Στο παλάτι Topkapi και το Harem που φιλοξενείται στην επικράτειά του στα τέλη Ιουλίου 2013, μαζί με τον φίλο και τον φίλο της. Flew από την Ουκρανία. Αρχικά εκπλήσσονταν από τη σύγχρονη υπηρεσία. Ένα εισιτήριο στο Topkapi Palace κοστίζει 25 τουρκική λιρέτα (ήταν ίση με 100 εθνικού νομίσματος, ή 13 δολάρια). Το σύστημα είναι ενδιαφέρον: Πουλάτε ένα εισιτήριο στο παλάτι ακριβώς στην είσοδο, πηγαίνετε στο μετρό, σάρωση (αν δεν ξέρετε πώς, τότε οι εργαζόμενοι του μουσείου θα σας βοηθήσουν), τότε έρχονται και απολαύστε. Η επικράτεια είναι τεράστια και σε μια μέρα είναι δύσκολο να διαχειριστεί. Η φίλη μου Τζούλια αγαπούσε να φωτογραφηθεί, σχεδόν κάθε αντικείμενο, οπότε έπρεπε να επισκεφτούμε το παλάτι δύο φορές. Είναι αλήθεια ότι η λήψη δεν επιτρέπεται σε όλα τα δωμάτια. Θα προσθέσω για την "υποβρύχια πέτρα". Πήγαμε σε μια περιοδεία δύο ωρών το απόγευμα: στην Κωνσταντινούπολη το πρωί ένα τρομερό τηγανητό. Η Julia On Joy άρχισε να φωτογραφίζεται. Μέχρι στιγμής έφτασε στο Harem (και τοποθετείται στο Topkapi, είναι απαραίτητο να πληρώσετε 15 λίρες χωριστά, ή 60 UAH., Ή περίπου $ 8), αποδείχθηκε ότι ήδη 5.30 μ.μ. και τα εισιτήρια πωλούν έως και 5 μ.μ. Η Τζούλια είπε ότι, χωρίς να έχει δει ένα χαρέμι, δεν θα πετάξει στο σπίτι. Την επόμενη μέρα, ήρθαμε με τα χθεσινά εισιτήρια και προσπάθησαν να εξηγήσουμε στους υπαλλήλους του συγκροτήματος του μουσείου ότι ήμασταν στην Topkapity χθες, πρέπει μόνο να χαρτογραφήσουμε, λέμε, δεν παίρνουν χρήματα για την είσοδο. Αλλά οι υπάλληλοι του πολιτιστικού ιδρύματος γνωρίζουν την επιχείρησή τους: πληρώσαμε και 25 lira για να φτάσουμε στο παλάτι. Αλλά αυτή τη φορά, λαμβάνοντας υπόψη το λάθος χθες, έτρεξε αμέσως στην είσοδο του χαρέμι και αγόρασε εκεί ένα εισιτήριο. Ήταν στην επικράτεια του συγκροτήματος και πάλι τρεις ώρες, όχι λιγότερο. Με την ευκαιρία, βρήκαν τη βιβλιοθήκη του σουλτάνου, η οποία δεν έδωσε προσοχή νωρίτερα. Είμαι βέβαιος ότι θα βρω κάτι νέο την τρίτη μέρα.
Μας χτυπήσαμε τα πλουσιότερα διαμερίσματα, μια συλλογή όπλων, πίνακες ζωγραφικής, πολυτελής ζωγραφική στους τοίχους και μια εκπληκτική αρχιτεκτονική. Ακριβώς αυτή τη στιγμή, η ταινία για τον Roxolane πήγε, και φαινόταν να μεταφέρονται άθελα στον Μεσαίωνα. Το συγκρότημα του μουσείου βρίσκεται στην καρδιά της παλιάς Κωνσταντινούπολης, στο Σουλτανάιτμ. Ζούσαμε σε ένα ξενοδοχείο κοντά και ως εκ τούτου ταξίδευαν με τα πόδια. Ήταν έκπληκτος ότι πολύ λίγοι Ρώσοι, ως επί το πλείστον αλλοδαποί (συνάντησαν μια γυναίκα από τον Καναδά) και τους ηλικιωμένους. Δεν παραγγείλουμε έναν οδηγό, πήγε για τον εαυτό τους, αλλά πολλοί ξένοι πήγαν στα ακουστικά και άκουγαν το κείμενο της εκδρομής.
Στην επικράτεια του συγκροτήματος καταπληκτική φύση. Υπάρχουν καταστήματα με φαγητό και αναμνηστικά, μικρές καφετέριες. Έτσι, δεν πρέπει να πάρετε φαγητό μαζί σας, αν και περπατήσαμε με μικρά πακέτα όπου τοποθετήθηκαν νερό και σοκολάτες. Μας χάσαμε χωρίς προβλήματα. Ακόμα έκπληκτος το βιβλιοπωλείο. Είδα τα βιβλία για την Τουρκία (παρεμπιπτόντως, πολύ φθηνότερο από το αεροδρόμιο), για το ίδιο το μουσείο. Πολλά αναμνηστικά με την εικόνα του Roxolane. Οι εργαζόμενοι μιλούν τέλεια στα αγγλικά, αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει στα ρωσικά.
Μου άρεσε επίσης την υπέροχη φύση, πολλά χρώματα και χόρτα. Κατάστημα, αν είστε κουρασμένοι. Η τουαλέτα, ωστόσο, όχι πολύ τακτοποιημένη, αλλά αποδεκτή. Κανείς δεν πηγαίνει για σένα και δεν παρακολουθεί αυτό που αγγίζετε. Σημάδια για εκθέσεις τόσο στα τουρκικά όσο και στα αγγλικά.
Φυσικά, για να επισκεφθείτε ένα τέτοιο μέρος είναι ακριβό. Στη μνήμη αγόρασα ένα βιβλίο για το harem και το topkapi στα αγγλικά. Θα σας συμβούλευα να επισκεφθείτε το συγκρότημα μουσείων σε ανθρώπους που γνωρίζουν μια αίσθηση στην τέχνη, αλλά όχι στα παιδιά. Δεν θα είναι τόσο ενδιαφέροντα όσο τα κορίτσια και οι άνθρωποι της ηλικιακής ομάδας.
