Γεια σου και πάλι.
Αυτή τη φορά θα μιλήσω για ξεκούραση στο υπέροχο σικελικό θέρετρο της Ταορμίνα.
Αυτή τη φορά αρχικά επρόκειτο να κάνουμε μια περιήγηση στην Κόστα Δωρίδα της Ισπανίας. Αλλά οι τιμές που μας ενδιαφέρουν το δάγκωμα των θέρετρων και ο αξιωματικός του ταξιδιωτικού πρακτορείου πρότεινε μια επιλογή καύσης με την Ταορμίνα. Γνωρίζαμε για τις διακοπές στην παραλία στην Ιταλία μόνο ότι οι τιμές διαφέρουν σημαντικά από άλλα ευρωπαϊκά θέρετρα, αλλά αποφάσισαν να διακινδυνεύσουν. Και δεν έχασαν.
Στο νησί των ΗΠΑ παρέδωσε μια άμεση πτήση χάρτη από το αεροδρόμιο Minsk προς Catania. Το όνομα που επιβάλλεται στις αναμνήσεις του ανεπιθύμητου επιτρόπου, πεισματικά αγωνίστηκε με τη Σικελική Μαφία Spruch στη σειρά του ίδιου ονόματος και, για να είμαι ειλικρινής, είμαστε έτοιμοι για ορισμένα άγκιστρα. Και δεν τους έκαναν να περιμένουν.
Πετάξαμε τη δέκατη ώρα του βράδυ. Ακριβώς στην αίθουσα άφιξης στον έλεγχο του διαβατηρίου, ο αξιωματικός κοίταξε την προσέγγιση της ομάδας των τουριστών (άνθρωπος 180), κυμάτισε το χέρι του προς την έξοδο, άνοιξε το turnstile και, yawning, αποσύρθηκε. Λίγο εξαντλημένο από την πτήση, εμείς, κουρασμένοι, κινούμαστε ευτυχώς με όλα τα gurba στον προκύπτον επίδεσμο και μόνο στη συνέχεια σκεφτόταν πώς χωρίς σφραγίδα στα διαβατήρια σχετικά με την άφιξη, θα κυκλοφορούμε από τη χώρα. Ευτυχώς, η κατάσταση καταστράφηκε από τον οδηγό, για το οποίο ήταν ιδιαίτερες ευχαριστίες.
Έτσι, εδώ είναι, Σικελία! - Σκεφτήκαμε, κλείνοντας από τη δροσιά του βράδυ (υπήρχαν +16 μοίρες στο δρόμο). Στο δρόμο προς την Ταορμίνα, ο οδηγός μας ζήτησε να μην ανησυχούμε και να σίγουρα ότι αύριο η αύριο θα ήταν πολύ πιο ζεστή. Παρέμεινε μόνο να πιστέψει.
Θα πρέπει να ειπωθεί ότι η Taormina βρίσκεται στους πρόποδες του ηφαιστείου που ενεργεί και ο καιρός καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη διάθεση του καπνίσματος. Αλλά γι 'αυτό αργότερα.
Στην περιοχή των 23:00 στο σκοτάδι, αφήσαμε το λεωφορείο κοντά στο ξενοδοχείο που ονομάζεται Bay Palace. Ο χονδροειδής αγρότης των εξήντα πέντε ετών στο πουκάμισο του ξενοδοχείου συναντήθηκε ευγενικά και βοήθησε να φέρει αποσκευές στη ρεσεψιόν. Μετά από 20 λεπτά, όταν αποσυσκευαστούμε και κατέβηκε να δειπνήσετε, ο ίδιος θείος, ήδη συγκλονισμένος στο Jacket Club, με υπερηφάνεια μας χαιρέτισε με υπερηφάνεια στην είσοδο του άδειου εκρηκτικού εστιατορίου στο ισόγειο. Όπως αποδείχθηκε, ήταν ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου. Το όνομα του Giovanni Salange του. Σχετικά με το γεγονός ότι το επώνυμό του είναι σύμφωνο με το όνομα του Βαλτικού Θέρετρου, ο Γιάβινενι γνώριζε σίγουρα και έδειξε περήφανα το δάχτυλό του στο σημείο που κρέμεται στο λόμπι στον χάρτη της Ευρώπης .. Ίσυα για ένα τραπέζι και να εντοπίσουμε ότι μας παραδόθηκαν Ξηρά παλικάρια (δείπνο στο ξενοδοχείο τελειώνει στις 22:00), έφυγε από το ξενοδοχείο, τράβηξε το κράνος Morgunovsky της εποχής της γλυκιάς δεκαετίας του '60, χύθηκε στο σκούτερ του ίδιου χρόνου απελευθέρωσης και, αφού κυκλοφόρησε ένα στερεό ρεύμα του Ο καπνός μεγέθους, εξαφανίστηκε τη νύχτα. Απορρίψτε τον προτεινόμενο κρασί, έχουμε βιαστεί και μετακινηθεί στο δωμάτιο.
