Η Konya είναι μια από τις πιο αρχαίες πόλεις, με μια εξαιρετική ιστορία, μπορεί να γίνει έντονη να καλέσει τον θησαυρό, για τους λάτρεις να ταξιδεύουν μέσω της τουρκικής Δημοκρατίας. Έτσι, τι να δείτε εδώ, ενδιαφέροντα μέρη είναι ένα τεράστιο ποσό. Αλλά θα ήθελα η ιστορία μου, να ξεκινήσω από το φεστιβάλ Dervish. Πραγματοποιείται κάθε χρόνο την περίοδο από το δέκατο μέχρι τη δέκατη έβδομη Δεκεμβρίου, προς τιμήν των αγαπημένων Τούρκων του φιλόσοφου και τον ποιητή του Jelaladdin Rumi, ο οποίος με την πάροδο του χρόνου κάλεσε Mevlana (στην περιοδεία. Mevlana Celaleddin-I Rumi) . Κάλεσε όλους στην υπομονή, τον αμοιβαίο σεβασμό και την αγάπη για τον Παντοδύναμο. Κάθε χρόνο τον Δεκέμβριο, οι τουρίστες και οι προσκυνητές από πολλές χώρες έρχονται στο Κόνιτο. Ο χορός των συναρπαστών του Dervish, το μυστήριο του οποίου διαρκεί τρεις ώρες, συνοδευόμενη από τη μουσική των τύμπανα και τα φλάουτα από ζαχαροκάλαμο.
Διασκέψεις, εκθέσεις πραγματοποιούνται επίσης και διαλέξεις διαβάζονται διαλέξεις. Τα εισιτήρια για το φεστιβάλ είναι επιθυμητά για να αποκτήσουν εκ των προτέρων στις ταξιδιωτικές υπηρεσίες, επειδή υπάρχουν δύο φορές στην τιμή.
Τα κύρια αξιοθέατα της πόλης βρίσκονται πολύ βολικά, σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, τόσο αδιάφορα, το περπάτημα, το περπάτημα είναι αρκετά επανειλημμένα παρακάμπτει χωρίς να καταφύγει σε δημόσιες συγκοινωνίες ή ταξί. Είναι απαραίτητο να περιηγηθείτε στο λόφο του Alaceddin, όπου το μεγαλύτερο και παλαιότερο τζαμί βρίσκεται με το ίδιο όνομα "Τζαμί Alaceddin". Από εκεί προέρχεται, το λεγόμενο "Ιστορικό Κέντρο" της πόλης. Η αντίθεση Konier προσελκύει το γεγονός ότι τα σύγχρονα κτίρια βρίσκονται επίσης εδώ, έτσι ζουν στον εικοστό πρώτο αιώνα, οι ντόπιοι σεβαστούν για την ιστορία τους και μην το ξεχνάμε. Και τώρα περισσότερα για τα ενδιαφέροντα μέρη που πρέπει να επισκεφθείτε.
Το λόφο του Alaceddin είναι ένα πάρκο της πόλης με φυτεμένα όμορφα λουλούδια, τα σιντριβάνια είναι χτισμένα και τοποθετούνται άνετα σοκάκια. Φραγκόσυκο, όπως είπα παραπάνω, υπάρχει ένα τζαμί Alaceddin (περιοδεία. Algodin Camii), από όπου ανοίγει το κομψό πανόραμα της πόλης. Μετά την άφιξη των Seljuks στην επικράτεια της τρέχουσας τουρκικής Δημοκρατίας, οι βυζαντινές δομές στο τζαμί αναδιάρθρων.
Το τζαμί του ασάλλους βασίζεται στη βυζαντινή βασιλική. Ο πλήρης μετασχηματισμός του τζαμιού ξεκίνησε το 1150 και η ολοκλήρωση της κατασκευής θεωρείται 1221, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σουλτάνου Alaceddin Keykubata, του οποίου το όνομα ήταν και το όνομα. Μέσα σε αυτή τη μέρα, οι σαράντα δύο στήλες διατηρούνται στην κύρια αίθουσα, καθώς και φινίρισμα σε σκούρο και ελαφρύ μάρμαρο.
Στο έδαφος του τζαμιού είναι οι τάφοι των οκτώ σουλτάνων, συμπεριλαμβανομένου του Alaceddin Cakeback, Masuda I, Klych Arslan II και IV και άλλοι.
