Ίσως το μόνο ελαφρύ σημείο στην μπλε πόλη (είναι πραγματικά μπλε!) Μπορείτε να καλέσετε το μεγαλοπρεπές και, ίσως, το πιο εντυπωσιακό Rajastan Fort Mehrangarh σε ένα λόφο ύψους 125 μέτρων - ένα φρούριο που δεν έχει παραδοθεί ποτέ στον εχθρό. Το Mehrangarh είναι ένα εκπληκτικά καθαρό και προσεκτικά προστατευμένο μνημείο που περιλαμβάνεται στον κατάλογο της κληρονομιάς της UNESCO. Ασφάλεια σε κάθε βήμα. Δεν υπάρχει λάσπη και ξεκίνησε στα μάτια, όπως, για παράδειγμα, στο σαράντα Nakhargharh στο Jaipur. Το φρούριο είναι υπέροχο, το Grandee και μεγέθυνση.
Η ζωγραφική των αίθουσων και των δωματίων, ειδικά σημειώστε την αίθουσα των δημόσιων ακροαμάτων, την αίθουσα των ιδιωτικών ακροατών και ένα ευρύτερο, όπου ακόμη και το πάτωμα είναι στυλιζαρισμένο κάτω από το χαλί (ζωγραφική!), Μωσαϊκό, καθρέφτες, σκαλιστά παράθυρα και εκπληκτικά σκαλιστά παράθυρα - Όλα συναρπάζουν και βαθιά εντυπωσιακά. Αφού πιάσει το φρούριο, αισθάνεστε μια ταχεία βουτιά θετικών συναισθημάτων, ξεχαστεί από μια βαριά και αρκετά απότομη αύξηση (περίπου πέντε χιλιόμετρα) στις πέτρες, το βλέμμα αργά κινείται από μια ομορφιά στο άλλο. Από πάνω από τα πάνω βλέπετε μια χαριτωμένη ευχάριστη πόλη μπλε-μπλε χρώμα και κάπως σταματήστε να προκαλείτε όλο το εφιάλτο, εκεί κάτω.
Η κόρη μου προσελκύτηκε από τα δακτυλικά αποτυπώματα των γυναικείων παλάμες στον τοίχο του οχυρού - αυτοί είναι οι παλάμες των συζύγων και των concubines που ανέβηκαν στη φωτιά με το Maharaj. Ω, ναι, η πιο ιεροτελεστία του Σάτα είναι ένα εντελώς άγριο τελετουργικό, στην κατανόησή μου, το βάναυσο λείψανο του παρελθόντος, έχοντας μια θέση στη σύγχρονη Ινδία μέχρι σήμερα.
Ένα άλλο τέτοιο τόνο ένα φωτεινό "speck" μπορεί να ονομαστεί το πάρκο με το Kenotaf Maharaja Jasvant Thad κοντά στο φρούριο, που δημιουργήθηκε από κομμάτια λευκού μαρμάρου, πολύ λεπτό και προσεκτικά γυαλισμένο. Ένα απίστευτα ευχάριστο μέρος, πηγαίνετε εκεί χωρίς αποτυχία. Εάν ένα επιπλέον ζευγάρι τριπλά χιλιόμετρα από το φρούριο σε έναν αμείλικτο ήλιο θα σας φανεί από τον εφιάλτη, τότε πάρτε ένα rickshaw, αλλά να είστε σίγουροι εκεί, είμαι βέβαιος ότι δεν θα μετανιώσετε. Ινδοί γενικά αξεπέρατο κύριοι από την άποψη των kenofes, όπως, όμως, οι μουσουλμάνοι αποτελούν μέρος των μαυσωλείων. Επίσης, επισκεφθείτε αυτό το πάρκο, πρέπει να το δει ο Θεός.
Το Palace MusionId Bhavan στο νότο ήταν για εμάς στη ζώνη μυστικιστικής ανεπάρκειας. Ξοδέψαμε όλη την ημέρα για να φτάσουμε σε αυτό, αλλά σε εντελώς δεν εξηγήσουμε λόγους που δεν μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό: το είδαμε σαφώς μπροστά τους, πραγματικά στάθηκε σε μια ευθεία διαδρομή που οδηγούσε σε αυτόν, αλλά από την καμία πλευρά μαζί μας χάσαμε Η ασφάλεια, συμβουλεύοντας να πάτε στην "άλλη είσοδο, η οποία είναι 2-3-4-5 χιλιόμετρα και θα πρέπει να ανοίξει" και "σε μια άλλη είσοδο" μας προσφέρθηκε να πάμε στην πρώτη, περιτύλιξη ότι ήταν πάντα ανοιχτό. Την παραμονή του εστιατορίου κοντά στο φρούριο, μιλήσαμε με ένα χαριτωμένο διεθνές ζευγάρι (Αυτός - Καναδικός, αυτή είναι ένας Γάλλος), ταξιδεύοντας για πέντε εβδομάδες και μας αποθαρρύνουν να επισκεφθούμε το ψεύτικο Bhavan, να παρακινούμε το γεγονός ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να παρακολουθήσουν και το ίδιο το παλάτι και το τεράστιο έδαφός του δεν προκαλούν τίποτα άλλο από έκπληξη και απογοήτευση.
Αλλά, τελικά, φύγαμε το Jodhpur με τη σκέψη, η οποία είναι περισσότερο εδώ - χωρίς πόδι, όχι για τυχόν χαλιά. Αντίο μπλε πόλη.