Αναπαύεται στην Τουρκία το 2012. Στεγάζονται στο Hedef Resort, το χωριό Conakla. Στα τέλη Αυγούστου, ο καιρός ήταν πανέμορφος, δεν βρέθηκε ποτέ, η θάλασσα είναι ζεστή, ακόμη και ζεστή. Από την Αττάλεια, κάπου σε μια ώρα και μισή, αλλά εγκαταστάθηκαν αμέσως. Κάναμε στην Αλάνια, επειδή υπάρχουν αμμώδεις παραλίες. Αλλά αυτή τη φορά λίγο λάθος. Στο Avsallar, πραγματικά αμμώδεις παραλίες και άμμος κάτω από το νερό. Εδώ είναι μια μεγάλη αμμώδης παραλία, αλλά, όπως αποδείχθηκε, ένα χύμα, και κάτω από το νερό υπάρχουν πέτρες παντού. Υπήρχαν μόνο μικρά αμμώδη shames στα οποία 20 άνθρωποι γεμίζουν. Σε γενικές γραμμές, δεν υπήρχε καμία ευχαρίστηση σε αυτό το πλήθος. Συχνά υπήρχαν κύματα, έτσι οι γονείς δεν κατάφεραν πολύ μακριά λόγω του φόβου να χτυπήσουν τις πέτρες. Η θάλασσα ήταν ήσυχη και ηρεμία το πρωί. Εκεί ήταν δυνατή η εκτόξευση σε όλους.
Πήγαμε στην τοπική αγορά. Αγόρασε φρούτα: μήλα και πορτοκάλια. Τους έφεραν ακόμη και στο σπίτι τους. Έτσι, εδώ είναι τα τουρκικά πορτοκάλια που πουλάμε μαζί μας, για να δοκιμάσετε 10 φορές ένα γιο. Πιθανώς, για εμάς, σπάσουν κατά το μισό πράσινο. Τα μήλα είναι επίσης γλυκά ως μέλι και η τιμή δεν είναι πολύ διαφορετική από μας.
Αγόρασε βραχιόλια σε αναμνηστικά από διαφορετικές πέτρες, την τιμή ενός - 10 δολαρίων. Σε όλα σχεδόν τα καταστήματα υπάρχουν τερματικά και μπορείτε να πληρώσετε μια πιστωτική κάρτα, απλά ζητήστε να πυροβολήσετε στα τουρκικά ψέματα και όχι σε δολάρια, επειδή θα είναι πιο κερδοφόρο για εσάς. Αν και οι Τούρκοι είναι πολύ πονηριά, κατά τη γνώμη μου, στο ίδιο κατάστημα εξακολουθούμε να εξαπατήσαμε.
Μας άρεσε το ξενοδοχείο, στεγνώνει στο πράσινο της Μεσογείου, η βλάστηση ευχαριστεί το μάτι. Είναι αλήθεια ότι είναι απαραίτητο να πάτε στην παραλία 200. Η θέα από το δωμάτιο ήταν στο επόμενο ξενοδοχείο και στη θάλασσα, πρώτα είχαμε αναστατωθεί. Και τότε αποδείχθηκε ότι είμαστε ακόμα τυχεροί με τη θέα από το παράθυρο.
Αρχικά, δεν ήθελαν να οδηγήσουν τις εκδρομές. Αλλά ο οδηγός μας έπεισε να πάμε στο Pamukkale. Οδήγησαν στο δρόμο προς τα καταστήματα των οίνων και του Onyx. Μου άρεσε το κατάστημα με το Onyx, αποδεικνύεται ότι δεν κάνει μόνο διακοσμήσεις, αλλά και αγγεία διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, φρούτων, σαλσετών. Ο ίδιος ο Onyx συμβαίνει διαφορετικά χρώματα: κρέμα, πράσινο, καφέ και ακόμη και σχεδόν μαύρο. Αγόρασα τον εαυτό μου ένα βάζο από το πράσινο όνυχα και ως δώρο που μου δόθηκε ένα φλιτζάνι κρέμα γάλακτος. Τώρα αυτό είναι το αγαπημένο μου βάζο. Στο Pamukkale, πρέπει να πάτε ξυπόλητοι, οπότε πάρτε πού να βάζετε παπούτσια. Η συνολική εντύπωση, φυσικά, είναι πανέμορφη, πιθανώς, δεν θα δείτε οπουδήποτε αλλού οπουδήποτε. True, τουρίστες - σκοτάδι, και να κάνετε καλά προβλήματα φωτογραφίες.
Ο δρόμος πίσω χρειάστηκε περισσότερο από 6 ώρες, ήταν πολύ κουραστικό, φτάσαμε τη νύχτα, ακόμη και για το δείπνο αργά.