Πάνω από πεντακόσια χρόνια πριν στο τέλος ενός πολύ ταραγμένου δέκατου διπλωμένου αιώνα, η απόφαση, τότε ο πρίγκιπας Ιβάν ΙΙΙ διέταξε να δημιουργήσει ένα φρούριο στο σύνορο με έναν ανήσυχο γείτονα της Λιβωνίας. Έτσι, στην εμπρόσθια στροφή, εμφανίστηκε το τρέχον avangorod. Αρχικά ήταν ένας πολύ μικρός οικισμός, αλλά αργότερα μετατράπηκε σε μια πραγματική πόλη από τα μέσα του περασμένου αιώνα. Κατ 'αρχήν, είναι τώρα μια μέτρια επαρχιακή πόλη, που στέκεται στα σύνορα με την Εσθονία. Επομένως, για να το επισκεφθείτε, πρέπει τουλάχιστον να πάρετε ένα πέρασμα εδώ.
Φυσικά, το πολύ διάσημο φρούριο με το οποίο άρχισε και άρχισε να είναι το πολύ μεγαλύτερο ορόσημο του Ivangorod. Αυτό το φρούριο ήταν σημαντικά διαφορετικό από άλλα που προηγουμένως κατασκευάστηκε το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της κατασκευής του χρησιμοποιήθηκε ένα προκαθορισμένο σχέδιο. Δηλαδή, το φυσικό έδαφος δεν έχει επαναληφθεί, όπως έγινε στη συσκευή άλλων δομών οχύρωσης.
Το φρούριο χτίστηκε πάνω στον ποταμό ποταμού στο Maiden Hill το 1492. Δυστυχώς, κυριολεκτικά λίγα χρόνια μετά το τέλος της κατασκευής του, επιτέθηκε από τον εχθρό και ήταν εύκολα σύλληψιμης από αυτόν. Αυτή η δυσάρεστη περίσταση εξυπηρετούσε δύο λόγους - πολύ μικρά μεγέθη του ίδιου του φρουρίου, εξαιτίας της οποίας ήταν αδύνατο να τοποθετηθεί μια μεγάλη φρουρά. Και ο δεύτερος λόγος ήταν ότι το φρούριο χτίστηκε απομακρυσμένο από το ποτάμι, το οποίο δεν έγινε φυσικό εμπόδιο στις προσεγγίσεις σε αυτό.
Φυσικά, μετά από μια τέτοια δυσάρεστη σύγχυση, το φρούριο αποφάσισε να αυξηθεί και να ενισχύσει. Η πόλη Boyars ολοκληρώθηκε - ένα νέο τμήμα του φρουρίου με ισχυρούς τοίχους έξι μέτρων και χτίστηκε καλά οχυρωμένη μπροστινή πόλη. Χτίστηκε επίσης ένα άλλο τοίχο φρούριο γύρω από αυτές τις δομές που ανεγέρθηκαν νωρίτερα. Έτσι, αποδείχθηκε ένα περίεργο "φρούριο στο φρούριο".
Εδώ σε μια τέτοια τρομερή και εμποτισμένη μορφή, έχει ήδη προκαλέσει πολύ πιο επικίνδυνη από τους εισβολείς. Παρ 'όλα αυτά, εξακολουθεί να ήταν σε θέση να συλλάβει τις Σουηδές τον δέκατο έκτο αιώνα, και μόνο κατά τη διάρκεια του βόρειου πολέμου, τα στρατεύματα υπό την εντολή του Πέτρου κατάφερα να επιστρέψουν το φρούριο πίσω. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του μεγάλου πατριωτικού πολέμου, το φρούριο ήταν σημαντικά τραυματισμένο και επομένως οι εργασίες αποκατάστασης βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά παρόλα αυτά υπάρχει κάτι που να βλέπεις και να εμπνέει μεγάλο σεβασμό στους κατασκευαστές και τους υπερασπιστές του φρουρίου.
Αξίζει επίσης να εξετάσει το μουσείο της τέχνης Ιβανορρόρορο. Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση που λέει για το παρελθόν αυτής της πόλης, τα αντικείμενα της ζωής των φαραγγιών που ζουν σε αυτό παρουσιάζονται, καθώς και τα υλικά των αρχαιολογικών ανασκαφών. Αξίζει να σημειωθεί το ίδιο το μουσείο, χτισμένο στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα έναν έμπορο panteeleyev. Επίσης εδώ μπορείτε να δείτε το έργο των τοπικών καλλιτεχνών.
