Μόνο οι νεκροί πνευματικά, οι Ρώσοι άνθρωποι περνούν την άδεια "επάνω από την κοιλιά" στα θαλάσσια θέρετρα. Και δεν ήμουν εξαίρεση μέχρι η ζωή μου να καταστήσει την κατανόησή μου για τα υπόλοιπα.
Οι φίλοι αποφάσισαν να με στείλουν από προβλήματα σε ένα ταξίδι μέσα από τα ιερά μέρη της χώρας μας, υποδηλώνοντας ότι θα μπορούσα να χαλαρώσω.
Ήταν σωστά!
Για μένα, είναι, ποιος είναι ο αρχαιολογικός Ρώσος Suzdal, ο οποίος θεωρείται το μαργαριτάρι του χρυσού δακτυλίου της Ρωσίας, έγινε ο τόπος όπου:
- η δεύτερη αναπνοή άνοιξε.
- υπήρχε ένα δεύτερο μισό.
- η μοίρα άλλαξε.
Η πόλη που πνίγεται στο Chime Bellsoline και ξεχειλίζει με το φως του ήλιου, που αντανακλάται σε πολλούς θόλους της εκκλησίας, μου φάνηκε πραγματικά υπέροχα.
Ένα μεγάλο και ζεστό μοναστήρι, όπου η ψυχή χαλάει αμέσως μόλις διασχίσουν το κατώφλι των αξιοθέατων και των ιερών θέσεων.
Έχοντας βρεθεί στο μουσείο της ξύλινης αρχιτεκτονικής, η οποία αποτελείται από ανεμόμυλους και παλιές εκκλησίες που χτίστηκαν χωρίς ένα καρφί, σαν να βουρδύνουν με ένα κεφάλι στην παιδική ηλικία, όταν οι εικόνες στις εικόνες και στις σελίδες των βιβλίων με τα παραμύθια θα μπορούσαν να δουν το Αρχαία ρωσικά αρχιτεκτονικά μνημεία.
Τώρα η πόλη του Suzdal μοιάζει με ένα μεγάλο ιερό μέρος όπου οι άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονται να προσευχηθούν και να βρουν παρηγοριά και ειρήνη σε αυτό.
Δεν υπάρχουν επισημάνσεις και κακόβουλες θέσεις αναψυχής, όπως τα βλέπουν και επισκεφτείτε την προηγμένη νεολαία.
Ακόμα και τα καφετέριες και τα εστιατόρια σε αυτή τη ζεστή και θρησκευτική χριστιανική πόλη έχουν διατηρήσει την πρόσοψη των αρχαίων κτιρίων, αλλά μέσα σε πολλά κτίρια είναι εξοπλισμένα με το τελευταίο συγκρότημα μόδας.
Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να είμαστε οι αυτόχθονες άνθρωποι που κατέχουν στο χαρακτήρα τους, τέτοιες σπάνιες ιδιότητες τόσο ισχυρές και υπομονή, κατάφεραν να προστατεύσουν το ιερό τους τόπο από το γρήγορο, παντού διείσδυσης των πόδι της νεωτερικότητας.