Ο Δελχί ήταν το τελικό σημείο του ταξιδιού μου στην Ινδία. Και πιθανώς, ποτέ δεν θα είχα επισκεφθεί εκεί αν η αναχώρησή μου δεν ήταν από το Δελχί. Λοιπόν, δεδομένου ότι η μοίρα αποφάσισε, είμαι στην ευχάριστη θέση να διαθέσω τρεις ημέρες στα αξιοθέατα.
Το τρένο μου έφτασε στον κεντρικό σταθμό κατά τη διάρκεια της ημέρας και αμέσως πήγα να ψάξω για ένα ξενοδοχείο για αυτές τις λίγες μέρες. Το όφελος της αναζήτησης έπρεπε να είναι σύντομα, καθώς ο σταθμός βρίσκεται σε ένα ζευγάρι λεπτά από το κεντρικό παζάρι.
Το Maine Bazar είναι ένας εμπορικός δρόμος, όπου εκτός από τα καταστήματα με ρούχα και άλλα αναμνηστικά, πολλά ξενοδοχεία, ξενώνες και ξενώνες σε οποιοδήποτε πορτοφόλι είναι γεμάτα. Μετά την εξέταση τριών επιλογών, σταμάτησα το δεύτερο. Η τιμή ήταν εκεί περισσότερο από ό, τι σε άλλα μέρη, αλλά το δωμάτιο είναι πολύ καθαρό και ήταν κλιματισμό.
Την πρώτη μέρα που πέρασα για άσκοπα προσβάλεται γύρω από την πόλη και επιθεώρηση πανέμορφων κτιρίων από την αποικιακή Αγγλία. Το Connot Place είναι ένα από αυτά. Είναι αλήθεια τώρα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός καταστημάτων, καταστημάτων σουβενίρ και άλλα πράγματα. Και η εμφάνιση του κτιρίου αρχίζει να επιπλέει τη διαφήμιση. Και έπρεπε επίσης να αγοράσω εισιτήρια στο Agra την επόμενη μέρα. Αρχικά πήγα στο σταθμό, χωρίς σιωπηλή τι και πού, αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. "Καλή" Hindu είπε ότι τα εισιτήρια πωλούνται μόνο στο γραφείο και θα μου πει τη διεύθυνση. Πήγα σε αυτή τη διεύθυνση και αποδείχθηκε ότι πρόκειται για ένα συνηθισμένο ταξιδιωτικό πρακτορείο στο οποίο ένα εισιτήριο λεωφορείου για το Agra κοστίζει περίπου 1000 ρουπίες. Γύρισα και οδήγησα πίσω στο σταθμό, το όφελος από αυτό είναι πέντε λεπτά μακριά. Επικοινωνώντας με τις πληροφορίες, πρότεινα από πού έγιναν εισιτήρια για αλλοδαπούς. Έχοντας περάσει 10 λεπτά, τελικά απέκτησα ένα εισιτήριο για το Agri και πέρασα κάτι περίπου 50 ρουπίες σε αυτό.
Ξυπνήστε την επόμενη μέρα νωρίς, περιπλανήθηκα στο σταθμό, όπου το τρένο μου πήγε στο Agri. Μετά από 2 ώρες ήμουν ήδη στη θέση του, πήρα ένα ταξί (περίπου 100 ρουπίες) και κατευθύνθηκε για το Taj Mahal. Ίσως αυτό είναι ένα από τα λίγα μέρη που δικαιολογημένα και ακόμη και υπερέβησαν τις προσδοκίες μου. Πληρώνοντας για την είσοδο 700 ρουπίες και απολαμβάνοντας μια βόλτα στην επικράτεια, αποφάσισα να επισκεφτώ το πάρκο στην άλλη πλευρά του ποταμού από το Taj Mahal. Με ώθησα σε αυτή τη φωτογραφία που είδα πριν από λίγα χρόνια. Εμφανίστηκε από τον Taj Mahal στην αντανάκλαση του ποταμού. Αλλά δεν προορίζοντάς να κάνω την ίδια φωτογραφία, οι φρουροί ακολουθούνται πολύ αυστηρά από όλους όσους προσπαθούν να φτάσουν από το πάρκο μέχρι το ποτάμι.
Αυτή η φωτογραφία γίνεται μακριά από το Taj Mahal.
Την τελευταία σας μέρα επισκέφτηκα το Kutab Minar (ο υψηλότερος μιναρές στον κόσμο), την πύλη της Ινδίας. Βγείτε γύρω από την πόλη στο συνηθισμένο λεωφορείο, έχω μια επιτυχημένη διαδρομή που πηγαίνει στο κέντρο και από το παράθυρο μπορείτε να δείτε όλα τα ενδιαφέροντα μέρη. Πήρα επίσης στα μάτια μου ένα ασανσέρ που στάθηκε στη μέση του τίποτα) και δεν μπορούσα να καταλάβω πού οδηγούσε μέχρι να μου εξηγηθεί ο τοπικός. Αποδείχθηκε αυτή την είσοδο στο μετρό, το οποίο δεν βρήκα κοντά)
Ανεξάρτητα από το πώς αγαπούσα την Ινδία, είχα διφορούμενες εντυπώσεις από το Δελχί. Πολλοί κακοί, σκουπίδια και φτωχοί. Επομένως, αν τρελαίνεται τρελά να επισκεφθείτε αυτήν την πόλη, πρέπει να είστε έτοιμοι για τέτοιες αποχρώσεις.