Ο Berdyansk - χωρίς υπερβολή μπορεί να ονομαστεί ένα φυσικό νοσοκομείο λάσπης. Τον 19ο αιώνα αποδείχθηκαν οι υπέροχες ιατρικές ιδιότητες της βρωμιάς του Berdyansky Limana. Το γεγονός αυτό εξυπηρετεί την ανάπτυξη της υποδομής του Sanatorium-Resort στην πόλη. Χωρίς σκιά αμφιβολίας, μπορεί να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα, τα νοσοκομεία λάσπης του Berdyansk στις ιδιότητές τους και τα θεραπευτικά χαρακτηριστικά θεωρούνται το καλύτερο στην Ευρώπη.
Η λάσπη αντιμετωπίζεται εδώ. Δεν υπάρχει τέτοια ασθένεια (σύμφωνα με τους πολίτες) με τα οποία τα θαυματουργή λουτρά λάσπης δεν θα αντιμετωπίσουν. Βρίσκεται σε λουτρά λάσπης και χτίστηκε ολόκληρη την επιχείρηση θέρετρου. Μάζα σανατόλι, σαλόνια σπα και παντού εξασκούσαν λουτρά λάσπης.
Όντας berdyansk και μην δοκιμάσετε τη βρωμιά δεν είναι δυνατή. Αν και οι εντυπώσεις μου για τέτοιους χειρισμούς λάσπης, για να το θέσω ήπια, "όχι πολύ". Η μυρωδιά αυτού του μίγματος είναι απλά αηδιαστική. Αλλά τι δεν μπορείτε να κάνετε για την υγεία σας.
Σε γενικές γραμμές, καθώς το θέρετρο Berdyansk δεν εντυπωσιάστηκε. Δεν είναι μια πολύ μεγάλη παραλία, χωρισμένη σε δύο όρια - ελεύθερη μισή, με τη μόνη διαφορά που πωλούν ομπρέλες στην παραλία κατά το ένα ήμισυ και δεν υπάρχει κανείς. Η θάλασσα είναι βρώμικη, μόνο από το πρωί μπορείτε να δείτε το διαφανές νερό (ενώ υπάρχει μια στάση σε κοντινή απόσταση σε πλήρη χωρητικότητα). Μέχρι την ώρα 10, αυτό δεν είναι πλέον η θάλασσα, αλλά κάποιο είδος κιτρινωπού. Όλα τα μαζικά πετρέλαιο από το λιμάνι στο δείπνο ήδη στην παραλία. Ναι, και η ηλιοθεραπεία στην παραλία και δείτε τους Διδακτορικούς γερανοί που εργάζονται μπροστά τους, κάπως δεν έχει ρομαντισμό. Μετά την πρώτη, δύο ημέρες κολύμβησης στον οδηγό καυσίμου, έτρεξα στην πλεξούδα. Δεν υπήρχε πρόβλημα εκεί, οποιαδήποτε μεταφορά (μίνι λεωφορείο, λεωφορεία, όλα παρέχονται). Η θάλασσα στη σούβλα είναι πολύ ωραίο, καθαρό, πηγαίνετε στο νερό - τα πόδια μπορούν να δουν. Και δεν υπάρχουν εμμονιστές περιπατητές με γαρίδες, ζεστά σκυλιά, καλαμπόκι. Σίγουρα μας διαβεβαίωσα τους πωλητές στην κεντρική παραλία.
Αλλά είναι πολύ πιο ήρεμη στη σούβλα. Σιωπή και ειρήνη. Οι περισσότεροι άνθρωποι έρχονται στο πλεξούδα σε αναζήτηση λουτρών λάσπης. Οι άγριοι με σκηνές είναι επίσης αρκετές. Το μείον δεν είναι μια άνετη παραλία. Το κέλυφος δεν είναι ωραία, περπατώντας με γυμνά πόδια Δεν συστήνω. Όχι μόνο κακό και δυσάρεστο, είναι επίσης δυνατόν να μειώσετε. Μόνο στα παπούτσια, και αυτό είναι "στραγγαλισμένο". Σε γενικές γραμμές, μερικές φορές είναι γελοίο να παρατηρήσετε πώς στη σούβλα "Palenitsy" μετατρέπεται στους "παπουλάδες" από πάνω προς τα κάτω του βρώμικου. Στο δείπνο, δεν υπάρχει ούτε μια "παλιενιτίκη" (η οποία αμαρτία και εμείς, συμπεριλαμβανομένου που βρίσκονται στη λάσπη).
Η ίδια η πόλη δεν είναι κακή, αρκετά καθαρή. Μνημεία σε κάθε βήμα. Ένας τεράστιος αριθμός μεγάλων και μικρών μνημείων με τη μορφή άγκυρων, ψαριών, αεροπλάνων, πλοίων. Από τη θάλασσα (στην προκυμαία) ακόμη και τα παγκάκια γίνονται με τη μορφή ψαριών. Αλλά το πιο βασικό ορόσημο της πόλης είναι το αψίδα. Κοντά το το απόγευμα και τη νύχτα οι άνθρωποι, δεν πιέζουν.
Και το πιο απεριόριστο σιδηροδρομικό στίβο "ορόσημο". Αυτό το "θαύμα" λαμβάνει χώρα ακριβώς κατά μήκος του αναχώματος (στην πολύ γαλάζια θάλασσα), και σε αυτό 2-3 φορές την ημέρα με συντριβή και κλιμακωτή, ακολουθούμενη από τις συνθέσεις στο λιμάνι. Ειδύλλιο.
Γύρω από καφετέριες και εστιατόρια - προφανώς αόρατο. Το ανάχωμα έχει ειδικά. Οι τιμές είναι εκπληκτικά αποδεκτές, χωρίς "Robble". Προετοιμάστε νόστιμο και ικανοποιητικό. Μου άρεσε πραγματικά, ειδικά το εστιατόριο "Corsair" και ένα χαριτωμένο καφέ "ροδάκινο Pete". Για μια πολύ λογική τιμή, βρέθηκαν, όπως λένε "από το PUZ" και τη διατήρηση ενός υγιούς. Ευχάριστα μέρη.
Στην επιδίωξη του σοβιετικού παρελθόντος, περιπλανήθηκε στην τραπεζαρία του λιμανιού και φαινόταν να βυθιστεί σε 70-80 χρόνια. Εσωτερικό, συσκευές, θεία στο checkout - όλη η νοσταλγική εποχή. Και οι τιμές είναι οι ίδιες - σοβιετικές (με την έννοια του πολύ φθηνή).
Υπάρχει ακόμα ένα μέρος στο Berdyansk, όπου μπορείτε να επωφεληθείτε και να περάσετε χρόνο με ενδιαφέρον. Τοποθετήστε αυτή είναι η έκθεση τροπικών πεταλούδων. Ακούσαμε για την ακρόασή της, αλλά δεν υπήρχε καμία επιθυμία να πάμε. Γενικά, στηριζόταν έτσι, σε ένα στερεό τέταρτο. Εάν δεν ήταν για τα λουτρά θεραπευτικών λάσπης, θα ήταν για μια τρόπχα.