Τον Ιούλιο του 2014 μας έφερε στο Berdyansk.
Ποτέ δεν αγαπούσε τις πόλεις της Ουκρανίας "θέρετρο", τα προτιμώμενα μικρά χωριά, εκεί και καθαρότερα, και οι άνθρωποι είναι μικρότερες και η πιθανότητα να πιάσει κάποια λοίμωξη είναι κάτω. Λοιπόν, ήμουν πολύ πεπεισμένος για τη γνώμη μου.
Έτσι συνέβη ότι οδηγήσαμε σε αυτή την παραθαλάσσια μέκκα (όπως αποδείχθηκε) χωρίς πανοπλία σε οποιοδήποτε ξενοδοχείο, και σκεφτεί ότι θα ήθελα κάτι στα μέσα Ιουλίου. Ως αποτέλεσμα της απροσεξίας μας, σχεδόν έμειναν περάσαμε τη νύχτα σε ένα αυτοκίνητο με δύο παιδιά, σας ευχαριστώ με μια τυχαία γνωριμία, που έπεσε την οικοδέσποι της για να μας οδηγήσει για μια νύχτα.
Έχοντας περάσει το μισό της επόμενης ημέρας, βρήκαμε ακόμα ένα αξιοπρεπές δωμάτιο σε μια εξοχική κατοικία 15 λεπτά με τα πόδια από τη θάλασσα (αν και οι ιδιοκτήτες αρχικά δήλωσαν πέντε). Το δωμάτιο αποδείχθηκε αρκετά καλό με την πρώτη ματιά, σύγχυση του γεγονότος ότι υπήρχαν λίγα παιδιά με παιδιά, αν και το έδαφος είναι καλά περιποιημένο, με τραπέζι τένις, σκιερό gazebos και παιδική χαρά. Αργότερα αποδείχθηκε ότι το τραπέζι του τένις στέκεται εκεί για ομορφιά και ρακέτα με μια μπάλα δεν δίνει ότι τα παιδιά δεν μπορούν να γαντζωθούν και να τρέξουν στην επικράτεια, οι κάτοικοι δεν μπορούν να φέρουν φίλους, δεν μπορείτε να φάτε να μεγαλώνουν στην επικράτεια και να πέφτουν αχλάδια , Δεν μπορείτε να πάτε αργότερα στις 11 μ.μ. (η πύλη απλά βουίζει) και εξακολουθεί να υπάρχει πολύ αδύνατο, το οποίο μια φορά και για πάντα μας γύρισε μακριά από ένα τέτοιο είδος "ανάπαυσης".
Το Berdyansk ως ένα σύνολο είναι ένα ξεχωριστό τραγούδι ...
Η ψυχαγωγία είναι πάρκα ψυχαγωγίας, καφετέριες και όλα τα είδη μικρών πωλητών ανοησίας για παιδιά.
Η συνολική παραλία είναι τρομερή. Εάν έχετε ένα αυτοκίνητο, μπορείτε να οδηγήσετε κάθε μέρα στην πλεξούδα, αλλά το δεύτερο μέρος των υπόλοιπων πέρασε χωρίς σύζυγο και αυτοκίνητα, οπότε έπρεπε να πάω στην τρίτη παραλία της πόλης. Αν δεν ήταν για τη μητέρα μιας φίλης, που στέκεται νωρίς και το μέρος που μας κατέλαβε κοντά στο νερό, στις εννέα ώρες θα είμαστε είτε να στέκουμε σε ένα πόδι, είτε στην ίδια γραμμή με τα ψάρια και τους πάγκους παγωτού.
Θάλασσα ανθρώπων, απόλυτος ανυψωτικός, χάρη στην οποία η νεώτερη μου πεντάχρονη κόρη έχει πάρει έναν τέτοιο ιό τις τελευταίες ημέρες, οι συνέπειες των οποίων υποβλήθηκαν σε θεραπεία με αντιβιοτικά στον κλάδο της πυώδης χειρουργικής του Zaporozhye.
Στην επιβεβαίωση της ιστορίας του κάνω μερικές φωτογραφίες της παραλίας (ελπίζω κανείς δεν ξέρει τον εαυτό μου) και κατηγορηματικά δεν συστήνω να πάω σε αυτή τη σκονισμένη και βρώμικη πόλη στη μέση της τουριστικής περιόδου με τα παιδιά.
