Ομολογώ ότι ήμουν πολύ φοβισμένος πτήσεις, μέχρι το 2011, όταν επισκέφθηκα τη Βουλγαρία για πρώτη φορά στο αεροπλάνο. Συνειδητοποίησα ότι ήταν λίγο, και από τότε, κάθε χρόνο προσπαθώ να πάρω κάπου στο αεροπλάνο. Κάλεσε το Ισραήλ για μεγάλο χρονικό διάστημα: στη δεκαετία του '90, εκεί μεταναστεύσα πολλούς γείτονες, γνωστούς, φίλους, συγγενείς. Ζήτησαν μια επίσκεψη, αλλά αρνήθηκα λόγω του φόβου της πτήσης και δεν ήταν εύκολο να πάρετε μια ισραηλινή βίζα. Ωστόσο, πολύ πρόσφατα, ένα καθεστώς χωρίς θεώρηση μεταξύ του Ισραήλ και της Ουκρανίας πήγε στη μύγα και αποφάσισα να πετάξω στις Διακοπές Μαΐου.
Έτσι, δεν έπρεπε να ξοδέψω μια βίζα. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Αλλά τον Μάιο του 2013, οι εορτασμοί του Πάσχα συνέπεσαν με τον Mayski, έτσι ώστε οι προσκυνητές από όλο τον κόσμο να πέφτουν αρκετά. Θα μπορούσαμε να αγοράσουμε μόλις ένα εισιτήριο. Αγοράζεται στο Zhytomyr στην Κιαγιά για 4000 UAH. ανά άτομο (500 δολάρια). Στη συνέχεια, δεν έχω ακόμη γνωρίσει ότι η "Kiyavia" διαρκεί 10% ποσοστό προμήθειας για υπηρεσίες στο γραφείο, δεν ήξερε τι μπορείτε να αγοράσετε online μέσω του Privat24, τότε δεν εμπιστεύεστε την πώληση υπολογιστών. Λίγο μετά το ταξίδι μας, το Ισραήλ υπέγραψε συμφωνία με την Ουκρανία για το "ανοιχτό ουρανό" και τα εισιτήρια είναι πλέον πολύ φθηνότερα.
Σχεδιάσαμε να παρακολουθήσουμε τον θείο στη Χάιφα, να επισκεφτούμε συγγενείς σε άλλες πόλεις και να πάτε στην Ιερουσαλήμ. Στο ταξίδι που διατέθηκε μια εβδομάδα - εγώ και ο μπαμπάς. Ωστόσο, τα σχέδια σύντομα άλλαξαν, επειδή στην Ιερουσαλήμ πολλοί προσκυνητές πήγαν στην Ιερουσαλήμ και ο θείος μας αγόρασε ένα εισιτήριο για ένα ταξίδι "Mini Israel" στο Τελ Αβίβ. Ωστόσο, πριν από αυτό, σημειώνω ότι το αεροπλάνο μας προσγειώθηκε στο Τελ Αβίβ, σε ένα γιγαντιαίο αεροδρόμιο. Ήταν ευχάριστα έκπληκτος από τη φωτογραφία των μεγάλων Ισραηλινών αθλητών, φοβερό στους τοίχους του αεροδρομίου. Σχετικά με τον έλεγχο του διαβατηρίου ήταν ένας ρωσόφωνος εργαζόμενος, δεν έβαλε την εκτύπωση στο διαβατήριο, αλλά μας έδωσε μια κάρτα, μια έγκυρη 90 ημέρες. Αν και ακόμα ρώτησε, σε ποιον πετάμε και πόσο.
Ο θείος μας συναντήθηκε με το αυτοκίνητο (στο Ισραήλ χωρίς αυτοκίνητο με οποιονδήποτε τρόπο, δεδομένου ότι οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι πολύ κακές), σε δύο ώρες που έφερε στο Χάιφα, όπου ζούσαμε. Θα πω αμέσως ότι δεν μπορώ να πω τίποτα για τις τιμές, αφού ήμασταν σαν τους επισκέπτες και δεν πληρώνουν τίποτα. Ήμασταν μεθυσμένοι και τροφοδοτούνται.
