Για κάποιο λόγο, τα πάντα, περιγράφοντας τα αξιοθέατα της Γένοβας, ξεχνούν (ή δεν γνωρίζουν) για ένα σημαντικό σημείο.
Η Γένοβα έχει πραγματικά μια πλούσια ιστορία και πλούσια σε αντικείμενα αρχιτεκτονικής και τέχνης. Επιπλέον, το 2004 ορίζεται ως το πολιτιστικό πρωτεύον της Ευρώπης. Είναι γεγονός.
Αλλά τώρα που σχετίζονται άμεσα με τη μουσική στερείται ανεπιφύλακτα από την προσοχή.
Αλλά η Γένοβα είναι η πατρίδα όχι μόνο για τον Christopher Columbus. Σε αυτή την πόλη, στις 27 Οκτωβρίου 1782, γεννήθηκε ένα αγόρι, ο οποίος προοριζόταν να γίνει ο μεγαλύτερος και αξεπέραστος κύριος του βιολιού - Νικολά Παγκανίνη !
Οδός Garibaldi (Via Garibaldi) θεωρείται σωστά την όμορφη Γένοβα του δρόμου. Εδώ είναι ένα σπίτι, τότε ένα πολυτελές παλάτι. Και το 2006 καταγράφηκε ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO. Δεν θα πω για όλα τα παλάτια, θα σταματήσω λεπτομερέστερα στο σπίτι αριθ. 9. Αυτό είναι το Palazzo Doria Tourcy. Και αυτό το παλάτι ήταν ο κύριος στόχος του ταξιδιού μας στη Γένοβα.
Doria Tourcy Palace Χτίστηκε το 1565ο έτος. Αρχικά, ήταν ένα από αυτά τα γενοβέζικα παλάτια (όλα τα τρία), τα διαμερίσματα των οποίων παρέχονται στους σημαντικότερους επισκέπτες της Γένοβας, που επισκέπτονται την πόλη με επίσημες επισκέψεις - βασιλιάδες, αυτοκράτορες και ρωμαϊκούς μπαμπάδες.
Από τη μέση του 19 αιώνα και μέχρι στιγμής βρίσκεται εδώ Δήμος Γένοβα . Επιπλέον, (που είναι σημαντικό), πολλά κτίρια του κτιρίου παρέχονται στην πραγματικότητα στο μουσείο, που βρίσκεται στο γειτονικό Palazzo Bianco. Το πιο σημαντικό εμφανές και η υπερηφάνεια του μουσείου είναι το διάσημο βιολί στο οποίο έπαιξε ο Νικολά Παγκανίνι " Κανόνας "(" Cannone "). Αποθηκεύεται εκεί από το 1851. Ο αξιότιμος βιολί του καταλαμβάνει σε ένα σχετικά μικρό δωμάτιο απλά κτίρια του δήμου της πόλης.
Αλλά το μονοπάτι προς το βιολί του παγανίου βγήκε ακανθώδης. Νομίζω ότι δεν γνωρίζω μια λεπτότητα, έτσι μπορείτε να πάτε από τη Γένοβα, χωρίς να βλέπετε αυτό το μοναδικό στοιχείο ...
Ετσι. Έχουμε εισέλθει στο γονιδίωμα σε ένα Σαββατοκύριακο. Το κτίριο του δήμου ήταν ανοιχτό σε ελεύθερη πρόσβαση. Ειναι δωρεάν. Η αυλή είναι αρκετά όμορφη: Πολλές στήλες, μια όμορφη σκάλα, ένας μεγάλος αριθμός γλυπτών, ενδιαφέρον από μια καλλιτεχνική άποψη ενός πύργου ρολογιού. Όλα γίνονται σε λευκούς και ροζ τόνους. Ωραίος. Αλλά δεν υπάρχει καθόλου! Και να ρωτήσετε κανέναν άλλο ...
Περπατήσαμε γύρω από τις σκάλες, τους διάδρομους και τα δάπεδα που αναζητούμε βιολί. Κοίταξα μέσα από το γυαλί στην αίθουσα συσκέψεων. Αλλά! Δεν βρήκα τη σωστή είσοδο. Όλες οι πόρτες μέσα στο δήμο έκλεισαν. Μόλις διαχειρίζονταν από την κλειδαρότρυπα μιας από τις πόρτες για να δούμε την επιγραφή, πράγμα που σημαίνει ότι το βιολί του Παγανήνη αποθηκεύτηκε σε αυτό το δωμάτιο. Και η πόρτα είναι κλειστή.
Αποφασίζοντας ότι έφτασα με επιτυχία σε μια αθώα μέρα, συγκεντρώθηκαν για να φύγουν. Στην έξοδο, πήγα στο κατάστημα σουβενίρ του Δήμου. Καθαρά τυχαία, ζητώντας από τον πωλητή, έμαθα ότι μπορείτε να δείτε το βιολί κάθε μέρα. Απλά έρχονται να πάνε πρώτα μέσα Palazzo Bianco , Αυτό είναι ένα γειτονικό κτίριο. Και ήδη εκεί, κινείται κατά μήκος της γκαλερί του μουσείου, μπήκε σταδιακά στο δεξί δωμάτιο.