Πηγαίνοντας στο μπαλκόνι για να καπνίσει, είδα ένα θαυμάσιο και ευχάριστο μάτι πανόραμα του κόλπου
Εν αναμονή της πρωινής συνάντησης με τη θάλασσα, πήγαμε στο κρεβάτι
Το επόμενο πρωί, πρωινό, περάσαμε τον ρεσεψιονίστ για το πώς να φτάσουμε στην παραλία. Παρά το γεγονός ότι η θάλασσα βρισκόταν σε εκατό βήματα από το ξενοδοχείο (βρισκόταν στην πρώτη γραμμή, το ανάχωμα του Matsaro), ο δρόμος προς αυτόν αποδείχθηκε αρκετά. Η συντομότερη διαδρομή μεταξύ δύο σημείων στη Σικελία είναι μια καμπύλη. Το γεγονός είναι ότι κατά μήκος ολόκληρης της ακτής υπάρχει σιδηρόδρομος και, δεδομένου ότι τα τρένα είναι με αξιοπρεπή ταχύτητα, είναι δυνατόν να περάσουν από τις υπόγειες μεταβάσεις. Το πλησιέστερο στην παραλία βρισκόταν ένα και μισό χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο, οπότε πριν κολλήσει, έπρεπε να περπατήσουμε όμορφα. Και τέλος, εδώ, το Ιόνιο Πέλαγος!
Η παραλία ήταν αμμώδης, με μια πρόσμιξη βότσαλα. Η είσοδος στη θάλασσα ήταν μάλλον γέννη, η οποία ήταν κάπως στραγγαλισμένη λόγω του δροσερού (18 βαθμούς) νερού και εξακολουθούσε να ξετυλίγεται ο πρωινός αέρας. Η παραλία ήταν άδειο - μόνο μερικές τοπικές οικογένειες βρίσκεται στην άκρη του νερού. Το γεγονός είναι ότι στη Σικελία, όπως σε ολόκληρη τη χώρα, οι παραλίες του Δημοτικού. Αλλά, κατά κανόνα, να ληφθούν πίσω από τους ιδιοκτήτες των παράκτιων εστιατορίων και καφετέριων, οι οποίες επιτρέπονται στην παραλία μόνο τους πελάτες τους, και από τις υπόλοιπες αργίες να λαμβάνουν τέλη για τον τόπο, μια ομπρέλα και ένα κρεβάτι με ένα στρώμα από 10 ευρώ την ημέρα. Αλλά από τους κανόνες υπάρχουν υποχωρήσεις: οι ενοικιαστές δεν μπορούν να χρειαστούν αμοιβή εάν οι παραθεριστές καταλαμβάνουν ένα μέρος σε απόσταση επτά μέτρων από την ακτογραμμή. Με την ελπίδα της άγνοιας, το προσωπικό του εστιατορίου που προσπαθεί να σας αναπαραχθεί σε πέντε ευρώ από όλους, αλλά φροντίζοντας την ευαισθητοποίησή σας, τσαλακωμένο, σας αφήνει μόνο.