Επίσης, αξίζει να επισκεφθείτε τη Madrasa ενός λεπτού μνημείου (περιοδεία. Ο Minareli Medrese), η κατασκευή σχεδιάστηκε από τον Αρμενικό αρχιτέκτονα Galautom, το 1264-1265, κατά τη διάρκεια του σκάφους του σουλτάνου Kylych-Arsalan IV. Με την ευκαιρία, ο αρχιτέκτονας άφησε σε έναν από τους τοίχους μια προσωπική επιγραφή. Ο Schukudo πήγε ένα τέτοιο όνομα, όλα χάρη στο μιναρέ, το οποίο ήταν στενό και υψηλό, διακοσμημένο με πλακάκια, είχε μια μάλλον ασυνήθιστη θέα για εκείνους τους χρόνους, αλλά δυστυχώς μέχρι σήμερα, μια εξορυκτική εμφάνιση δεν διατηρήθηκε.
Ιδιαίτερη προσοχή προσελκύεται από την είσοδο της Madrasa, η οποία είναι διακοσμημένη με πέτρινα γλυπτά, όπου έχουμε αφήσει ένα ρητό από το κύριο βιβλίο για όλους τους μουσουλμάνους - το Κοράνι. Μέχρι τον δέκατο ένατο αιώνα, αυτή η κατασκευή λειτούργησε ως συνήθως. Αλλά το 1901, ένας υπέροχος μιναρές κατέστρεψε αστραπή σε αυτό. Παρά το γεγονός ότι από το 1936 έως το 1956 πραγματοποιήθηκαν εργασίες αποκατάστασης, ο Μιναρές δεν κατέχει. Μετά το τέλος της εργασίας στο κτίριο του ναού, άνοιξε ένα ξύλινο και πέτρινο μουσείο νήμα, το οποίο παίρνει τους Siters μέχρι σήμερα.
Ένα άλλο αρχιτεκτονικό μνημείο - η Madrasa της ακατέργαστης, χτίστηκε το 1242 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Giaciaddin Keykurreva II, με εντολή του Beddadin Muslich. Η αυλή διακοσμεί πρότυπα από ένα μωσαϊκό του χρωμάτων Golbugo και μια μικρή πισίνα.
Τον δέκατο έβδομο αιώνα, η Madrasa έχασε τη δημοτικότητά του και δύο αιώνες στάθηκαν χωρίς ανάγκη. Μόνο στον δέκατο ένατο αιώνα στα υπόλοιπα μέρη, μετά το downtime, άνοιξε ένα πνευματικό σχολείο, όπου οι τάξεις πραγματοποιήθηκαν μέχρι το 1924. Και το 1960, ένα μουσείο των επιτύμβιες στήλες ιδρύθηκε στην επικράτεια ιχνοστοιχείων, όπου συλλέχθηκαν οι πλάκες, ξεκινώντας από την εποχή των Σελτιζών μέχρι την εποχή των Οθωμανών.
Η Τουρκία είναι μία από τις χώρες που είναι διάσημες για χειροποίητα προϊόντα. Για τους λάτρεις, θαυμάστε την ομορφιά των τοπικών τεχνιτών, στο Konye υπάρχει ένα μουσείο κεραμικής, το οποίο άνοιξε το 1955 (που βρίσκεται στην επικράτεια του Karatay Madrasa,
Με βάση το 1251).
Μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου παρουσιάζονται τα εκθέματα διαφόρων εποχών: Ξεκινώντας με νεολιθική και τελειώνοντας με τη βυζαντινή εποχή, και επίσης βρίσκει, ως αποτέλεσμα των ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν στο Chatalhayuk. Τα περισσότερα από όλα προσελκύουν τη σαρκοφάγο, στην οποία απεικονίζονται και τα δώδεκα επιτεύγματα του Ηρακλή.
Μουσείο για πάνω από εκατό χρόνια, στο σημερινό κτίριο, λειτουργεί από το 1962.
Και στο τέλος, θα πω για το μουσείο του Ατατούρκ, αυτό είναι ένα διώροφο κτίριο, το οποίο χτίστηκε το 1912. Βρίσκεται επίσης στο παλιό κέντρο της πόλης, αρχικά το κτίριο αυτό χρησιμοποιήθηκε ως ξενοδοχείο διοικητή.
Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, το Atatürk έχει σταματήσει να επανειλημμένα. Το 1927, η αστική διοίκηση αποφάσισε να μεταφέρει αυτό το αρχοντικό ως δώρο Mustafa Kumary Ataturk. Και μετά το θάνατό του, το κτίριο μεταφέρθηκε στη δύναμη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από το 1940 έως το 1963, αυτό το αρχοντικό ήταν στη διάθεση του Διοικητή. Και το 1964, το Μουσείο του Σώματος Ατατούρκ άνοιξε, όπου κάποια προσωπικά αντικείμενα ανήκουν στο Ατατούρκ, φωτογραφίες των οποίων απεικονίζονται από τις επισκέψεις του στην πόλη του Κωνρίου, καθώς και άλλα αντικείμενα. Μπορείτε να επισκεφθείτε την τραπεζαρία, το γραφείο και το υπνοδωμάτιο, όπου εργάστηκε και έδωσε στον πρώτο Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας.