Ταξιδεύοντας στο Πουκέτ, ήμασταν σε ένα υπέροχο μέρος στο νότιο μέρος της παραλίας του νησιού - Rawai. Αυτή η παραλία δεν προορίζεται για κολύμπι, αλλά αξίζει να το επισκεφθείτε!
Αυτό είναι ένα εξαιρετικό μέρος όπου μπορείτε να εξοικειωθείτε με την αργή ζωή του Thais και να ρίξετε τη ζωή τους. Από το πρωί κατά μήκος της ακτογραμμής, κατασκευάζονται πολύχρωμα αλιευτικά σκάφη.
Κατά μήκος του στενού δρόμου, αφενός, υπάρχουν λίγα ξενοδοχεία, καταστήματα και από την άλλη πλευρά, ένα ισχυρό ανάχωμα με τραπέζια καφέ.
Ο δρόμος τελειώνει με πρόσβαση στην προβλήτα. Για αρκετές εκατοντάδες μέτρα, πηγαίνει στη θάλασσα. Περπατήσαμε το βράδυ, άκουσα το θόρυβο των κυμάτων. Οι ενιαίοι ψαράδες με ράβδους και ταϊλανδέζικες οικογένειες με παιδιά είναι άνετα στην προβλήτα. Κάθισαν δεξιά στην προβλήτα, είχαν δείπνο και χαμογέλασαν φιλικά σε εμάς, Faragam. :) Και χαμογέλασταν από αυτόν σε απάντηση.
Το απόγευμα περπατήσαμε στο μουσείο κοχύλια, το οποίο βρίσκεται 200 αριστερά μέτρα από την προβλήτα κατά μήκος του δρόμου. Ονομάστε ένα μεγάλο μουσείο κρεμαστών στην κατανόησή μας είναι αρκετά δύσκολη, αλλά οι ποικιλίες θαλάσσιων κοχύλια είναι εντυπωσιακές εκεί! Για την τιμή 2-3 φορές χαμηλότερη, το κατάστημα μπορεί να συγκολληθεί με επιτυχία από τα sacchals στα αναμνηστικά φίλων και συγγενείς που κάναμε.
Σε αυτά τα αξιοθέατα του End Ravai. Είχαμε αρκετή μέρα για να δούμε τα πάντα και να κάνω μια εντύπωση για αυτό το μέρος. Και στη συνέχεια μετακινήσαμε στην παραλία του Nai Harn, στην οποία να υποβάλετε από το Rawai. Και εκεί απολαύσαμε την καθαρή θάλασσα και τη χρυσή άμμο.