Στη Βαρκελώνη, θέλαμε να πάμε για πολύ καιρό, επειδή η πόλη προσέλκυσε τα αξιοθέατα της, το ποδοσφαιρικό σύλλογο της Βαρκελώνης και, φυσικά, δίπλα στη θάλασσα.
Η θάλασσα είναι εντυπωσιακή εδώ, αλλά τα περισσότερα από όλα μου άρεσαν οι παραλίες. Δεν έχω δει ποτέ τέτοιες ευρείες παραλίες πριν. Πιθανώς, λοιπόν, ακόμη και αν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, δεν υπάρχει λόγος να γεμίσει η παραλία. Πιο συχνά πήγαμε στο Barcelonet, αφού ο σταθμός του μετρό πλησιέστερα σε εμάς ήταν η πλησιέστερη παραλία. Επιπλέον, προσέλκυσε το γεγονός ότι το λιμάνι, La Rambla βρισκόταν κοντά του και πολλά μέρη όπου μπορείτε να περπατήσετε, να καθίσετε σε ένα καφενείο και μια φωτογραφία.
Στην πόλη, δεν πήγαμε ποτέ από τις χερσαίες μεταφορές, πήγαμε κυρίως τα πόδια, ταξίδεψαν στο μετρό ή στα τελεφερίκ.
Έτσι, ακριβώς από την παραλία του Barcelonet, εμείς στη διαφανή καμπίνα πέταξε στον κ. Mongiik, στο Ολυμπιακό χωριό. Αποφασίστηκε να το κάνουμε πιο κοντά στο αργά το απόγευμα, επειδή στο δρόμο ήταν πολύ ζεστό, και δεν υπάρχει νερό εκτός από το ζευγάρι των σιντριβάνι και υπάρχει μια τέτοια θερμότητα από την άσφαλτο που μπορείτε να κάψετε ζωντανή! Αυτός ο τόπος δεν έχει κάνει μια ειδική εντύπωση, επειδή είναι μόλις ξεπερασμένη, αλλά δεν χτίσουν τίποτα νέο εδώ. Ήταν η μόνη θέση στη Βαρκελώνη, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένη.
Στο στάδιο "Kam Nou" οι αισθήσεις ήταν διαφορετικές. Αυτό είναι ένα σύγχρονο στάδιο, με μια πανέμορφη υποδομή και υποζώνες, στις οποίες ήρθαμε επίσης κατά τη διάρκεια της εκδρομής. Το μουσείο "Βαρκελώνη" εξετάστηκε σε μια αναπνοή, μετά την οποία πήγαν σε ένα διώροφο κατάστημα, όπου σημείωσαν τα απαραίτητα και περιττά αναμνηστικά. Όλα είναι ακριβά, αλλά τίποτα δεν είναι απλά αδύνατο να αγοράσετε τίποτα. Επιτρέπεται να φωτογραφηθεί εδώ, έτσι ώστε να μην μπορείτε να αγοράσετε, απλά φωτογραφήθηκε. Με την ευκαιρία, τα καταστήματα και τα απλά τέντες με τα χαρακτηριστικά "Βαρκελώνης" στην πόλη Massa και οι αγορές πωλούν ακόμη και ένα ποτό και μάρκες με το συμβολισμό τους.
Δύο φορές πήγαν στη Σαγκράδα Femili, αλλά δεν έρχονταν μέσα, δεν φαινόταν πολύ καιρό, αλλά δεν ήθελα να σταθεί στη θερμότητα. Όλοι προσπάθησαν να κάνουμε τουλάχιστον μία φωτογραφία, όπου αυτό το κτίριο θα ταιριάζει εντελώς στον φακό, αλλά δυστυχώς, είναι αδύνατο να το κάνουμε. Δίπλα στο ναό υπάρχει ένα μικρό κατάστημα όπου πωλούνται μόνο hamon και τυρί. Το σοκ από το βλέμμα δεν ήταν λιγότερο από τα αξιοθέατα της πόλης! Σημειώσαμε τόσο τους άλλους, διαφορετικούς τύπους και χρώματα και στη συνέχεια δεν περπάτησαν πλέον σε ποιο καφέ, αλλά τα πικνίκ διευθετούνται δεξιά στις χάντρες στα πάρκα. Ένα πικ-νικ που διοργανώθηκε στο λιμάνι του Velly, το δεύτερο αντίθετο από το σπίτι του Μίλα, το τρίτο στο πάρκο Tibidabo. Ένα καφενείο εδώ δεν είναι ιδιαίτερα σαν. Πήγαμε στο Hard Rock Cafe στην πλατεία Catalunya, οπότε υπάρχει μια μπύρα στυλ από 2,5 ευρώ (η γεύση είναι σπάνια δυσάρεστη), αλλά η ατμόσφαιρα του καφενείου αξίζει να επισκεφθείτε. Οι λάτρεις της ροκ μουσικής θα είναι ευχαριστημένοι.
Δεδομένου ότι στη Βαρκελώνη, υπήρξε απαγόρευση του Corrida για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν το είδαμε. Αλλά επισκέφθηκε το κτίριο στην πλατεία της Ισπανίας, όπου αυτό το Corrida πραγματοποιήθηκε κάποτε. Αποδείχθηκε ότι υπάρχουν κάποιες εμπορικές εγκαταστάσεις και στην κορυφή είναι ανοιχτή στο κατάστρωμα παρατήρησης και το καφενείο. Εκεί μπορείτε να καθίσετε το βράδυ ή να ανεβείτε και να κοιτάξετε την πόλη. Το βράδυ, όταν αρχίζει η παράσταση των σιντριβάνι τραγουδιού, επομένως φαίνεται τέλεια όλο το παιχνίδι του νερού και τα χρώματα κάτω από τους ήχους μιας συμφωνίας ορχήστρας. Βεβαιωθείτε ότι επισκέπτεστε αυτό το βράδυ.