Έχοντας περάσει τα "τέσσερα σκανδιναβικά πρωτεύουσες" του Ελσίνκι στη δυο σκανδιναβική πρωτεύουσα το καλοκαίρι, παρέμεινε φροντίδα για τέτοια αξιοθέατα αυτής της πόλης, ως μνημείο του φινλανδικού συνθέτη του 20ού αιώνα, Jan Sibelius.
Για τον Finnov Sibelius - η εθνική ιδιοφυΐα, η οποία δόθηκε σεβασμό και τιμά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Εκτός από τη μουσική των διαφορετικών ειδών, ο Sibelius γράφτηκε από τον Anthem Φινλανδία.
Το 1967, δέκα χρόνια μετά το θάνατο του συνθέτη, ανεγέρθηκε από ένα μνημείο. Ο συγγραφέας του έργου είναι ο φινλανδός γλύπτης Eil Hiltunien.
Υπάρχει ένα μνημείο στο πάρκο Sibelius, κοντά στον κόλπο της Φινλανδίας, στο κέντρο του Ελσίνκι.
Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν έχω βιώσει μια ισχυρή απόλαυση από αυτή τη δημιουργία.
Μου φαινόταν παράξενο και ακατανόητο για μένα - μια τεράστια αφηρημένη μεταλλική δομή διαφορετικής διαμέτρου και σωλήνων μήκους. Ο αριθμός αυτών των σωλήνων φαίνεται απαραίτητος.
Αν κοιτάξετε από μακριά, για κάποιο λόγο, αυτή η δημιουργία φαινόταν να μοιάζει με ένα μεταλλικό παγόβουνο που ανήκει σε ορυχείο. Οι ίδιοι οι σωλήνες είναι κάπως εξ αποστάσεως τους σωλήνες του σώματος. Λένε ότι όταν ο άνεμος φυσάει, τότε το μνημείο δημοσιεύει τους ήχους που μοιάζουν με τη μουσική.
Η εκδρομή μας ήταν σε μια σαφή, ηλιόλουστη, αδιάβροχη μέρα, οπότε η κατασκευή ήταν σιωπηλή, αν και ξεχειλίζει στον ήλιο. Θα ήταν ενδιαφέρον να ακούσετε κάτι;
Κοντά στο σχεδιασμό είναι λίγο τρομακτικό, το αίσθημα αστάθειας του αντικειμένου, σαν να μπορούσε να πέσει. Είδα κάποια νεαρή αμερόποδα προσπάθησε να σπρώξει το κεφάλι μου σε έναν από τους σωλήνες.
Δίπλα στη μεταλλική δομή στο πέτρινο βάθρο είναι ο χάλκινος επικεφαλής του Yana Sibelius.
Για μένα, είναι επίσης περίεργο - όχι μια προτομή, όχι σε πλήρη ανάπτυξη, αλλά μόνο ένα κεφάλι.
Δεν είναι ανθρώπινα!
Γενικά, το μνημείο άφησε μια διφορούμενη εντύπωση, αλλά θυμήθηκε από τη μοναδικότητα και την πρωτοτυπία του. Είναι απαραίτητο να το δείτε!
