Το νέο μου έτος και ο σύζυγός μου και εγώ φυσικά αποφασίσαμε να συναντηθούμε στο σπίτι και στη συνέχεια είχαμε μια τολμηρή ιδέα να πάω στην Αμπχαζία και να δω τι είναι το χειμώνα. Κράτηση εκ των προτέρων το Διαδίκτυο στο Gagra εκ των προτέρων, και μας κοστίζει αρκετά οικονομικά. Το διαμέρισμα είναι δύο οικογένειες και σχεδιάστηκε για δύο οικογένειες, αλλά ήμασταν πολύ τυχεροί και δεδομένου ότι όχι η σεζόν, ζούσαμε μόνη της.
Από το σπίτι αφήσαμε την πρώτη τον Ιανουάριο περίπου δέκα το πρωί. Φανταστείτε ποια ευχαρίστηση είναι να περάσετε από μια εντελώς δωρεάν διαδρομή! Μετά την οδήγηση του Κρασνοντάρ, αποφάσισε να παραμείνει στο ξενοδοχείο και να μείνει, επειδή γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο σερπεντίνας ξεκινά αύριο και ήταν απαραίτητο να χαλαρώσετε ένα καλό. Ήδη στην είσοδο του Σότσι, ο καιρός άλλαξε πλήρως - φαίνεται να είναι την άνοιξη. Στα σύνορα στάθηκε για δύο ώρες - και εδώ είναι η Αμπχαζία!
Στην Αμπχαζία, περιμέναμε μια έκπληξη - ούτε ο Beeline, ούτε η TV2 δεν λειτούργησε καθόλου! Αυτή είναι η ευτυχία που η κάρτα SIM MTS εισήχθη στο tablet μου, μόνο μας βοήθησε. Αλλά η περιαγωγή είναι πολύ ακριβή, οπότε αν πηγαίνετε για μεγάλο χρονικό διάστημα, πρέπει να αγοράσετε αμέσως μια τοπική κάρτα SIM - υπάρχει με φθηνές κλήσεις προς τη Ρωσία και από την ίδια την Αμπχαζία.
Η Αμπχαζία μας υπενθύμισε αμέσως τη σοβιετική παιδική ηλικία μας - όλα αυτά τα παλιά και shabby. Ας πάμε στο κατάστημα για τα προϊόντα και παρατήρησα ότι το εύρος είναι πολύ πενιχρό. Το πρωί πήγα στην αγορά - υπάρχει περισσότερη επιλογή, αλλά όλα είναι ακριβά. Και πάλι, είναι καλύτερο να πάρετε τα πάντα από το σπίτι μαζί σας.
Πρώτα απ 'όλα, πήγε σε μια περιήγηση στο Νέο Άθω. Αγόρασε κουπόνια στο δρόμο σε οκτακόσια ρούβλια ανά άτομο. Τα σημεία για την πώληση τέτοιων εκδρομών είναι πολλά, οι τιμές είναι σχεδόν παντού, αλλά η πλήρωση καθώς αποδείχθηκε διαφορετική. Ακόμη και πριν χτυπήσουμε το Νέο Άθω, μεταφέρουμε φυσικά σε όλα τα είδη γευσιγνωσίας - μέλι, τυρί, κρασιά, ώστε να το αγοράσουμε όλοι.
Και έπειτα ένας άλλος οδηγός μας έφερε κατά μήκος του δρόμου για να lohnna - αυτός είναι ένας τόσο πολύ θερμός ναός και κάποια ερείπια του πρώην πριγκίπισσες μαζί του. Λοιπόν, τελικά, φτάσαμε στις σπηλιές του νέου arton. Όπως κατάλαβα, είναι καλύτερο να περπατήσουμε με την ομάδα εκδρομών, διότι το καλοκαίρι εργάζονται ακριβώς, αλλά το χειμώνα που τους γνωρίζει. Ναι, και τα εισιτήρια πωλούνται κυρίως σε ομάδες και στη συνέχεια τι θα παραμείνουν, τότε μοναχικοί επισκέπτες.
Έτσι είναι δυνατόν και να μην φτάσετε στο τρένο που οδηγεί στις σπηλιές. Είναι τόσο τεράστιοι και όμορφοι! Και ακόμα πολύ σκοτεινό. Με την ευκαιρία τους άνοιξαν για επισκέψεις μόνο στον εικοστό αιώνα. Μετά τις σπηλιές, πήγαμε να περπατήσουμε και πρώτα να εξετάσαμε ένα τόσο απίστευτα όμορφο και ερειπωμένο σχεδόν, αλλά λιγότερο από τον σημερινό σιδηροδρομικό σταθμό.
Δεδομένου ότι συμπεριλήφθηκε επίσης μια επίσκεψη στο Νέο Ορθόδοξο Μοναστήρι Αφονίας, φυσικά πήγαμε εκεί. Ο τόπος Majestic είναι πολύ όμορφος και απαραίτητος για να επισκεφθείτε αν βρίσκεστε στην Αμπχαζία. Το χειμώνα, φυσικά, είναι ευκολότερο, οι άνθρωποι είναι μικρότεροι και παντού.
Θέλαμε να πάμε στο ρύζι της λίμνης το επόμενο πρωί, αλλά πήγε την ισχυρότερη βροχή, ο καιρός χαλασμένος, και η ομάδα δεν μπήκε μαζί, απλά δεν βρήκε γενναία. Ως εκ τούτου, έχουμε μετατοπίσει τα σχέδιά μας και αποφασίσαμε να πάμε στο Pitsundu. Εκεί θέλαμε πραγματικά τον παλιό ναό της κατασκευής του δέκατου αιώνα, είναι πολύ δροσερό ότι το σώμα έπαιξε εκεί - κάθισαμε και ακούσαμε μουσική. Προσχώρησαν την ομάδα για να ακούσει την ιστορία του ναού και ήταν πολύ έκπληκτος που στη σοβιετική περίοδο υπήρχαν διαμερίσματα. Το μουσείο τοπικής ιστορίας βρίσκεται δίπλα στην πλευρά, οπότε κοίταξα εκεί.
Και έπειτα πήγαμε στο χωριό Ledza για να επισκεφθείτε το ιδιωτικό μουσείο Hetzuriani. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο ιδρυτής του - Georgy Hezuriani πέθανε το 1994 και από τότε το μουσείο υποστηρίζεται αποκλειστικά εις βάρος των τουριστών που τον επισκέπτονται. Υπάρχει, φυσικά, πολλά ενδιαφέροντα πράγματα - μιλά για τη ζωή και την καθημερινή ζωή. Εδώ και τα καροτσάκια και το μηχάνημα για ράψιμο παπουτσιών και μπαμπάδες. Γενικά, τι υπάρχει μόνο εκεί. Και πολλά από όλα τα είδη των φωτογραφιών, επειδή ο δημιουργός του μουσείου στο κύριο επάγγελμά του ήταν ένας φωτογράφος. Λοιπόν, την επόμενη μέρα πήγαμε στο σπίτι, όλοι ήθελαν να κοιτάξουν και έπρεπε να πάω στη δουλειά.