Yasas, Αγαπητοί αναγνώστες! Αυτή τη φορά θα σας πω για ένα μικρό ταξίδι που έκανα όταν συνειδητοποίησα ότι θέλω τη φύση της Χαλκιδικής, της θάλασσας και λίγο ενεργό αναψυχή. Το σημείο άφιξης ήταν το πιο όμορφο χωριό Vurvey, στο δεύτερο δάχτυλο ή το πόδι της χερσονήσου της Χαλκιδικής - Σιθωνία, κάπου μέσω του κέντρου της. Αυτό το έδαφος είναι εξαιρετικό, οι επισκέπτες, οι ντόπιοι ή οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης σημείωσαν ότι μια τέτοια μοναδική φύση, πώς δεν γνώρισαν πλέον οπουδήποτε αλλού (πεύκο και κωνοφόρα δάση, φυλλοβόλα δάση, βουνά γρανίτη, βράχια, λόφοι, αφθονία ελαιώνων) - Όλα αυτά δημιουργούν μια εικόνα που προσωπικά ήταν λίγο δύσκολο να αντιληφθεί ως δεδομένο, κάποιο είδος αδιανόητο και απίστευτο.
Ήθελα να δοκιμάσω τη δική της εμπειρία του "καγιάκ" στο θαλασσινό νερό. Για πρώτη φορά, αποφάσισα να επιλέξω ένα μακρύ ταξίδι και το βράδυ (συνάντηση του ηλιοβασιλέματος)) όταν ο ήλιος δεν ζεσταίνει τόσο πολύ. Έτσι, οι φίλοι μου και έφτασα στη βάση, εκεί δόθηκε μια ειδική τσάντα με νερό, στην οποία υπήρχαν μια μάσκα και ένα ψαροντούφεκο σωλήνα και ένα λίτρο μπουκάλι νερό, καθώς και ένα γιλέκο. Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τα ρούχα και να παίρνουμε τα κουπιά πήγαμε στην ακτή. Υπήρξε μια ιστορία για το πρόγραμμα και τις σύντομες οδηγίες. Όλα αποδείχτηκαν αρκετά απλά, το κύριο πράγμα είναι συγχρονισμένο στη σειρά και κρατήσει το ρυθμό.
Το καγιάκη αποδείχθηκε πολύ άνετο και εύκολο, διατηρούσαν τέλεια στο νερό. Και ο βυθός μας άρχισε. Ο Kayakov ήταν μόνο 4, συμπεριλαμβανομένου του επαγγελματικού μας συνοδευτικού με το μικρό, αλλά γενναίο σκυλί της, το οποίο έφερε ένα ρολόι σε μια μύτη του καγιάκ. Έχουμε πλέει περίπου 25 λεπτά και φτάσαμε στον ήσυχο και ευχάριστο κόλπο του Νηστού, όπου έκαναν την πρώτη στάση. Δεν απέχει πολύ από την ακτή, υπήρχαν μικρά βράχια, ακριβώς αυτό που χρειάζεστε για να κολυμπήσετε με τη μάσκα. Σε αυτό το ταξίδι, ανακάλυψα όχι μόνο καγιάκ, αλλά και ψαροντούφεκο - είδε τους κατοίκους του υποβρύχια κόσμου, πολύχρωμα ψάρια, καβούρια και ποικιλία πολύποδων και κοράλλων. Ήταν απίστευτα! Μετά το κολύμπι και χαλαρώνοντας στην ακτή, έσπασε το νησί λίγο και έκανα να σταματήσει σε έναν άλλο άνετο κόλπο με πεύκα που αναπτύσσονται ακριβώς στο νερό και μια ορατή βίλα με ένα μεγάλο παρακείμενο έδαφος. Εκεί είχαμε ένα μικρό πικνίκ με ελαφριά σνακ (καρπούζι, πεπόνι, σταφύλια, σουσάμι). Έχουμε κολλήσει και μίλησα με άλλους επισκέπτες. Ο χρόνος πλησίασε το ηλιοβασίλεμα και πήγαμε στο δρόμο πίσω, το οποίο πήρε περίπου μισή ώρα, βλέποντας φωτεινά παρέν του ουρανού και αντανακλάσεις στο νερό.
Το ταξίδι αποδείχθηκε πολύ δροσερό: καλές εντυπώσεις και άσκηση, μετά την οποία υπήρχαν ευχάριστες κόπωση και πιτσιλιές αλατιού.
