Ο σύζυγός μου και ο σύζυγός της είχαν μια αρκετά μακρύ χρόνο διακοπών του Νέου Έτους, που μας έφερε μόνο μία σκέψη - τι πρέπει να κάνουμε στο σπίτι; Και μόλις έχουμε εντελώς φθηνά εισιτήρια στη Μάλτα σε αρκετά κατάλληλες ημερομηνίες για εμάς, δεν τους σκεφτούμε πλέον. Το μικρό νησί είναι απολύτως γοητευτικό, για το οποίο δεν υπάρχει σχεδόν καμία πληροφορία, αλλά εξακολουθούμε να είχαμε ένα και μισό μήνες μπροστά για τα τέλη. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε.
Είχαμε μια μάλλον καθυστερημένη άφιξη στη Μάλτα - στις 23:30 και το τελευταίο λεωφορείο από το αεροδρόμιο είναι 15:00. Το ξενοδοχείο μας προσφέρθηκε κατ 'αρχήν μια μεταφορά για 25 ευρώ, αλλά υπολογίσαμε ότι ήταν ακριβό για 10 χιλιόμετρα. Ως εκ τούτου, δεν διατάσσουν και αποφάσισαν, στην περίπτωση της οποίας παίρνουμε ταξί. Πετάξαμε από την αεροπορική εταιρεία Ryanair και παραδίδουμε τα περιοδικά στα οποία ανακαλύψαμε μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο. Ήταν πολύ βολικό, επειδή μπορέσαμε να αγοράσουμε ένα εισιτήριο μεταφοράς απευθείας στο αεροπλάνο και ήταν πολύ φθηνότερο.
Το ξενοδοχείο κράτησε εκ των προτέρων στο bucking. Είναι μέτρια, αλλά βρίσκεται τέλεια για ταξίδια γύρω από το νησί. Όλα είναι κοντά - στάσεις λεωφορείων και ατμό στη Βαλέτα. Ναι, μια τέτοια ματιά από το μπαλκόνι, το οποίο θα μπορούσε να συγχωρεθεί όλες τις ελλείψεις αυτού του ξενοδοχείου. Θεωρήθηκε στη Βασιλική της μητέρας του Καρμελού του Θεού, το οποίο είναι το χαρακτηριστικό της Μάλτας, σχεδόν σαν την παλάμη απευθείας από το μπαλκόνι μας.
Το πρωί, μόλις είχαμε πρωινό, έσπευσαν αμέσως να συναντηθούν με τη Βαλέτα. Είναι υπέροχο ότι η κουκέτα ήταν κοντά, αγόρασε εισιτήρια και κάθισε στο πορθμείο. Από το πλοίο, το Fort Manoel ήταν ορατό, το οποίο μίλησε στο παιχνίδι των θρόνων. Ναι, είμαστε πολύ τυχεροί με τον καιρό - ο ουρανός είναι μπλε, η θάλασσα, ο λαμπρός ήλιος! Πανεμορφη. Η Βαλέτα είναι μια πόλη του φρουρίου, έχει μια δύναμη τοίχου που βρίσκεται από χρυσό ασβεστόλιθο, πύργους φρουράς, πέτρινες προμαχώνες, αμυντική τάφρο και ούτω καθεξής. Τα στενά δρομάκια της πόλης είναι κάθετα ο ένας στον άλλο, και με οποιοδήποτε από αυτά σχεδόν πάντα πάντα τη θάλασσα. Και έχουμε παρατηρήσει τις γωνίες πολλών διακοσμήσεων κτιρίων από τα γλυπτά των Αγίων. Και ποια είναι τα περίπλοκα μπαλκόνια και τα διακοσμητικά του νέου έτους παντού! Έτσι, η πόλη το βράδυ γυρίζει απλά στο υπέροχο, με τον τρόπο που η Βαλέτα είναι η μικρότερη πρωτεύουσα στην Ευρώπη.
Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη, ο οποίος είναι ο κύριος ναός της τάξης των νοσηλευτών. Έξω από αυτό είναι πολύ μέτρια, αλλά μέσα στο εκπληκτικά πολυτελές. Όταν πηγαίνετε εκεί, το μεγαλείο της μπαρόκ εποχής είναι απλά κάπως κατ 'κατά τη διάρκεια σας - κάθε μπούκλα θεωρείται εδώ και βρίσκεται σε εκείνο τον τόπο όπου χρειάζεστε. Το πολυτελές μαρμάρινο πάτωμα με ένα όμορφο μωσαϊκό, μαρμάρινο επιτύμβιες στήλες και ο ιππότης της τάξης της Μάλτας είναι θαμμένοι κάτω από κάθε ένα από αυτά. Στη σόμπα απαραιτήτως το οικόσημο και μια περιγραφή της ζωής του και των βραβείων του, και έτσι περίπου 380 τάφοι των Ιπποτών. Με τον καθεδρικό ναό υπάρχουν 8 πλούσια διακοσμημένα παρεκκλήσια, διότι στην καθημερινή ζωή της σειράς των νοσημάτων υπήρχαν 8 γλώσσες.
Μετά από αυτό, εξακολουθούμε να περπατήσαμε λίγο γύρω από την πόλη και πήγαμε στο σταθμό των λεωφορείων για να πάμε στο Mdin. Είναι μικρό, ζεστό, χρυσό με στενά καμπύλες δρόμους, ανάμεσα στα παράξενα φανάρια με τους κίτρινους τοίχους υπάρχει ένας μπλε ουρανός, μπορείτε να δείτε βαριές πόρτες με όμορφες λαβές, για τις οποίες θέλετε να κρατήσετε. Αυτή η αρχαία πρωτεύουσα της Μάλτας έχει εκπληρωθεί για πάνω από 4.000 χρόνια, και βρίσκεται στην κορυφή ενός ψηλού λόφου σε σχεδόν το κέντρο του νησιού. Από την ακτή, η απόσταση από τη Mdina είναι κάπως χιλιόμετρα, οπότε χτίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορείτε να αποκλείσετε κανέναν με ξαφνική επίθεση από τη θάλασσα.
Από όλες τις πλευρές, η πόλη περιβάλλεται από ένα αδιαμφισβήτητο τοίχο, οι κύριες πύλες είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα της πόλης. Με την ευκαιρία, αναβοσβήνουν επίσης στο παιχνίδι των θρόνων. Οι ίδιοι οι Μαλτέζοι θεωρούν τον Mdina την πόλη της σιωπής, επειδή είναι μια πεζοδρομημένη ζώνη. Είναι πολύ ήσυχο εδώ, και με χαρά περπάτησα γύρω από τα στενά δρομάκια, επισκέφτηκαν τις πλατφόρμες προβολής της πλατείας και σνακ από το Bastion, και επίσης έπιναν τον καφέ σε ένα από τα καφέ.
Μετά τη Mdina, πήγαμε στην έκπτωση, περπάτησα σε αυτό, αγόρασε μερικά γλυκά και στη συνέχεια πήγαμε στην κοντινότερη στάση λεωφορείου για να φτάσει στο Dingley και να δούμε εκεί στο ηλιοβασίλεμα. Ωστόσο, το λεωφορείο μας απέτυχε, επειδή καθυστέρησε για σχεδόν μια ώρα, και δεν είχαμε πλέον έφυγε, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπάθησαν, αλλά ο ήλιος ήταν ήδη κρυμμένος. Έτσι δεν είχαμε χρόνο να συναντήσουμε το ηλιοβασίλεμα. Οι βράχοι του Dingle είναι σχεδόν με κυλίνδρους με ύψος περίπου 250 μ., Και από τα ύψη τους ανοίγουν πραγματικά φοβερές προβολές. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να περπατήσετε εδώ ή απλά να καθίσετε σε ένα πάγκο. Τότε υπήρξε μια επιστροφή στο ξενοδοχείο μας.
Τη δεύτερη μέρα, κάθισαμε για πρώτη φορά στο πλοίο και πήγαμε στη Βαλέτα, για να έχουμε τελικά χρόνο να παρακολουθήσουν το πυροβολισμό του πυροβόλου όπλου στους κήπους του Barack. Συνδεθείτε εκεί, παρεμπιπτόντως, ήταν ελεύθερη και αυτή τη φορά που κατόρθωσα με ακρίβεια να σκατά. Μόνο ένας πυροβολισμός ακούγεται, ωστόσο, χρεώνουν πάντα δύο όπλα μόνο σε περίπτωση, καλά, ποτέ δεν ξέρετε ποια ξαφνική συμβαίνει.