Πρέπει να ειπωθεί ότι όλες οι αίθουσες κολύμβησης στην Taormina Mare θα πρέπει να είναι έτοιμοι για δυσάρεστες γνωριμίες με μέδουσες. Στο Ιόνιο Πέλαγος, δεν είναι σαν μαύρο. Αυτό το μοβ χρώμα είναι ένα μικρό πιατάκι μικρού καφέ, ακολουθούμενο από ένα λεπτό δηλητηριώδες τσίμπημα σε 40-50 εκατοστά. Ήμουν πρώτα αναμεμειγμένο άλμα έξω από το νερό με μια κραυγή "medusa !!!!" Ιταλοί, αλλά στην τρίτη διαμονή της διαμονής μου προσωπικά συναντήθηκε με αυτό το πρόβλημα: το πλάσμα που δεν με είδα σε βάθος ενός και μισή μέτρα, με γάντζα με την ουρά μου, και ο ταπεινός υπηρέτης σου, όπως ο Ιησούς, έτρεξε πάνω από την επιφάνεια στην είσοδο του πλησιέστερου μπαρ. Το συναίσθημα ήταν σαν, σαν το πόδι από το ύψος του μέτρου του μ.μ., επαναρυθμίστηκε ένας ζεστός σίδερο.
Είναι απαραίτητο να αποτιμήσουμε το αφιέρωμα στο προσωπικό του μπαρ: Ήταν έτοιμοι για την ταχεία άφιξή μου και ήταν τυλιγμένα σε καθαρό νερό εντελώς ελεύθερο, αντιμετωπίστηκαν με αναλγητικό, μπλοκαρισμένο και προειδοποίησαν ότι η επόμενη νύχτα δεν πρέπει να πάει στο νερό . Ως ευγνωμοσύνη, διέταξα ένα ποτήρι μπύρας και άφησε γενναιόδωρες συμβουλές. Ο οξύς πόνος πέρασε, αλλά η κνησμός διήρκεσε δύο ακόμη εβδομάδες και η ουλή από το κάψιμο διαλύθηκε μόνο από τα μέσα του φθινοπώρου. Στο μέλλον πήγαμε στην παραλία στην κοντινή πόλη θέρετρο Jardini Naxos - υπήρχαν 20 λεπτά με το λεωφορείο, η παραλία ήταν αμμώδης και η μέδουσα δεν παρατηρήθηκε.
Τώρα για την ίδια την Ταορμίνα. Αυτή είναι μια πόλη που βρίσκεται στο ύψος των 250 μέτρων από τη θάλασσα. Μπορείτε να φτάσετε σε αυτό σε ένα τελεφερίκ, προσγείωση στο οποίο ήταν κοντά στο ξενοδοχείο (300 μέτρα).
Το κόστος του ταξιδιού σε αυτό είναι 3 ευρώ. Λένε ότι μπορείτε να πάρετε με λεωφορείο (είναι φθηνότερο, αλλά πολύ περισσότερο στο χρόνο), ή με ταξί.
Έτσι, βυθισμένο στην καμπίνα καμπίνας, μετά από 2-3 λεπτά βρίσκεστε στον εαυτό σας στην ίδια ταορμίνη. Αυτή είναι μια μικρή, αλλά πολύ όμορφη πόλη με την αρχιτέκτονα της Σικελίας
και στενούς δρόμους
στο μονοπάτι του οποίου υπάρχουν όμορφα τετράγωνα
και προβολή πλατφόρμων με όμορφη θέα στη θάλασσα
Στους δρόμους - ένας μεγάλος αριθμός καταστημάτων. Μπορούν να αγοράσουν ρούχα μάρκας, όλα τα είδη καλούδια, καθώς και ένα τεράστιο αριθμό αναμνηστικών. Σε κάθε βήμα μπορείτε να ακούσετε τη διάσημη μελωδία από τον Νονό και το πιο δημοφιλές με τους τουρίστες με αγαθά είναι τα μπλουζάκια και άλλα αντικείμενα της ντουλάπας με εικόνες του Donov Carleone που εκτελείται από τον Al Pacino, το De Niro και το Brando, καθώς και τη Σικελία Σύμβολο - Τρισκίνιο.
