Πόσο διάβασα ανατροφοδότηση πριν ταξιδέψω στη Γκόα (γιατί όλοι μιλούν στη Γκόα;), και κυρίως, όλοι έχουν φτάσει στο γεγονός ότι υπάρχουν πολύ λίγες ικανοποιημένες βόλτες εκεί. Σχετικά με τη βρωμιά μόνο Lazy είπε. Φυσικά ήταν λίγο τρομακτικό να πετάξει σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, αλλά χαίρομαι που δεν φοβόμουν.
Έτσι - μήνα Φεβρουαρίου, στη Μόσχα να Shush και τη βρωμιά, και προσγειώσαμε σε μια μικρή στρατιωτική βάση στο μικροσκοπικό ινδικό κράτος. Η πτήση ήταν εφιάλτης, αλλά αυτό είναι το σφάλμα των συμπατριωτών και όχι τους Ινδιάνους. Μια ώρα και ένα μισό στο δρόμο, το οποίο, όπως ελέγχαμε, όχι περισσότερο από 40 λεπτά και τελικά είμαστε στο calangut σας. Ένα μακρύ χωριό, ομαλά ρέει σε άλλο ίδιο, και κανένα σπίτια ή δείκτες, οπότε προειδοποιήσαμε αμέσως ότι πρέπει να μεταφέρετε έναν χάρτη μαζί σας, με το ξενοδοχείο να επισημανθεί σε αυτό. "Gloria Beach" 3 *, η δεύτερη γραμμή, στη θάλασσα των 600 μέτρων, η οποία φαινόταν πρώτα ατελείωτη. Η θάλασσα κοίταξε μια πράσινη λάσπη σούπα, θερμαινόμενα πτυχία έως 30. Γενικά, η πρώτη μέρα πέρασε από τις προσπάθειες να καταλάβουν γιατί είχαμε καταχωρίσει καθόλου))).
Η θετική άρχισε να εμφανίζεται αφού γεμίσαμε ελαφρώς και το βράδυ σέρνεται στον κεντρικό δρόμο. Θάλασσα των μικρών εστιατορίων κατά μήκος ολόκληρου του δρόμου, θέλετε να πάτε δεξιά, θέλετε στα αριστερά, κάποιος αμέσως έσπευσε στο μάτι στα ρωσικά "Έχουμε μια μπορντό!" Πήραν αυτό το μέρος σε ένα σημείωμα για το μέλλον, αν και προσωπικά ήμουν αρκετός για 2 εβδομάδες ινδικής κουζίνας, αλλά ο σύζυγός μου ζήτησε τη 10η ημέρα να ζητήσει κάτι πιο ευχαριστίες. Δεν καταλαβαίνω εκείνους που διαμαρτύρονται για την ινδική κουζίνα, ήμουν ευτυχής με γαρίδες, και από κοτόπουλο, και από μπριζόλες καρχαρία. Όλα τα φρέσκα, που έφεραν γρήγορα, και σε όλα τα εστιατόρια όπου είχαμε δείπνο. Και τα καθημερινά δείπνα ήταν στην παραλία. Η οικοδέσποινα του Beach Bar ήταν μια τόσο υπέροχη γυναίκα ηλικίας 50 ετών, όταν μας είπαν την παραμονή της αναχώρησης σε αυτήν που φεύγουμε αύριο, έτοξε ένα εξαιρετικό κοτόπουλο ως δώρο.
Εκδρομές που είχαμε κανονικά, δεν έχει νόημα ειδικά: Old Goa, φυτεία, ινδική νύχτα, πάρτι στην παραλία και ένα ταξίδι στη νυχτερινή αγορά. Μου άρεσε πραγματικά η αγορά, δεν ξέρω τι είναι τόσο τρομερό; Οι λυγισμένοι ελέφαντες σανδάλια, άκουγαν τη μουσική, έπιναν ένα ποτήρι πορτοφόλι και άφησε αρκετά ικανοποιημένους με τη ζωή. Δεν καπνίζουμε και συνήθως δεν πίνουν, έτσι διαφορετικές φάρσες ενδιαφέρονται μόνο για "See".
Σε γενικές γραμμές, οι αναμνήσεις μου της Goa είναι οι θερμότεροι. Οι άνθρωποι υπάρχουν χαριτωμένοι και πολύ καθαροί, παρά τη φτώχεια. Εάν χαμογελούν, και να μην τους κοιτάζουν από ψηλά, ως την τρίτη τάξη, θα απαντήσουν στην πιο ειλικρινή καλοσύνη.