Η Νίκαια είναι μια γοητευτική μικρή πόλη στα ανατολικά των Καννών στα νότια της Γαλλίας. Αυτή η πόλη είναι ένας παράξενος συνδυασμός της γοητείας του παλιού κόσμου και της παραλίας.
Ένα εξαιρετικά θετικό πράγμα στα υπόλοιπα στη Νίκαια είναι ότι μπορεί να ονομαστεί «σημείο εκκίνησης» για περαιτέρω ταξίδια. Μπορείτε να πάρετε ένα τρένο και να είστε στο Μονακό για 15 λεπτά ή να ταξιδέψετε ακόμα περισσότερο και να βγείτε στην ιταλική όρια ποικιλία στα σύνορα με τη Γαλλία (όπου, στη λέξη, το πιο νόστιμο παγωτό, το οποίο έχω δοκιμάσει ποτέ) . Έτσι το κάναμε και είχαμε ταξιδέψει με το τρένο από τη Γένοβα στη Νίκαια. Καθισμένος στο τρένο στη Γένοβα, βγαίνει στον αφρό και αναδημιουργήθηκε στο τρένο προς τη γάτα D'Azur, μετά από 40 λεπτά πήγα ήδη στο σταθμό στην πόλη της Νίκαιας (ο σταθμός ονομάζεται ωραία-ville, που σημαίνει ωραία από τα γαλλικά). Με την ευκαιρία, αν γνωρίζετε τα γαλλικά τουλάχιστον σε στοιχειώδες επίπεδο, θα έχετε πιο φιλικό χαμόγελο όλα αυτά στην επικοινωνία με την οποία χρησιμοποιείτε τις γνώσεις σας.
Πιστεύεται ότι στη Νίκαια περίπου 300 ηλιόλουστες μέρες το χρόνο, και δυστυχώς μπήκαμε σε αυτά τα δευτερόλεπτα 60. Αλλά, ειλικρινά, δεν χαλάσει τις εντυπώσεις. Το νερό είναι ακόμα το ίδιο γαλάζιο και τα σύννεφα δίνουν ακόμη και μια ασυνήθιστη σκιά. Η ανάπαυση στις αρχές Μαΐου δεν μπορεί να ονομαστεί απολύτως "θάλασσα", επειδή το νερό είναι κρύο, και οι παραλίες της ερήμου είναι ένα ασυνήθιστο φαινόμενο για τους συνήθεις τουρίστες του "καλοκαίρι" ωραία.
Αλλά, στη Νίκαια υπάρχουν πολλές άλλες τάξεις - πηγαίνετε σε ένα από τα νόστιμα εστιατόρια με θέα το γάτα d'azzur, ή απλά κάθονται στον χώρο περιπάτου της γωνίας, θαυμάζοντας το τοπίο, όπως κάναμε.
Η χαμηλή σεζόν και η αρχή του Μαΐου είναι ακριβώς μια τέτοια περίοδος, κατάλληλη σε χαλαρή ανάπαυση με τραγανά κρουασάν το πρωί, μια κλασική κρεμμύδι με κρουτόν για μεσημεριανό γεύμα και στρείδια με κρασί για δείπνο. Η απουσία ενός πλήθους τουριστών δεν μετατρέπει τις διακοπές σας στην Κριμαία ή την τουρκική, και του δίνει μια πραγματικά γαλλική πολυπλοκότητα. Μπορείτε ακόμη να φανταστείτε ότι είστε ένας από τους εκπροσώπους της ρωσικής ελίτ του 19ου αιώνα, το οποίο αγαπούσε τόσο πολύ να χαλαρώσει στη Νίκαια την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Σε γενικές γραμμές, σας συμβουλεύω να επισκεφθείτε τη Νίκαια τουλάχιστον μία φορά - αυτό το θέρετρο της Γαλλικής Ριβιέρας δεν θα αφήσει κανέναν αδιάφορη.
Au Revoir, ωραία!
