Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αποφασίστηκε να πάει ή να μην πάει στη Βουλγαρία, επειδή οι σχόλιο για αυτή τη χώρα ήταν διφορούμενα, αλλά τελικά αποφάσισα ότι έπρεπε να δούμε τα πάντα με τα μάτια μου. Το ταξίδι υποσχέθηκε να είναι ενδιαφέρον, καθώς οδήγησα στο φεστιβάλ χορού με μια ομάδα χαρούμενων χορευτών ανεμιστήρων ύψους 45 ατόμων.
Για να εξοικονομήσετε χρήματα, αποφασίστηκε να μην πετάξει στο αεροπλάνο, αλλά να πάει με το λεωφορείο. Τι υπάρχει εκεί στη Βουλγαρία ... να αρχειοθετήσει με το χέρι σας. Την ημέρα του ταξιδιού, ήμασταν ασφαλώς φορτωμένοι στο λεωφορείο (δεν ήταν ένα ευρωπαϊκό λεωφορείο, αλλά το συνηθισμένο χωρίς ανέσεις για το Teak "Ikarus") και πήγε στο δρόμο. Ας δώσουμε λεπτομέρειες γεννήσεων, θα πω μόνο ότι ο δρόμος πήρε 26 ώρες. Τελικά κουρασμένοι και κακοί, φτάσαμε στο ξενοδοχείο και έπεσα στο κρεβάτι, και το πρωί άρχισαν να γνωρίζουν τον τόπο στον οποίο κέρδη.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται στο νέο τμήμα του Nessebar. Υπηρεσία, Υποδομές, η διάταξη των δωματίων ήταν σε μια αδύναμη Trieuchka, αλλά η φύση και οι τύποι που άνοιξαν τα τείχη του ξενοδοχείου ήταν εντυπωσιακά.
Μου άρεσε πραγματικά η "παλιά πόλη", αποτελείται από πέτρινα στενά δρομάκια, ενδιαφέρουσες αγορές, αρχαίες εκκλησίες. Είναι αλήθεια, από το γεγονός ότι πολλή πέτρα, σε αυτό το μέρος της πόλης είναι αφόρητα ζεστό.
Η βουλγαρική πόλη με χτύπησε το γεγονός ότι, αφενός, αυτό είναι μέρος της Ευρώπης, και από την άλλη πλευρά, το μονοπάτι της ΕΣΣΔ εξακολουθεί να εντόπισε αρκετά σαφώς από πολλές απόψεις. Πολλοί Ρώσοι, μερικές παραλίες έχουν κάτι σαν την ακτή της Κριμαίας. Οι τιμές στο Cafe, τα καταστήματα δεν είναι φθηνά, οι έμποροι δεν τους αρέσει να ενημερώνουν τους τουρίστες.
Για τους λάτρεις των Αντίκες και την Ιστορία του Nessebar, αυτό είναι που χρειάζεστε, αλλά δεν με εντυπωσιάσατε, πάρα πολλοί άνθρωποι και πέτρα.
