Πηγαίνοντας στη χρυσή άμμο, σκέφτηκα γιατί το θέρετρο είναι ακριβώς το λεγόμενο. Αλλά η υγρή άμμος εκεί μοιάζει πραγματικά με κίτρινο χρυσό. Ειδικά τη νύχτα, μου άρεσε να πάω στην άμμο στα σύνορα της παλίρροιας, όταν περπατήσαμε στο σπίτι από το κέντρο του θέρετρου.
Ξεκίνησε στο Gradina Hotel, μου άρεσε το ευχάριστο προσωπικό, με μερικούς φίλους. Φτάνοντας στις 11 Σεπτεμβρίου, εκπλήσσονταν ότι ήταν αδύνατο να χύσετε στην παραλία. Αλλά βρήκαμε πού να εγκατασταθούν. Οι τιμές για τις καρέκλες Lounge είναι δυσάρεστες έκπληκτοι, έτσι χρησιμοποιήσαμε τα κρεβάτια και την ομπρέλα μας. Πρώτον, η θάλασσα μας γόθηκε. Από τον 15ο, οι άνθρωποι κατέβηκαν και έγιναν σχετικά άδειοι. Αλλά σύντομα ο καιρός σταμάτησε χαρούμενος, ο άνεμος έτρεξε, η καταιγίδα άρχισε, ειδικά φουσκωμένη μετά το δείπνο. Απαγόρευσε να κολυμπήσει. Μερικές φορές κρεμαστεί κίτρινο, μερικές φορές μια κόκκινη σημαία, αλλά βρήκαμε έναν απομονωμένο κόλπο στα αριστερά στην παραλία του συγκροτήματος Riviera και οι υπόλοιποι διακοπές δεν αποδείχθηκαν να χαλάσουν.
Περπατώντας το βράδυ σύμφωνα με τον παραλιακό δρόμο, έπρεπε να πολεμήσω από το φιλόξενο εστιατόρια, καταστήματα, καφετέριες και κλαμπ. Αλλά μου άρεσε ότι βλέποντας έναν μπαμπά του ύπνου στο χέρι στα χέρια μου, δεν προσπάθησαν καν να έρθουν και να φτυάρι.
Πήγαμε στον φοιτητικό βοτανικό κήπο στη Βάρνα, ο κήπος είναι απλά τεράστιος και όμορφα καλά διατηρημένος.
Στη χρυσή άμμο αισθάνεστε στο σπίτι, θέλετε να επιστρέψετε εδώ.