Έτσι για την εκδρομή. Κόστος περίπου 300 δολάρια για δύο. Για το Ισραήλ, αυτό δεν είναι χρήματα. Πήραμε το μίνι λεωφορείο στη Χάιφα, με τον τρόπο που ήταν γεμάτος με ρωσικούς τουρίστες. Η εκδρομή διήρκεσε όλη την ημέρα και ήταν αρκετά κουραστικό. Το Ισραήλ είναι καλύτερο να πετάξει το χειμώνα όταν δεν είναι τόσο ζεστό. Τον Μάιο, και γενικά το καλοκαίρι, το τηγάνισμα του νευρικού, έπρεπε να αλλάξει το μπλουζάκι δύο ή τρεις φορές την ημέρα. Το κλιματιστικό δούλευε στο λεωφορείο (στο Εβραϊκό "Mozgan"), ως αποτέλεσμα, φουσκώθηκα στην επιστροφή μου, λείπει επίσης στο κρεβάτι με μια θερμοκρασία. Ο θείος μας έδωσε δύο μπουκάλια 2 λίτρων με μη ανθρακούχο νερό. Έπρεπε να τους σύρετε μαζί σας στην τσάντα. Καταλαβαίνω ότι οι Εβραίοι αγαπούν όλα τα μεγάλα και την ταλαιπωρία τους. Πολλοί τουρίστες πηγαίνουν με σακίδια όπου βάζετε νερό. Οι τουρίστες θα συμβούλευαν να φορούν αθλητικά παπούτσια και άνετα ρούχα και όχι ατμό, ειδικά για την ελκυστικότητα. Μην ξεχνάτε το καπάκι ή το καπάκι του μπέιζμπολ. Και οδήγησε συνεχώς. Ευτυχώς, οι τουαλέτες είναι δωρεάν και κάθε βήμα, με όλες τις ανέσεις. Σε γενικές γραμμές, σχεδόν σε ένα εστιατόριο.
Είχαμε ένα ρωσόφωνο Οδηγό Ισραήλ. Ήταν επαγγελματίας της επιχείρησής του, που περιγράφεται λεπτομερώς για τα πάντα, απάντησε πολλές ερωτήσεις.
Το πρώτο μας σημείο είναι το μοναστήρι Latrun. Εκεί θα μπορούσαμε να αγοράσουμε κρασί τοπικής παραγωγής και αναμνηστικών. Οι Ρώσοι τουρίστες έκαναν, τότε ένας από αυτούς αντιμετώπισε όλους τους συμμετέχοντες, εξηγώντας ότι είχε σήμερα τα γενέθλια. Τουριστικός από τη Νορβηγία φωτογραφήθηκε πολύ. Βρήκε ένα μουσείο δεξαμενών και στρατιωτικού εξοπλισμού δίπλα στο μοναστήρι και έκανε πολλά προσωπικό με τον οποίο μοιράστηκε στο κοινωνικό δίκτυο.
Και τότε υπήρξε μια πολυάριθμη εκδρομή "Mini Israel". Αυτό είναι ένα ολόκληρο υπαίθριο συγκρότημα, μικροσκοπικά αρχιτεκτονικά κτίρια, δέντρα, γενικά όλα τα αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν την υπερηφάνεια αυτής της υπέροχης χώρας. Μετά την εκδρομή, αγοράσαμε αναμνηστικά στο κατάστημα, και πάλι οι ρωσόφωνοι πωλητές εργάστηκαν εδώ. Οι τιμές ήταν αρκετά υψηλές. Για παράδειγμα, η κρέμα από τη νεκρή θάλασσα κοστίζει 100 hryvnia (ήταν το φθηνότερο, 50 ml, 12,5 δολάρια).
Μετά το "Mini Israel" έστειλα στην αρχαία πόλη Jaffa στο Τελ Αβίβ. Εδώ ξεκινήσαμε σε ένα τέταρτο, όπου τοποθετούνται εργαστήρια κοσμημάτων. Αληθινή, οι τιμές δαγκώνουν και κανείς δεν αγόρασε τίποτα. Επίσης πήγε στο ανάχωμα και κοίταξε τα υπόλοιπα στην παραλία των ανθρώπων. Υπήρχαν επίσης θέατρα, για παράδειγμα, "gesher", όπου παίζουν πολλοί από τους μετανάστες μας. Στη Χάιφα, φτάσαμε μετά τις 8 μ.μ.
Επιστροφή, επίσης, πέταξε από το Τελ Αβίβ. Σύστημα προστασίας στο επίπεδο. Η γραμμή είναι μεγάλη, αεροπλάνα πετούν με καθυστέρηση. Θα έρθουν σε σας και θα ρωτήσουν ποιος συσκευάζει τις αποσκευές σε σας, ήταν οποιοσδήποτε από τους ξένους. Πρέπει να απαντήσετε ότι όλοι ήταν συσκευασμένοι. Εδώ δεν καταλαβαίνουν τα αστεία. Εάν κρεμάτε, τότε θα παραμείνετε σε ξεχωριστό δωμάτιο και συνήθως. Οι αποσκευές επίσης ελέγχουν, αλλά οι Ουκρανοί έχασαν χωρίς επιθεώρηση. Προφανώς, είμαστε λιγότεροι όπως οι τρομοκράτες.
Σε δασμούς, αγοράσαμε "Φινλανδία" βότκα και καραμέλες. Η βότκα ήταν φθηνότερη από την Ουκρανία, αλλά το καραμέλα κοστίζει $ 8.
Γενικά, ήμουν ικανοποιημένος με την εκδρομή. Ελπίζω να πετάξω ξανά στο Ισραήλ.
