Στην παιδική ηλικία, που ζουν με τους παππούδες της, άκουσα εκατοντάδες ιστορίες για την όμορφη γερμανική πόλη της Δρέσδης. Οι αγαπημένες μου αρχαιότητες που υπηρετούσαν στην Ανατολική Γερμανία προχώρησαν μαζί και ήταν στην ευχάριστη θέση να μοιραστούν τις εντυπώσεις τους. Λαμβάνοντας υπόψη τις κάρτες και τις πλούσιες φωτεινές σελίδες οδηγού, ονειρευόμουν κάποια μέρα να επαναλάβω το δρόμο τους.
Πέρυσι το όνειρο των παιδιών μου έγινε πραγματικότητα. Ανάπαυση της οικογένειας στην Πράγα, αποφασίσαμε να αλλάξουμε την κατάσταση την ημέρα και, οπλισμένοι με ένα εισιτήριο για το Eurosi, πήγε στην πρωτεύουσα της Σαξονίας. Μόνο 2 μ.μ. και τρεις ταξιδιώτες, που εισάγονται ερωτευμένοι με το είδος της γραφικής Ευρώπης, προσγειώθηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό. Με την αγορά ενός χάρτη στις πλησιέστερες πληροφορίες, κάθισαμε στο λεωφορείο και φτάσαμε στη θεατρική πλατεία.
Περιμένουμε ένα σύντομο, αλλά ένα συναρπαστικό περίπατο κατά μήκος των κυριότερων αξιοθέατων της πόλης προς το Zwinger. Το σύνολο του παλατιού, κάποτε έκπληκτος όλα τα γερμανικά εδάφη με πολυτέλεια και προσελκύοντας δείξει λάμψη, καταστράφηκε σχεδόν το 1945. Τώρα, πλήρως αποκατασταθεί, έγινε το κέντρο της ζωής του μουσείου της Δρέσδης. Εδώ είναι μια μαγευτική γκαλερί εικόνων, γεμάτη αριστουργήματα Vermeer, rubens, durera, titian και εκατοντάδες άλλων δασκάλων. Στις αίθουσες της είναι ευρύχωρη και ήσυχη: μόνο η "Σικσταντινική Μαδόνια", που κυκλοφόρησε κάτω από το βούρτσα του Ραφαήλ, είναι πάντα γεμάτο. Εκτός από την τέχνη, πήγαμε σε άλλη κατοικία Dresden - στο μουσείο της πορσελάνης. Να είστε προσεκτικοί: εύθραυστα θαύματα, αν και δεν κρυμμένα κάτω από γυαλί, δυνατά συμπιεσμένα όταν άγγιξε (η κόρη μου προσπάθησε εδώ). Αξιοπρεπή προσοχή και πλούσια συλλογή του θαλάμου όπλων, προστατευμένα vintage σπαθιά, σαμπέρ, μύδια και πανοπλία.
Λόγω του περιορισμένου χρόνου, δεν είδαμε το εκατοστό των θαυμάτων της Δρέσδης. Δεν ήμασταν μέσα στο Frauenkirche και μόνο ένα μάτι κοίταξε την πλατεία της αγοράς, δεν πήγαμε κατά μήκος του μεγάλου διαδρόμου Hofkirche και δεν ταιριάζει στον παραλιακό δρόμο κατά μήκος του αναχώματος της Elaba. Όλα αυτά είναι ακόμα μπροστά: Η Δρέσδη είναι άξιος να ανακαλύψει τον πλησιέστερο του.