Λίγο αργότερα, μάθαμε ότι όλα είναι τόσο συγκεχυμένα λόγω του γεγονότος ότι το Palazzo Bianco είναι επίσης ιδιοκτησία του Δήμου. Και από το τέλος του αιώνα XIX, το παλάτι σταδιακά μετατρέπεται σε μια γκαλερί τέχνης.
Η είσοδος στο μουσείο μας κοστίζει 8 ευρώ ανά άτομο. Εξωτερικά, αυτό το παλάτι με μια χαρακτηριστική λευκή πρόσοψη δεν είναι πολύ αισθητή. Αλλά εδώ είναι πραγματικά μια από τις πιο σοβαρές συλλογές έργων ζωγραφικής στη Γένοβα. Είδαμε φωτογραφίες από διάσημους (και όχι πολύ) ιταλικούς και ολλανδούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Luke Cambianaso, Veronese, Filippo Lippi, Andrea Sezynino, Prosta, Josa Wang Kleve, καθώς και "Magdalene" Antonio Canova. Αλλά η εικόνα του Caravaggio Behold ο άνθρωπος μεταφέρθηκε σε κάποια έκθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε άλλες αίθουσες, το μουσείο παρουσιάζει μια συλλογή νομισμάτων και προϊόντων από κεραμικά, υπάρχουν διάφορα γράμματα του Columbus και άλλα πολυάριθμα ενδιαφέροντα εκθέματα.
Το μονοπάτι προς το κτίριο του δήμου περνάει στην οροφή του Palazzo Bianco, από όπου είναι ορατό σε όλη τη δόξα του Palazzo Rosso (Από το δρόμο φαίνεται απλό). Οι αίθουσες του μπορούν επίσης να θαυμάσουν τα εξαιρετικά έργα των ιταλών ζωγράφων.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο Δήμο.
Εδώ μπαίνουμε στην τελευταία αίθουσα του μουσείου. Εδώ είναι μόνο η θαυμάσια δημιουργία της εργασίας τότε σε όποιον δεν είναι ακόμα ένας διάσημος Violin Master Bartolomeo Giuseppe Gwornery, del Jesu. Διάσημος " Κανόνας " Πιθανώς έγινε το 1743.
Το βιολί παρουσιάστηκε στο Paganini το 1802 από έναν συγκεκριμένο έμπορο του Παρισιού, του οποίου το όνομα δεν διατηρήθηκε στην ιστορία. Ο ήχος αυτού του βιολιού δεκαεπτά χρονών παγκανίνι μόλις σοκαρισμένος. Η "Canon" συνοδεύτηκε την παγανίνη όλη τη ζωή του και ήταν ένα αγαπημένο εργαλείο του Δασκάλου, παρά το γεγονός ότι είχε μια αρκετά μεγάλη συλλογή από βιολιά της Ασίας και του Στραδινβάρη. Ο Gwarnery Paganini επισκέφθηκε το υπέροχο βιολί του και μετά το θάνατό του, το βιολί έλαβε το όνομα "χήρα Paganini".
Τώρα μια φορά το χρόνο, ο βιολί αφαιρεί προσεκτικά το μουσείο από την βιτρίνα για να παίξει τον μουσικό άξιο αυτού. Τις περισσότερες φορές, αυτή η τιμή τιμάται από τους νικητές του ανταγωνισμού του Paganini.
Με την ευκαιρία, είναι αξιόπιστα γνωστό ότι ο ίδιος ο Antonio Stradivari σημείωσε το έργο του del Jesu. Σημείωσε ότι τα δικά του βιολιά υπερβαίνουν τα εργαλεία Giuseppe Guarnerty με απαλότητα και λαμπρότητα, αλλά ταυτόχρονα σαφώς κατώτεροι από αυτούς στη δύναμη του ήχου. Σαν αυτό.
Επίσης στην τελευταία αίθουσα υπάρχει ένα άλλο εργαλείο της Παγαννίνης - το βιολί του Jean-Batista William, δωρεά στον Δάσκαλο το 1834 Camillo Sivori. Υπάρχουν άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με τη ζωή του Μεγάλου Νικολά Παγανή. Πολύ εντυπωσιακό.
Και, κατά τη γνώμη μου, το βιολί του Paganini αξίζει σαφώς περισσότερη προσοχή και σεβασμό από ακόμη και πολλά ενυδρεία της Γένοβας!
Επιπλέον, η Όπερα μπορεί να διακριθεί από τα σοβαρά πολιτιστικά αντικείμενα της Γένοβας - Teatro Carlo Felice . Ξεκίνησε το 1824. Βρίσκεται κοντά στο σιντριβάνι στην πλατεία Ferrari. Μετά τον βομβαρδισμό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, καταστράφηκε σχεδόν εντελώς, αργότερα αποκατασταθεί. Σε μια μικρή περιοχή μπροστά από το θέατρο υπάρχει ένα μνημείο του Giuseppe Garibaldi, ο ήρωας της Ιταλίας. Αλλά ο πύργος (Torre) κοντά στο θέατρο της Όπερας επισυνάπτεται αρκετά πρόσφατα, το 1990.
Η Γένοβα περιέχει επίσης ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Ιταλίας.