Στο τέλος του 2012 στο Κανκούν, το δικαίωμα "επτά", άνοιξε Μουσείο Maya. που χτίστηκε για 6 χρόνια. Υπάρχουν ήδη 15 εκατομμύρια "πράσινα" σε αυτό, αλλά πιθανώς στέκεται. Έχουμε φτάσει σε δύο μήνες μετά την ανακάλυψή του, δεν βρήκαμε ότι το Μουσείο, δεν βρήκαμε ότι, όπως αποδείχθηκε, ούτε οι ντόπιοι και οι υπάλληλοι της τουριστικής βιομηχανίας δεν γνώριζαν ότι υπάρχει ένα τέτοιο μουσείο στο Κανκούν. Μερικοί από αυτούς που έχουμε βασιζόμαστε στο θέμα της θέσης του, έκαναν μια προσεκτική εμφάνιση και "υπενθυμίστηκε", που φαίνεται να χτίζεται κάπου κάπου, αλλά πού είναι το ζήτημα των ζητημάτων. Λέω: Βρίσκεται κατά μήκος της μακράς πλευράς του "επτά", δίπλα στο ξενοδοχείο Omni Cancun Hotel & Villas.
Στην πραγματικότητα το μουσείο κάνει μια αξιόλογη εντύπωση. Ένα τέτοιο Pinakotek παρακολουθεί καιρό καιρό να ανοίξει στην Κανκανία, επειδή δεν είναι ο καθένας είναι έτοιμος να περάσει πολύτιμες ημέρες ερυθρελάτης στις εκτάσεις της χώρας. Εδώ μπορείτε να δείτε κάποια αναθεώρηση των πληροφοριών σε σύντομο χρονικό διάστημα σε μια περιορισμένη περιοχή. Το τεράστιο μείον του φρεσκοκομμένου μουσείου είναι ότι δεν υπάρχει ένα σχόλιο στα αγγλικά. Γιατί οι Μεξικανοί πιστεύουν ότι οι Ισπανοί είναι διανυκτέρευση για να μετατραπεί σε γλώσσα διεθνούς επικοινωνίας και κάθε τουρίστας που έρχεται στο Μεξικό, μιλάει ισπανικό ναό; Το μουσείο παρουσιάζει αντικείμενα που βρέθηκαν από αρχαιολόγους τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς και εκθέματα από ιδιωτικές συλλογές.
Αρχαιολογικός χώρος του Σαν Μιγκέλιτο Το Μουσείο Μάγια βρίσκεται στην επικράτεια, μοιάζει με έναν γλείψιμο κήπο - πολύ καλλωπισμένη ζούγκλα μαγκρόβια στη μέση του Κανκούν, όπου η αίσθηση της αρχαιότητας χάνονται εντελώς. Οι επεξηγηματικές πινακίδες στο δάσος Mangrove είναι εντυπωσιακά με πρωτογενή: για παράδειγμα, "δάσος" ή "καλά από την οποία πήρε το νερό" (και τι άλλο μπορεί να πάρετε από το πηγάδι;), ή "σπίτι", ή "πυραμίδα", ή "πυραμίδα" . Η εντύπωση δημιουργείται ότι οι ίδιες οι avorigines δεν καταλαβαίνουν αρκετά καλά τι έσβησαν και ως εκ τούτου, χωρίς την καυστικότητα του Λούκοβο, που ονομάζεται Αρχαιολογικό Πάρκο με το όνομα του αρχιτέκτονα, ο οποίος σχεδίασε και έχτισε το Kakulkan Boulevard ναι, συναντήθηκε Ερείπια των αρχαίων κτιρίων. Τα μονοπάτια στο πάρκο δεν θεωρούνται καθόλου: Πρώτα πηγαίνετε εκεί, και στη συνέχεια επιστρέφετε στο ίδιο στενό μονοπάτι, κατά μήκος του δρόμου που έχω συναντήσει στις συναντήσεις.
Στο San Mgelito, μπορείτε να χαλαρώσετε τέλεια, να περιπλανηθείτε ανάμεσα σε εντυπωσιακά ηλικιωμένα δέντρα και να απολαύσετε τα νόστιμα γέφυρα βάσης. Τα δέντρα μαγκρόβια είναι τρελά με την ασυνήθεσή τους, τις παράφορες ρίζες και την απίστευτη ικανότητα να δουν ο ένας τον άλλον και τα πάντα γύρω, δημιουργώντας αδιάκοπα παχιά.
Στο Κανκούν, υπάρχει ένα απίστευτα αστείο μέρος - Μουσείο Tequila Που βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο Kukulkan Plaza - 15 λεπτά με τα πόδια από το La Isla. Το μουσείο άνοιξε στην 40ή επέτειο του Κανκούν. Εκθέματα που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας γνωστικής διάλεξης στο μουσείο, πλήρως παιχνίδι, αλλά ούτε τα σταγονίδια δεν χαλάσουν τις εντυπώσεις και δεν φαίνονται πλέον ανόητοι ή παράλογοι. Αλλά η Tequila προσφέρθηκε για γευσιγνωσία, και τα έντονη-που περιέχουν ισχυρά ποτά - πολύ αληθινά. Ο μπάρμαν αξίζει πολύ συναισθηματικά για το Blue Agave και στην πραγματικότητα Tequila, για τον παλιό τρόπο της κατασκευής της, το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τη στιγμή των κατακτών.
Περαιτέρω στη λίστα Γειτονιά Κανκούνια . Εάν μιλάτε αγγλικά (οι ρωσικές οδηγίες-συνοδευτικές τοπικές εταιρείες φαίνεται να είναι), τότε είστε ευθεία εδώ, στην Josephine. Δεν γνωρίζω το όνομα της τουριστικής εταιρείας, αλλά θα δώσει μια συμβουλή: κάθεται στο λόμπι του ξενοδοχείου Aquamarina. Ήταν αυτή που μας διάλεξε να πάμε στο Chichen-Itza από μόνοι τους. Πιθανότατα το Smirked τώρα: Θα ήταν ακόμα, από την περιοδεία και θα χρειαστεί να πουλήσει εκδρομές. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι τιμές αυτής της εταιρείας είναι ίσως το χαμηλότερο στο Κανκούν. Για σύγκριση: Περιήγηση σε Chichen-Itts Έχουν εκατό φτηνότερες απ 'ό, τι σε οποιοδήποτε τουριστικό γραφείο του δρόμου στην ακτή. Ο Zhosi με λεπτομέρειες μου υπέγραψε το κόστος κάθε δικού μου βήματος προς την κατεύθυνση του Chichen - ξεκινώντας από το λεωφορείο της πόλης και σε σύγκριση με το κόστος μιας έτοιμης εκδρομής με στάση κοντά στο κελί, το οποίο θα μπορούσε να προσφερθεί. Υποστήριξα, εκ νέου υπολογίστηκε και, τελικά, αναγκάστηκε να συμφωνήσει ότι η επιλογή της είναι πιο κερδοφόρα.
Ο Chichen-Itza δεν εξέπληξε, αλλά σοκαρισμένος. Απολύτως τα πάντα, δεν μπορείτε ακόμη να πλησιάσετε σε ένα κτίριο, να μην αγγίξετε. Και οι φράχτες τοποθετούνται σε μια τέτοια σεβαστή απόσταση που είναι δυνατή η εξέταση των λεπτομερειών και των λεπτομερειών μόνο με το ZOOM εάν επιτρέπετε τις προδιαγραφές της κάμερας σας. Στην επικράτεια της αρχαιολογικής ζώνης, το Chichen-itts παρουσιάζεται επί του παρόντος "στο Δικαστήριο", τότε εννοείτε τουρίστες, μερικές ενδιαφέρουσες αρχαίες εγκαταστάσεις: στην πραγματικότητα ο ναός του Kukulkan, ο ναός των Jaguars με τοιχογραφίες, ο ναός του Πολεμιστές (επίσης με πίνακες), ο Ιερός Senot, το Παρατηρητήριο Karakol, η περιοχή είναι χιλιάδες στήλες, πολλά γήπεδα για την αναπαραγωγή της μπάλας, καθώς και τα αγάλματα των θεοτήτων, των πλατφορμών και των χωριστών θραυσμάτων πέτρας με γλυπτά.