Το Μουσείο Στρατιωτικής-Αμυντικής Αρχιτεκτονικής δεν είναι πολύ ελκυστική στην πρώτη άποψη του κτιρίου. Ακόμη και στις αρχές του περασμένου αιώνα πραγματοποιήθηκε από τα έθιμα, και τώρα υπάρχουν ξύλινες διατάξεις που αναπαράγουν ακριβώς τα οκτώ φρούρια που χτίστηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές στο βορειοδυτικό τμήμα του ρωσικού κράτους. Επίσης υπάρχουν χειρόγραφα και βιβλία στα οποία περιγράφονται οι εγκαταστάσεις του φρουρίου της αρχαιότητας και μπορείτε επίσης να δείτε αντικείμενα που βρέθηκαν από αρχαιολόγους στους χώρους των αρχαίων φρουρίων.
Ο καθεδρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου χτίστηκε από την αρχή στην επικράτεια του φρουρίου του Ιβάγγοροντ, χτίστηκε τον δέκατο έκτο αιώνα, μόλις όταν πραγματοποιήθηκε εργασία στην ενίσχυση της. Όταν η πόλη κατακτήθηκε από τους Σουηδούς, η εκκλησία μετατράπηκε στο Λουθηράν. Και μόνο μετά την επιστροφή της πόλης στη Ρωσία με το διάταγμα Catherine II το 1744 ο ναός επέστρεψε στο Lohn της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Μια πολύ μικρή εκκλησία Nikolsky χτίστηκε επίσης στην επικράτεια του φρουρίου, αλλά μετά τον Λιβωνικό πόλεμο. Ήταν αρχικά αφιερωμένο στην εικόνα του Nicholas του Harehouse. Υπάρχει ένας μύθος ότι οι Γερμανοί έριξαν αυτό το ιερό εικονίδιο στη φωτιά, γιατί τα ξύλινα σπίτια πιάστηκαν φωτιά και στη συνέχεια τα ρωσικά στρατεύματα που παίρνουν έναν πανικό του εχθρού κατάφεραν να καταγράψουν το Narva. Εδώ στη μνήμη της Μεγάλης Νίκης από τους Masters Novgorod και η εκκλησία ανεγέρθηκε σε αυτό το μέρος.
Μην ξεχάσετε να περπατήσετε κατά μήκος μιας πολύ ασυνήθιστης περιοχής του Ivangorod, ο οποίος ονομάζεται Canas. Είναι ξεχωριστό επειδή χωρίζεται από το κύριο τμήμα της πόλης από τον ποταμό Narva River. Μέχρι σήμερα, αυτό το χωριό χωρίζεται σε δύο μέρη από τα κρατικά σύνορα. Είναι αξιοσημείωτο είναι ότι κατά τον δέκατο ένατο αιώνα, χτίστηκε εδώ ένα εργοστάσιο κλωστή Canvasian στο Baron Stiglitz. Στη συνέχεια, ένας οικισμός εργασίας εμφανίστηκε κοντά της, ομοιάζουν πλήρως τους εργοστασιακούς εαυτούς οικισμούς. Ονομάστηκε Kregolm εκείνη τη στιγμή.
Σήμερα, αυτός ο τόπος φαίνεται να είναι μόλις οι σελίδες των μυθιστορημάτων του Dickens. Εδώ μπορείτε να δείτε τα πιο πραγματικά στρατόπεδα εργοστασίου, τα οποία χτίστηκαν στις αρχές του εικοστού αιώνα, τότε το κτίριο του ίδιου του κατασκευαστή, το στρογγυλό κτίριο της τραπεζαρίας που εργάζεται, το οποίο χτίστηκε την ίδια περίοδο, τα σπίτια του Στάλιν και εξακολουθούσαν να χτίσουν τους εσθονικούς τον περασμένο αιώνα. Έτσι, αυτή η αστική περιοχή με πλήρη δεξιά μπορεί να θεωρηθεί αρχιτεκτονικό αποθεματικό.