Το χειμώνα, όταν ταξιδεύετε στην Ελβετία, σιωπή, ειρήνη και μοναδική ελβετική ατμόσφαιρα εκεί "Sucking", που θέλω να μείνω οπουδήποτε για πολύ καιρό.
Τι μας συνέβη στο δρόμο για το St. Moritz. Οδηγήσαμε στο Graubyundden, την πιο ανατολική συνοικία της Ελβετίας, αλλά στάλθηκαν στο διάσημο θέρετρο Νταβός. Ασυνήθιστοι καθαροί δρόμοι, η σιωπή είναι τέτοια που ακούει πώς οι νιφάδες χιονιού πέφτουν από τον ουρανό, και ξαφνικά ... ο ήχος των οπλών ιπποδύναμης και το γραφικό βαγόνι σαν από τον περασμένο αιώνα που μας άρεσε. Φαίνεται να είναι ο εικοστός πρώτος αιώνας, τα μοντέρνα αυτοκίνητα βυθίζονται γύρω, τι έχει χάσει ένα τέτοιο ανίκανο είδος μεταφοράς;
... και η πόλη φαίνεται να εξαφανίζεται, όχι ένα άτομο γύρω!
Και η ζωή εδώ είναι ακριβώς εκεί, κάποιος αγοράζει τα πράγματα σε αυτά τα καταστήματα, ζει σε μικρά ξενοδοχεία, στο τέλος - αφαιρεί αυτούς τους δρόμους στην καθαρότητα των κρυστάλλων! Εδώ είναι ο σιδηροδρομικός σταθμός, και πάλι ούτε η ψυχή. Αγόρασε ένα εισιτήριο στο αυτόματο μηχάνημα, πήρε το ενδιαφέρον για το τρένο - και πάλι κανείς, κανένας αγωγός ή ένας αστυνομικός σε οποιοδήποτε αυτοκίνητο. Θαύματα ... και το τρένο δεν χτυπά τα πάντα και πηγαίνει, περνάει από μικρούς σταθμούς όταν σταματάει; Αποδεικνύεται ότι πρέπει να περπατήσετε στο κεφάλι και να ζητήσετε από τον οδηγό να σταματήσει. Ουάου, έχουμε διαπράξει πραγματικά ένα ταξίδι στο παρελθόν, ή τι;
Ως αποτέλεσμα, εξακολουθούμε να πήγαμε σε κάποιο είδος μικροσκοπικού χωριού, όπου οι κάτοικοι μιλούσαν τον τέταρτο, το Εθνικό Ελβετικό - στο Romanesky. Σε ένα μικρό ξενοδοχείο ήταν σε θέση να εξηγήσει στα ιταλικά.
Πριν από το Dawos, δεν φτάσαμε την ίδια στιγμή. Λίγες άλλες μικρές πόλεις επισκέφθηκαν και τραβούσε να μείνει εκεί για πολύ καιρό, αν όχι για πάντα, όσο ηρεμία και γοητευτικά σε αυτή την υπέροχη περιοχή που ονομάζεται Graubyundden.