Στη Γρανάδα, πέρασα τρεις μέρες. Κατά μήκος των δρόμων δεν υπάρχουν aspen και poplar αναπτύσσονται εδώ, και πορτοκαλί δέντρα, καλυμμένα με φωτεινά πορτοκαλί φρούτα. Η Γρανάδα αποδείχθηκε μια πολύ νεολαία πόλη, υπάρχουν πολλά κολέγια, ένα σημαντικό πανεπιστήμιο, και το βράδυ των δρόμων του δρόμου είναι γεμάτες από φοιτητές. Τα κύρια τουριστικά σημεία της Γρανάδας-Αλάμπρα, το λόφο Albaisin και τον καθεδρικό ναό.
Η πρόγνωση του καιρού υποσχέθηκε μια καταιγίδα, οπότε αποφάσισα να αναβάλω την επίσκεψη στην Αλάχμπρα και την πρώτη μέρα πήγα στο λόφο Albiscian-Mauritanian City District. Μπορείτε να πάρετε μια κορυφή στο λεωφορείο της πόλης, αλλά σηκώθηκα έντονα με τα πόδια. Ειλικρινά, το μονοπάτι για να μην φαινόταν σαν εμένα, η άνοδος είναι αρκετά απότομη, τότε το μονοπάτι, τότε τα βήματα. Έλεγχος με τον οδηγό και τον πλοηγό στο τηλέφωνο, πήρα στην πλατεία του Σαν Νικολάου, η οποία, στην πραγματικότητα, είναι ο κύριος στόχος του μονοπατιού. Με αυτή την περιοχή προσφέρει υπέροχη θέα στην Αλάμπρα, πανύψηλα στο αντίθετο λόφο. Και εδώ έπεσε χιόνι, παχιά μεγάλες νιφάδες, οι τουρίστες από το κατάστρωμα παρατήρησης μπλοκάρονται σαν τον άνεμο. Πρέπει να πω, το μονοπάτι δεν ήταν εύκολο, ο δρόμος από το χιόνι έγινε ολισθηρό. Έχω εγκαταλείψει την κάρτα, αποφάσισα να πάω κάτω και να πλοηγηθείτε στο σημείο. Σε γενικές γραμμές, ο χάρτης για το Albaisin δεν βοηθά πολύ, ο δρόμος που ορίζεται σε αυτό μπορεί να είναι αρκετές καμπύλες βήματα.
Δεύτερη μέρα, Αλάμπρα. Σε αυτήν, μπορείτε να ανεβείτε με τα πόδια, αλλά πήγα με λεωφορείο που αναχωρούν από το μνημείο της Καθολικής Isabelle. Δεν υπάρχει ιδιαίτερη λογική να επαναλάβετε τον οδηγό. Για να δημιουργήσετε μια κατάλληλη διάθεση και κατανόηση ότι η Alhambra αντιπροσωπεύει, σας συμβουλεύω να διαβάσετε το βιβλίο Henry Morton. Το πιο εντυπωσιακό μέρος, φυσικά, είναι τα παλάτια του Nasridov, φαίνεται ότι όλα είναι χτισμένα όχι από πέτρα και φθαρμένα από το φως και τη σκιά, έτσι ώστε ο αέρας. Δυστυχώς, το χιόνι που έπεσε στην Εύα δεν λειώθηκε, ήταν ολισθηρό και για λόγους ασφαλείας, η είσοδος στην Alcasaba έκλεισε. Μετά τη συνιστώμενη διαδρομή, μην περάσετε από το κτίριο του αυτοκινήτου λίγο, ελαφρώς μακριά από τον κεντρικό δρόμο. Οι κήποι Henellif το χειμώνα, πιθανώς όχι τόσο εντυπωσιακές όσο σε ζεστό χρόνο, αλλά είναι ενδιαφέρον να περιπλανηθείτε μέσα από το λαβύρινθο των αειθαλών δέντρων, μεταξύ των υδάτινων σωμάτων. Παντού στους θάμνους και τα δέντρα βάζουν το χιόνι, τα πορτοκαλί πορτοκάλια απομονώθηκαν έντονα σε λευκό χιόνι. Κάτω, πήγα κάτω με τα πόδια και έσπευσα λίγο γύρω από την περιοχή Plaza Nueva, όπου βρίσκονται ο καθεδρικός ναός της Αγίας Άννας και το Βασιλικό Γραφείο.
Ημέρα είναι το τρίτο μοναστήρι του χάρτη. Πήγα με τα πόδια ενώ κινούσατε προς το μοναστήρι και προσπάθησα να καταλάβω, σε ποιο λεωφορείο για να φτάσω εκεί, συνειδητοποίησα ότι ήταν σχεδόν ήρθε. Πολύ όμορφο, πλούσιο και εξαιρετικά διακοσμημένο παρεκκλήσι, επιτρέπεται να επισκεφθεί το νομό, την είσοδο σε αυτήν στα αριστερά του βωμού. Από την κύρια είσοδο στο παρεκκλήσι, το μονοπάτι βρίσκεται μέσα από την αυλή με καλυμμένες γκαλερί και έναν πορτοκαλί κήπο. Στο δεύτερο μισό της ημέρας, ο καθεδρικός ναός. Μεγάλο, μαγευτικό κτίριο, που δεν δημιουργεί μια αίσθηση δυσκίνητης. Δυστυχώς, υπάρχει ένα πολύ πυκνό αστικό κτίριο γύρω του, μια κριτική κλεισίματος. Δεν συνειδητοποίησα αμέσως πού η είσοδος στο βασιλικό παρεκκλήσι έπρεπε να περάσει γύρω από μερικές φορές γύρω από ολόκληρο τον καθεδρικό ναό. Το βασιλικό παρεκκλήσι κρατούσε το ιερό του βασιλιά Ferdinand και το Crown Isabella. Ο υπόλοιπος χρόνος που αφιέρωσα να επισκεφθώ τον Βοτανικό Κήπο και την αγορά αναμνηστικών. Ο Βοτανικός Κήπος είναι μικρός, ο Φεβρουάριος δεν είναι ο χειρότερος χρόνος λουλουδιών, αλλά πολλά αγγεία με κυκλάμινο και κολοκύθες ήταν λίγο παρηγορημένοι. Καθώς τα σουβενίρ, εκτός από τους παραδοσιακούς μαγνήτες, αγόρασα μπαχαρικά σε ένα ειδικό κατάστημα.
