Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Αγία Πετρούπολη, είναι αυτός ο ναός για κάποιο λόγο θυμάμαι καλύτερα. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του οδηγού κοριτσιού. Και, κατά κανόνα, ξεχάσουν μόλις φύγετε.
Το ταξίδι ήταν το καλοκαίρι του 2016. Το κόστος του εισιτηρίου εισόδου ήταν, αν δεν ήταν λάθος - 50 ρούβλια (αυτό το τιμολόγιο ισχύει για τους φοιτητές), για το εισιτήριο ενηλίκων είναι πολύ ακριβότερο, περισσότερα από 200 ρούβλια.
Τα περισσότερα από όλα στην εσωτερική αρχιτεκτονική του ναού χτύπησαν την ευεξία και το φως του. Συνήθιζα το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σκοτεινή, ήσυχη. Το ίδιο παραβιάζει, φαίνεται ότι όλοι οι κανόνες. Υπάρχουν πολύ μεγάλα παράθυρα σε αυτό και το φως της ημέρας διεισδύει μέσω αυτών. Στο ναό είναι ευχάριστο να είναι. Απελευθερώνει με την ευκολία και κάποιο είδος της αεροπορικής βιομηχανίας. Δεν έχει επίσης μεγάλο αριθμό παραδοσιακών "βαρύ" στοιχεία με επιχρυσωμένο: εικόνες, σταυρούς, κηροπήγια κλπ. Και είμαι έτοιμος να κοιτάξω το μωσαϊκό του ναού για ώρες. Είναι παντού. Φαίνεται ότι ολόκληρος ο ναός από ένα τέτοιο μωσαϊκό παζλ αναπτύσσεται. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα μια τέτοια εντύπωση.
Του άρεσε εξωτερικά το ναό ακόμα περισσότερο από ό, τι στη μέση. Πρώτον, βρίσκεται σε ένα εκπληκτικό μέρος κοντά στα κανάλια. Ανοίγει μια πολύ όμορφη θέα. Δεύτερον, ο θόλος του είναι κατά κάποιον τρόπο ασυνήθιστο. Αυτό προσελκύει. Παρά το γεγονός ότι αυτός ο ναός στην εμφάνισή του δεν μοιάζει με οποιοδήποτε κτίριο γύρω, είναι πολύ καλά ταιριάζει σε ένα κοινό σύνολο. Σίγουρα δεν θυμάμαι ποιος είναι ο αρχιτέκτονας αυτού του ναού, αλλά κατόρθωσε ακριβώς να δημιουργήσει ένα ναό, το οποίο είναι το πιο αξιομνημόνευτο από όλους τους ναούς του Πέτρου. Με αυτό, θυμάται φωτεινά όλες τις λεπτομέρειες τόσο εξωτερικούς όσο και εσωτερικούς.
