δεν είναι επίσης κακό, και το τρίτο περιττό για εμάς δεν έχει ξεχαστεί.
Αυτή είναι μια μικρή πόλη, έχει, όπως σε ένα παραμύθι για την Ellie, τον κεντρικό δρόμο, από το οποίο τούβλο; Δεξιά, κίτρινο! Σχετικά με αυτό το ορόσημο μας είπε τη στέγαση στέγασης, εξηγώντας το δρόμο προς το κέντρο.
Ολόκληρη η Κριμαία κερδίζει το καλοκαίρι στους τουρίστες. Και να φτάσετε εδώ για πρώτη φορά, δεν κουραστείτε να αναρωτιέστε πώς όλα είναι συνδεδεμένα. Seel, δώσατε ήδη μια επίσκεψη σε έναν οδηγό ταξί, λένε πού να φάει, και να πω ότι προήλθαν από τέτοια. Ο οδηγός ταξί περιμένει την ενώ τρώτε και τυχερό, πού να πούμε, συνιστάται έντονα με τα πόδια, μην περπατήσετε. Πιάσε ένα νέο οδηγό ταξί, συμβουλεύει το πιο νόστιμο καφενείο στην πόλη και τους φέρνει πίσω, και εκεί συμβουλεύει και πάλι να διευθετήσουμε την οικοδέσποινα μας. Ήθελα να πάω στο επόμενο καφενείο και, από την περιέργεια, να μάθω τι είχαν μια χειρολαβή πίτας.
Ο δρόμος από το κίτρινο τούβλο μας οδήγησε, φυσικά, στο παλάτι του Χαν. Υπήρχε λίγος χρόνος και δεν είμαστε εραστής του χρόνου αποβλήτων σε μια ηλιόλουστη μέρα, γλείφοντας το πόδι πίσω από τα πλήθη εκδρομών γύρω από τις αίθουσες, η είσοδος σε κάθε μία από τις οποίες αξίζει μεμονωμένα χρήματα.
Ως εκ τούτου, πήγαμε σε ένα μίνι λεωφορείο (μισή ώρα με τα πόδια, ελέγξαμε το επόμενο έτος) στην άντληση της Άγρας της Ιεράς Κοίμησης της Θεοτόρου, σκαλισμένα στο βράχο όπως στην Κριμαία ένα ολόκληρο που, αλλά αυτό είναι πολύ δημοφιλές εδώ. Μικρό δωμάτιο, φωτογραφία, βίντεο απαγορεύεται, στην είσοδο δεν είναι μόνο kinks, κορίτσια στο κεφάλι, αλλά και μακρά φούστες. Προφανώς, η θερινή ρόμπα των τουριστών δεν ρυθμίζεται από τους κανόνες συμπεριφοράς. Και οι μοναχοί έχουν ένα καλό αγρόκτημα στο επόμενο και μεγαλώνει κάθε χρόνο.
Ακόμα περισσότερο το δρόμο στο Chufut-Kale. Τα εκπληκτικά μυστικά της πόλης του σπηλαίου ανοίγουν. Υπάρχουν ακόμη και μοναδικές υπόγειες εγκαταστάσεις.
Ήμασταν τόσο βιασύνη παντού για να κάνουμε κληρονομιά στο διαμέρισμά μας, είπε ότι δεν θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε. Υποτίθεται ότι όλα κλείνουν τόσο νωρίς ότι μπορούμε να κάνουμε ένα ντους, να κοιμηθούμε από το δρόμο και να πάω το βράδυ για δείπνο σε ένα καφενείο και από τη νέα μέρα για να ξεκινήσετε μια επιθεώρηση. Αλλά δεν ήταν εκεί. Δύο απελπισμένοι ταξιδιώτες στις ακτίνες του ηλιοβασιλέματος ήρθαν στα μυστηριώδη ερείπια της πόλης. Περνισμένοι ας μας αφήσουμε να σας ενημερώσουμε γρήγορα το θαύμα της πόλης του σπηλαίου και όλα όσα χρειαζόμαστε ακόμα; Καταπληκτική πανοραμική θέα από την αντίθετη πλευρά των κομμάτων είναι ότι, για αυτό που αξίζει να αναρριχηθεί εδώ και ένας από τους αναγνωρίσιμους τύπους bakhchisayay. Δεν ήταν πολύ δυνατή η επιθεώρηση πολύ, άρχισε να σκουραίνει. Έπρεπε να συλλέξω πίσω. Έγινε σαφές ότι το αρχαίο νεκροταφείο, που βρίσκεται ανάμεσα στο μοναστήρι και την πόλη που δεν επισκεφτούμε πλέον και όχι επειδή φοβούνται, ακριβώς εκείνη την ημέρα δεν υπήρχε ούτε το φεγγάρι και το σκοτάδι βήμα κυριολεκτικά τα μάτια.