Στη συνέχεια, κάθισαμε στο λεωφορείο και πήγαμε στην πόλη Marsaiskala. Είναι πολύ μικρό και ήσυχο, που βρίσκεται στην ακτή ενός στενού και μεγάλου κόλπου, όλη η υποδομή του βρίσκεται πρακτικά κατά μήκος του περιπάτου. Η πόλη γενικά δεν το θεωρήθηκε πραγματικά, επειδή ο στόχος μας ήταν λουτρά αλατιού, και αμέσως πήγαμε στο ανάχωμα αμέσως. Βρισκόμασταν στους παραθεριστές σε μαγιό, αλλά δεν παρατηρήσαμε κολύμπι.
Μετά από 20 λεπτά, φτάσαμε στη ζώνη του ακρωτηρίου, στην οποία βρίσκεται η πρώτη ομάδα λουτρών αλατιού. Η επιθυμία μας ήταν τα πάντα για να χάσουν και να κολυμπήσουν, επειδή ήταν πολύ ζεστό. Τα λουτρά αλατιού είναι τέτοιες υγρές εσοχές ακριβώς σε παράκτιους βράχους και το θαλασσινό νερό φτάνει εκεί κατά τη διάρκεια της καταιγίδας. Στη συνέχεια, όταν εξατμίζεται στον ήλιο, το αλάτι παραμένει στην εμβάθυνση. Κάτι παρόμοιο βρίσκεται στο νησί της Θάσου στην Ελλάδα, αλλά υπάρχει μπάνιο από λευκό μάρμαρο, και εδώ είναι χρυσαφένια. Αλλά πήγαμε γύρω και φαινόταν σαν γυμνά πόδια κατευθείαν σε σκούρο λεία βράχους - ήταν τόσο δροσερό! Επιστρέψαμε στη στάση του λεωφορείου ξυπόλητοι. Μετά από 20 λεπτά, ήμασταν ήδη Marsachlock.
Περπάτησαν λίγο κατά μήκος του αναχώματος και η χήρα ερωτεύτηκε με φωτεινά βαμμένα σκάφη με υψηλά διαλέκοντα - αυτό είναι ένα εμπορικό σήμα της Μάλτας. Μοιάζουν με τις βενετσιάνικες γόνδολες. Και εδώ χρησιμοποιούνται συχνά ως εισαγωγικό ταξί. Στη συνέχεια έσπασαν και πέρασαν κατά μήκος του αναχώματος, περνούσαν από το κέντρο και επέστρεψαν πίσω στη Βαλέτα. Ήταν εκπληκτικά καταπληκτική το βράδυ - πολλοί άνθρωποι περπατούσαν κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, έλαμψαν φώτα και έπαιξαν μουσική.
Το πρωί σηκώσαμε, αισθανόμαστε ότι αυτή είναι η τελευταία μέρα στη Μάλτα. Πρώτα απ 'όλα, αποφασίσαμε να έχουμε πρωινό κάπου με μια όμορφη θέα που κατάφεραν πραγματικά. Τότε πήγαμε προς το εμπορικό κέντρο για να αγοράσουμε τοπικό τυρί, καλά και στο δρόμο πήδηξε στη γέφυρα της αγάπης. Σε γενικές γραμμές, έτσι μέρα ή μάλλον, περπατήσαμε γύρω από την πόλη, και στη συνέχεια είχαμε ήδη μια επιστροφή στο αεροδρόμιο.
Δεδομένου ότι δεν αγοράσαμε εισιτήριο για ένα λεωφορείο επιστροφής, τότε η απόσταση περίπου 10 χιλιομέτρων οδήγησε ενώ στέκεστε σε ένα λεωφορείο μάχης είναι περίπου μια ολόκληρη ώρα. Ήρθε σε όλες τις στάσεις και όλα τα δυνατά μέρη. Στο αεροδρόμιο, ο χρόνος ήταν τέλεια κατά την αναχώρησή μας - έπιναν το τοπικό κρασί στο καφενείο και πήγε στο αεροσκάφος. Έτσι ένα μικρό νησί έφυγε στην ψυχή μας μια τεράστια επιθυμία να επιστρέψει εδώ πίσω. Ίσως κάποια μέρα θα μπορέσουμε να το εφαρμόσουμε.