Κάθετη στους δρόμους πάνω και κάτω από τα σοκάκια που μπορείτε να αγοράσετε αντικείμενα και φρούτα τέχνης
Και επίσης να φάει
Πριν από τα γεύματα, είναι πολύ χρήσιμο να εξετάσουμε προσεκτικά το μενού: Ορισμένες καφετέριες περιλαμβάνουν συμβουλές (οι οποίες μπορούν να είναι από 5 έως 10 ευρώ) στο λογαριασμό και το φλιτζάνι καφέ μπορεί να κάνει αντί για το δήλωσε 2,5 ευρώ στην κορυφή Δέκα.
Η Ταορμίνα θεωρείται ένα Elite Resort. Φιλοξενεί ένα γνωστό φεστιβάλ Taormal Film, από την άποψη του συγκρίσιμου με το Βερολίνο και τον Ενετικό. Ήμασταν στην πόλη μόνο στις ημέρες του κλεισίματος. Τα εισιτήρια (η τιμή τους κυμαίνεται από 50 έως 500 ευρώ) όλοι αγόρασαν. Τυχαία περνώντας κατά μήκος του δρόμου, στην οποία βρισκόταν η έδρα του φεστιβάλ, είδαμε την έδρα της Gira που απομένουν από τη λιμουζίνα (ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής). Έχοντας αγγίξει τους ανθρώπους με το χέρι του και έστειλε στο ζευγάρι των αεροπορικών φιλιών, εξαφανίστηκε πίσω από τις πόρτες του φουαγιέ, περιφραγμένη από την καταπάτηση με ισχυρές περιστροφές ασφάλειας.
Πάνω από την Ταορμίνα βρίσκεται μια μικρή πόλη που ονομάζεται Castelmol. Θεωρείται η πόλη των καλλιτεχνών. Για όλους τους δρόμους προς πώληση, τα δημιουργικά τους εκτίθενται:
Υπάρχει επίσης ένα κομψό κατάστρωμα παρατήρησης με θέα τον κόλπο
Ένα άλλο αξιοθέατο του θέρετρου είναι η απομόνωση Isola Bell. Πριν φτάσει η VJD. Είναι ένα αποθεματικό, αλλά έχει μια βραχώδη παραλία, η οποία, κατά κανόνα, θα είναι ηλιοθεραπεία εκπροσώπους σεξουαλικών μειονοτήτων.
Από τις προτεινόμενες εκδρομές, επιλέξαμε ένα ταξίδι στην Αίτνα. Κατά τη διάρκεια της κίνησης, μείναμε σε δύο ή τρεις μικρές πόλεις με δυνατότητα επίσκεψης προβολών και εκκλησιών. Η πεζοπορία αποτελείται από τρία στάδια: στην αρχή, το λεωφορείο σας φέρνει στην πλατφόρμα παρατήρησης σε ύψος περίπου 2.000 μέτρων, όπου βρίσκονται δύο φρέσκοι κρατήρας, δεν έχουν ακόμη τσαλακωθεί χόρτα, αλλά ήδη καλυμμένα με ένα στρώμα σκουπιδιών
Υπάρχουν επίσης καταστήματα αναμνηστικών και εστιατόρια όπου μπορείτε να φάτε πριν από την ανύψωση.
Πριν από την κορυφή σας σε ένα οικόπεδο, το τελεφερίκ θα μειώσει και το υπόλοιπο μονοπάτι θα προχωρήσετε στα λεωφορεία Jeep.
Λόγω της γνωριμίας με τις μέδουσες από την περαιτέρω ανύψωση, αρνήθηκα, περιορίζοντας το γεύμα και την περισυλλογή της Σικελίας από ένα ύψος δύο χιλιομέτρων, οπότε δεν δημοσιεύουν μια φωτογραφία.
Ο οδηγός προσέφερε επίσης μια περιηγήσεις με λεωφορείο στο Παλέρμο και μια μικρή θαλάσσια περιήγηση στην Αδριατική, αλλά τους αρνήθηκε.
Σε γενικές γραμμές, η ανάπαυση παρέμεινε αρκετά ικανοποιημένη. Έβαλα ένα ισχυρό τέσσερα με ένα πλεονέκτημα.