Η πρώτη μου γνωριμία με τα Καρπάθια έλαβε χώρα το 2009. Ήταν ένα χριστουγεννιάτικο ταξίδι στο Yaremche. Ο Όμιλος ήταν ενθουσιασμένος από τους ιδιωτικούς κήπους, οι οποίοι διανεμήθηκαν ποιος θα φάει και θα έθετε χώρο συγκέντρωσης για εκδρομές. Την παραμονή των Χριστουγέννων στην πόλη υπήρχε παγωμένος καιρός, βουνά και νεκρούς "έβαλαν σε" εορταστικές χιονισμένες στολές, ο ποταμός Prut καλυμμένος με πάγο.
Η πόλη Yaremche είναι μικρή και τακτοποιημένη. Πού μην κοιτάζετε - παντού φώναξε βουνά. Περπατώντας στους δρόμους (έκπληκτοι το γεγονός ότι το θερμόμετρο που έδειξε -15, αλλά δεν ήταν κρύο) ήρθαμε στην αγορά σουβενίρ, που βρίσκεται κοντά στο ποτάμι. Όλα τα ράφια αφαιρέθηκαν με χιονισμένα πρόβατα παιχνιδιών, rue σε κάλτσες, κύτη, κεντήματα και ξύλινες βιοτεχνίες.
Στάθηκαν στη γέφυρα - αγαπημένη από ασυνήθιστα στρογγυλά επίπεδα πάγου πλημμύρισαν στο μη-κατάψυθρο μέσον του ποταμού Prut. Προσπάθησαν να πάνε στο Κολύμπου, αλλά δεν υπήρχε τόπος, ο φρουρός δεν άφησε καν το κατώφλι. Την παραμονή των Χριστουγέννων, όλα τα προϊόντα εξαφανίστηκαν από τα καταστήματα. Το βράδυ της 6ης Ιανουαρίου, δεν ήταν δυνατό να αγοράσετε ακόμη και το ψωμί. Οι δρόμοι ήταν άδειοι, όλοι οι ντόπιοι πήγαν σπίτι στα σπίτια και πίνουν το Uzbar. Γνωριμία με τοπικές χριστουγεννιάτικες τελετές περιορίζεται σε κάλαντα και τελετουργικά καλλιέργειας. Τα κάλαντα για τους τουρίστες πραγματοποίησαν τους ιδιοκτήτες του ίδιους τον Sadyba.
Μία από τις εκδρομές ήταν αφιερωμένη στην επιθεώρηση ενός τοπικού ιδιωτικού ζωολογικού κήπου. Σε μεγάλους ανοικτούς περιβλήματα περιέχουν εκπροσώπους της Καρπαθιακής Πανίδας. Τα παιδιά ήταν απλά χαρούμενα με ελάφια και Kabanchikov.
