Από το Brest, αποφασίσαμε να πάμε στη διάσημη Pushcha Belovezhskaya. Αγόρασε εισιτήρια στο χωριό Καμενύκι στο σταθμό των λεωφορείων. Είναι αλήθεια ότι αποδείχθηκε ότι για ταξίδια στη συνοριακή ζώνη, οι αλλοδαποί πρέπει να καταβάλλουν καθήκον, αλλά δεδομένου ότι η τράπεζα δεν λειτούργησε, απελευθερώσαμε από δασμούς.
Κάτω από τη γέφυρα πέρα από τον ποταμό, η βόλτα δεξιά έπινε μπύρα - και πλησίασε την κύρια είσοδο.
Μπορείτε να αγοράσετε μια περιοδεία πεζών ή λεωφορείων, μπορείτε να νοικιάσετε ποδήλατα ...
Οι τιμές είναι πολύ ανθρώπινες.
Μου άρεσε πραγματικά το περπάτημα στο δάσος. Παντού, οι δείκτες και οι ενημερωτικές πλάκες, πολλά διαφορετικά "ενδιαφέροντα", δάσος - με ένα πυκνό χαλί και, σίγουρα με μανιτάρια (δεν ελέγχονται για αυτό είναι αδύνατο).
Αλλά το δάσος βρίσκεται στα σύνορα των δύο χωρών, οπότε υπάρχουν πολλοί σύνοροι εδώ και δύο παιδιά με σακίδια προσελκύουν γρήγορα την προσοχή τους. Ελέγξαμε τα έγγραφα αρκετές φορές, μετά την οποία προτάθηκαν να οδηγήσουν στους βοηθούς με τα θηρία και να ζητήθηκε επίμονα να πάει μακριά από τη ζώνη των συνόρων. Έτσι, κάναμε - έσπασε τη σκηνή στην πόλη Kamenets, έχοντας να προτείνει το μαγευτικό φαγητό της Λευκορωσίας.
Στο δάσος πάρα πολύ. Έμαθα πολλά νέα, έθεσε, τέλος, καθαρό δασικό αέρα.