Δεν φτάσαμε στον ιερό Senot στο Mayan Chiche: εδώ ήταν επίσης καλυμμένο με πρόσβαση, καθώς και παντού. Ευχαριστώ τον Θεό, ο Senot στο Chiche απέχει πολύ από το μόνο με τον δικό του τρόπο. Ο αριθμός τους του αριθμού τους είναι διάσπαρτοι σε ολόκληρη τη Γιουκατάνα και στη μεξικανική ζούγκλα μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλά πρακτικά δεν μελετάται θυσιαστικά πηγάδια. Επισκεφθήκαμε Σε μια σπηλιά με μία από αυτές τις αισθήσεις . Μεταφέρετε τη μοναδικότητα αυτού του χαρακτήρα που δημιουργήθηκε από το σπήλαιο με τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής δεν λειτουργεί, όπως προσπαθήσαμε. Πιθανώς, ένα τέτοιο θαύμα πρέπει να δει με τα δικά της μάτια, να απολαύσει το ιερό πνεύμα, να διεισδύσει στην ατμόσφαιρα του θρησκευτικού χώρου και να ακούσει τη σιωπή. Μια τεράστια σπηλιά με μια αψίδα πολλαπλών μέτρων, στο κέντρο της οποίας η τρύπα που έπεσε - η πολύ μερικώς θρυμματισμένη οροφή. Ο ήλιος έλαμψε φωτεινά στην προκύπτουσα διαφάνεια και το νερό ρέει από την άκρη του. Το νερό ήταν αρκετά καθαρό, όπως, όμως, σε όλες τις πλευρές της Γιουκατάν. Ένας καθολικός σταυρός ενός μάλλον εντυπωσιακές μεγέθους εγκαταστάθηκε στην πετρώδη ακτή στην απόσταση, η οποία ήταν κάπως έκπληξη - η θρησκεία των Ινδών ήταν ο παγανισμός, η ειδωλολατρία. Κάπως γελοία κοίταξε το χριστιανικό ιερό εδώ στην "παγανιστική εκκλησία".
Όχι, φυσικά, οι Ισπανοί εγκαταστάθηκαν αναγκασμένοι στους ναούς των Ινδών Σταυρών, προσπαθώντας να εμπνεύσουν τη θρησκεία τους να ασχοληθούν. Αλλά οι καθολικοί ιερείς βυθίστηκαν από τα ινδικά κύτταρα, όπως τα καταραμένα αντικείμενα, επομένως δεν είναι σαφές πώς ο σταυρός βρήκε τον εαυτό του σε αυτές τις ακτές. Η ίδια η άκρη του φυσικού καλά χτίστηκε ξύλινη πλατφόρμα από την οποία μπορείτε να μεταβείτε στο νερό για να μην καπνίζετε από το ύψος. Κάθισα στην ακτή, κουβεντίσισα στο νερό με τα πόδια μου και κοίταξα την τρελή ομορφιά γύρω: από την κορυφή κρεμάστηκε οι μεγαλοιριτικοί σχηματισμοί σταλακτίτες, κατέβηκαν σχεδόν στην επιφάνεια του νερού, τα οποία έφυγαν τα υδατικά πίδακα. Σε ποια, πρέπει να υπάρχει μια μεγάλη θέση του πνεύματος του Κυρίου, όταν δημιούργησα ένα τέτοιο θαύμα!
