Συμφωνούμε αμέσως με τον σύζυγό σας πριν από το ταξίδι, ότι το φρούριο της Narikala στην Τιφλίδα θα έχει υποχρεωτικό μέρος για να επισκεφθεί. Αποφασίσαμε να πάμε στην φυσικά του με τα πόδια και το μονοπάτι μας ξεκίνησε από το πάρκο Mtazminda. Το μονοπάτι δεν ήταν δυνατό, αλλά με πιστέψτε, αξίζει τον κόπο. Αλλά θαυμάζαμε ολόκληρο τον δρόμο με εξαιρετική θέα, και αν είστε εντάξει με την υγεία, αρκετό ελεύθερο χρόνο και δεν φοβάστε να πάτε για μεγάλη απόσταση, τότε συνιστώ έντονα να κάνετε αυτό το δρόμο με τα πόδια. Πάρτε κατά μήκος του δρόμου πολλά θετικά συναισθήματα.
Το φρούριο Narikal βρίσκεται στην Παλιά Τιφλίδα - στο βουνό κοντά στον Βοτανικό Κήπο. Στην πραγματικότητα, εάν το επιθυμείτε, μπορείτε να οδηγήσετε με λεωφορείο, η δεύτερη επιλογή είναι να ανεβείτε στο τελεφερίκ, καλά, μπορείτε ακόμα να πάτε από το σταθμό του μετρό Avlabari (αυτή η στάση είναι η πλησιέστερη). Επιλέξαμε το δρόμο μας και πήγαμε τα πόδια. Η είσοδος στο φρούριο είναι εντελώς δωρεάν και είναι ανοιχτό συνεχώς.
Στην πραγματικότητα, η απόσταση από το πάρκο Mtazminda στο φρούριο του ορόφου είναι πέντε χιλιόμετρα, αλλά είναι απαραίτητο να πάτε ανηφόρα, οπότε θα το πάρει από το ένα και μισό έως δύο ώρες. Όλα εξαρτώνται από το πώς η ταχύτητα θα πάτε. Το μονοπάτι για το οποίο μετακινήσαμε πολύ άνετα και σχεδόν όλα βρίσκονται στη σκιά των δέντρων, έτσι νομίζω ότι ακόμη και το καλοκαίρι δεν θα είναι πολύ ζεστό. Και ήμασταν εκεί στις αρχές Μαΐου και τα δέντρα ανθίζουν μόνο και όλη την πρώτη φρεσκάδα και την αναπνοή της άνοιξης.
Σε γενικές γραμμές, θαυμάζαμε ολόκληρο το δρόμο σε αυτό το μονοπάτι με όμορφη θέα στην πόλη και τόσο υψηλότερο αυξήσουμε, τόσο περισσότερο ήταν η αναθεώρηση. Οι άνθρωποι στο μονοπάτι κάπως ήταν αρκετά μικρό, μπορεί να φανεί ότι δεν είναι ιδιαίτερα σαν να σηκώνεται με τα πόδια. Στο δρόμο, συναντήσαμε τη γλυπτική "Μητέρα Γεωργία" - μια πολύ μνημειακή δομή. Στη συνέχεια, καταλήξαμε τελικά στο κατάστρωμα παρατήρησης και το τελεφερίκ, το οποίο για κάποιο λόγο για κάποιο λόγο, για κάποιο λόγο, δεν λειτούργησε αυτήν την ημέρα. Οι ελπίδες μας πέφτουν κάτω από αυτό δεν δικαιολογούν.
Το κατάστρωμα παρατήρησης ήταν πολύ ενδιαφέρον - ένα μέρος του φαίνεται να κρέμεται στον αέρα, μπορείτε να εξετάσετε τους κατεστραμμένους τοίχους του φρουρίου και φυσικά το Tbilisi σε όλη τη μεγαλοπρέπεια του. Τώρα έχουμε ήδη έρθει στην επικράτεια του φρουρίου, η ακριβής ημερομηνία κατασκευής είναι ακόμα άγνωστη, αλλά τον τέταρτο αιώνα η εποχή μας υπήρχε ήδη. Αυτό είναι γνωστό απολύτως. Το όνομα του δαπέδου δόθηκε στις Μογγόλ της, και αυτή η έκφραση μεταφράζεται στα ρωσικά ως ένα "μικρό φρούριο".
Εκείνη την εποχή, ήταν απίστευτα καλά οχυρωμένη και κανείς δεν μπορούσε να το πάρει ακόμη και να ξετυλίξει. Δυστυχώς, μέχρι το χρόνο μας, ήταν κακώς διατηρηθεί - ένας ισχυρός σεισμός του 1827 κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του φρουρίου. Κανείς δεν έχει αποκατασταθεί, επειδή δεν υπήρχε ιδιαίτερη ανάγκη. Αλλά τώρα είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα στην Τιφλίδα και πολύ επισκέφθηκε οι τουρίστες.
Εκείνη την ημέρα, οι άνθρωποι στο φρούριο ήταν αρκετά λίγο και έχουμε ήδη δει ό, τι μπορείτε. Καθώς κατάλαβα, αν το επιθυμείτε, μπορείτε να ανεβείτε στους τοίχους του φρουρίου, επειδή δεν έχουμε δει περιοριστικούς χαρακτήρες. Αυτό είναι ακριβώς μπορεί να είναι απειλητικό για τη ζωή, οπότε πρέπει να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί. Όλη η πόλη από εδώ είναι ορατή ως παλάμη. Απόψεις φυσικά αναισθητοποίηση. Σε αυτό το θέμα, η γνωριμία μας με το φρούριο ολοκληρώθηκε και πήγαμε στους δρόμους της παλιάς Τιφλίδας στο προσωρινό μας καταφύγιο.