Όταν μετακινήσαμε προς τα ερείπια της αρχαίας πόλης, υπήρχε ένα πιρούνι στο δρόμο, που οδηγούσε στους μοναχούς Celi. Ένα νεαρό αγόρι, πωλητής τσαγιού, δήλωσε ότι μεταξύ των τοπικών μοναχών πολλοί κρατούμενοι, και γενικά είναι καλύτερα να μην περπατήσουμε σε αυτόν τον δρόμο. Έτσι, όσο πιο κοντά πλησίασαμε αυτό το πιρούνι κάτω από το εξώφυλλο της νύχτας, έγινε χειρότερο. Ο σύντροφός μου φοβόταν τον δασοφύλακα και είμαι μοναχοί. Ο οδηγός ταξί ήταν πολύ έκπληκτος για την εμφάνισή μας, επιβεβαίωσε ότι οι φόβοι μου δεν ήταν μάταια και ενημέρωσαν να μείνουν μακριά από εδώ, δύο νεαρά κορίτσια ειδικά.
Αυτό ήταν το ταξίδι μου στο Bakhchisarai. Πόλη με άλλο πολιτισμό, εθνική κουζίνα, νόστιμα ανατολίτικα γλυκά, μπαχαρικά σε κάθε κατάστημα σουβενίρ. Τσάι, θα αγοράσετε, μην αγοράζετε αποξηραμένο γρασίδι, κοιτάξτε την επιλογή σας. Ακόμα και ο ίδιος ο πωλητής, το ίδιο αγόρι, ενημέρωσε - ανέντιμο να διαχειριστεί το χέρι να έχει αφελείς τουρίστες. Και μην ξεχάσετε να κερδίσετε νερό στην πηγή κοντά στο μοναστήρι του νερού, τουλάχιστον στον πλησιέστερο δρόμο μιας ζεστής καλοκαιρινής ημέρας.
Σε ένα χρόνο, έφερα εδώ τον φίλο μου, δείξω την τοπική ομορφιά, να γνωρίσω με την κουζίνα και να φτιάξω την κουζίνα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ. Το πανόραμα παρέμεινε ακόμα τις καλύτερες αναμνήσεις ολόκληρης της πόλης. Τεχνητό Ozerko στο παλάτι του Khansky ανακάλυψε.
Έχουμε ακόμα στο νεκροταφείο και δεν καταλάβουμε πού ήταν τα αξιοθέατα. Αρκετές πέτρες και αυτό είναι. Πιθανότατα είναι. Η ίδια αμηχανία εμφάνισης ήταν οι τουρίστες που ρώτησαν στα αγγλικά - "Είναι όλα αυτά;".
Και στην πόλη δημιούργησε το πάρκο μινιατούρα ολόκληρης της Κριμαίας. Το πάρκο είναι μικρό και χαριτωμένο. Μέσα, δεν ήμασταν, το ίδιο το πάρκο βρίσκεται στο πεδινό και τελείως ορατό όλες τις μινιατούρες. Χαριτωμένο, αλλά γιατί να πληρώσετε για την είσοδο όταν μπορείτε να θαυμάσετε από τη δημοσιευμένη και να πάτε για να επιθεωρήσετε αυτά τα αξιοθέατα Vyzhvoy.